امیر حسن ندایی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (Kashani صفحهٔ امیرحسن ندایی را به امیر حسن ندایی منتقل کرد)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''امیر حسن ندایی''' (متولد 1344 تهران) در سمت‌های کارگردان، تهیه‌کننده، نویسنده، تدوین‌گر، پژوهش‌گر، مجری و آهنگساز فعالیت داشته و دروس نظری و عملی گوناگونی را (در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری) تدریس نموده است. او در حال حاضر عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر است.  
'''امیر حسن ندایی''' (متولد 1344 تهران) در سمت‌های کارگردان، تهیه‌کننده، نویسنده، تدوین‌گر، پژوهش‌گر، مجری و آهنگساز فعالیت داشته و دروس نظری و عملی گوناگونی را (در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری) تدریس نموده است. او در حال حاضر عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر است.  
 
{{جعبه اطلاعات هنرمند
| رنگ پس‌زمینه =
| عنوان = امیر حسن ندایی
| تصویر =امیر حسن ندایی.jpg
| اندازه تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام اصلی =
| نام =
| نام خانوادگی =
| تاریخ تولد = 1344 خورشیدی
| شهر تولد= تهران
| کشور تولد=ایران
| تاریخ مرگ =
| شهر مرگ =
| کشور مرگ =
| ملیت = ایرانی
| حوزه فعالیت = هنر
| رشته = پژوهشگر، کارگردان، تهیه‌کننده و نویسنده،
| آموزش =
| جنبش =
| سبک =
| آثار =
| پشتیبانان =
| تأثیرپذیرفته از =
| تأثیرگذاشته بر =
| جوایز =
| وب‌گاه =
}}
==زندگینامه==
==زندگینامه==
امیر حسن ندایی فعالیت‌های هنری را از سال 1360 در رشته‌ی موسیقی آغاز کرد و سپس در زمینه‌های هنری دیگر مانند نقاشی و سینما به فعالیت پرداخت. او فعالیت‌های فیلم سازی را از سال 1372 در صدا و سیما آغاز نمود. حاصل فعالیت‌های وی در شبکه‌های تلویزیونی ایران، ساخت ده‌ها ویدیو کلیپ (از جمله نخستین ویدیو کلیپ ها در ایران)، چندین مجموعه‌ی تلویزیونی، چندین فیلم داستانی، و مستند بوده است. دکتر ندایی تدریس را در دانشگاه از 1379 در رشته‌های سینما، تئاتر، گرافیک، انیمیشن آغاز کرد. همچنین در زمینه‌ی موضوعات میان‌رشته‌ای مرتبط با عاشورا، علاوه بر ساخت فیلم‌هایی در این زمینه (مانند خورشید در خاکستر) چندین مقاله نیز به رشته‌ی تحریر درآورده است که از آن جمله «قابلیت‌های تعزیه در تصویرپردازی نوین در بررسی تطبیقی دو نسخه از یک تعزیه»، «عناصر نمایشی در پرده‌خوانی به عنوان هنری چندرسانه‌ای»، «زمان و مکان قدسی در هنر عاشورایی» و ...  
امیر حسن ندایی فعالیت‌های هنری را از سال 1360 در رشته‌ی موسیقی آغاز کرد و سپس در زمینه‌های هنری دیگر مانند نقاشی و سینما به فعالیت پرداخت. او فعالیت‌های فیلم سازی را از سال 1372 در صدا و سیما آغاز نمود. حاصل فعالیت‌های وی در شبکه‌های تلویزیونی ایران، ساخت ده‌ها ویدیو کلیپ (از جمله نخستین ویدیو کلیپ ها در ایران)، چندین مجموعه‌ی تلویزیونی، چندین فیلم داستانی، و مستند بوده است. دکتر ندایی تدریس را در دانشگاه از 1379 در رشته‌های سینما، تئاتر، گرافیک، انیمیشن آغاز کرد. همچنین در زمینه‌ی موضوعات میان‌رشته‌ای مرتبط با عاشورا، علاوه بر ساخت فیلم‌هایی در این زمینه (مانند خورشید در خاکستر) چندین مقاله نیز به رشته‌ی تحریر درآورده است که از آن جمله «قابلیت‌های تعزیه در تصویرپردازی نوین در بررسی تطبیقی دو نسخه از یک تعزیه»، «عناصر نمایشی در پرده‌خوانی به عنوان هنری چندرسانه‌ای»، «زمان و مکان قدسی در هنر عاشورایی» و ...  
خط ۲۲: خط ۴۹:


[[رده: پژوهشگران]]
[[رده: پژوهشگران]]
[[رده: پژوهشگران ایرانی]]
[[رده: هنرمندان]]
[[رده: هنرمندان ایرانی]]
[[رده: نویسندگان]]
[[رده: نویسندگان ایرانی]]
[[رده: پژوهشگران در گروه هنر]]
[[رده: پژوهشگران در گروه هنرهای نمایشی]]
[[رده: پژوهشگران در گروه سینما و تئاتر]]
[[رده: هنرمندان در گروه هنرهای نمایشی]]
[[رده: هنرمندان در گروه سینما و تئاتر]]
[[رده: هنرمندان در گروه کارگردانان]]
[[رده: هنرمندان در گروه تدوین‌گران]]
[[رده: هنرمندان در گروه مجریان]]
[[رده: نویسندگان در گروه هنرهای نمایشی]]

نسخهٔ ‏۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۵۸

امیر حسن ندایی (متولد 1344 تهران) در سمت‌های کارگردان، تهیه‌کننده، نویسنده، تدوین‌گر، پژوهش‌گر، مجری و آهنگساز فعالیت داشته و دروس نظری و عملی گوناگونی را (در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری) تدریس نموده است. او در حال حاضر عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر است.

امیر حسن ندایی
زاده 1344 خورشیدی
تهران
ملیت ایرانی
شناخته‌شده برای پژوهشگر، کارگردان، تهیه‌کننده و نویسنده،

زندگینامه

امیر حسن ندایی فعالیت‌های هنری را از سال 1360 در رشته‌ی موسیقی آغاز کرد و سپس در زمینه‌های هنری دیگر مانند نقاشی و سینما به فعالیت پرداخت. او فعالیت‌های فیلم سازی را از سال 1372 در صدا و سیما آغاز نمود. حاصل فعالیت‌های وی در شبکه‌های تلویزیونی ایران، ساخت ده‌ها ویدیو کلیپ (از جمله نخستین ویدیو کلیپ ها در ایران)، چندین مجموعه‌ی تلویزیونی، چندین فیلم داستانی، و مستند بوده است. دکتر ندایی تدریس را در دانشگاه از 1379 در رشته‌های سینما، تئاتر، گرافیک، انیمیشن آغاز کرد. همچنین در زمینه‌ی موضوعات میان‌رشته‌ای مرتبط با عاشورا، علاوه بر ساخت فیلم‌هایی در این زمینه (مانند خورشید در خاکستر) چندین مقاله نیز به رشته‌ی تحریر درآورده است که از آن جمله «قابلیت‌های تعزیه در تصویرپردازی نوین در بررسی تطبیقی دو نسخه از یک تعزیه»، «عناصر نمایشی در پرده‌خوانی به عنوان هنری چندرسانه‌ای»، «زمان و مکان قدسی در هنر عاشورایی» و ...

تحصیلات

  • کارشناسی سینما، گرایش کارگردانی از دانشگاه هنر، دانشکده سینما تئاتر.
  • کارشناسی ارشد در رشته سینما از دانشگاه هنر، دانشکده سینما تئاتر.
  • دکترای پژوهش هنر از دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر.

آثار

ویدیو کلیپ

  • شازده کوچولو (برگزیده جشنواره سیما)، رویا، بهشت یاد، روح مطهر، ترانه‌ی کوچک، پدر (برگزیده به عنوان اثر برتر جشنواره بین‌المللی فیلم تهران، و جشنواره تولیدات مراکز صدا و سیما «در شش رشته»).

مستند

  • ایران به روایت تصویر، تاریخ خوشنویسی در ایران، آیه‌های زمینی، پرده نقره‌ای، شاهکارهای هنری جهان، سبک‌های هنری، بیماری پنهان درد آشکار، هشت سال تنهایی (پشت پرده کمک‌های غرب به صدام در طول جنگ تحمیلی)، وقتی زمین می‌لرزد (زلزله تهران).

داستانی بلند

  • سفر به فراسو، دنیای آبی آبی، حقیقت و باد (برگزیده تلویزیون‌های آسیا و اقیانوسیه ABU - کره جنوبی، برگزیده اثر خلاق تلویزیونی از یونسکو Creative Content TV - فرانسه، برگزیده جشنواره قاب باز Open Frame هند)، در آغوش ماه (منتخب جشنواره برلین)، خورشید در خاکستر، ملکه‌ی پروانه‌ها، فرجام (تقدیر شده در هفته‌ی نیروی انتظامی)، راز کوچه بن‌بست.

کتاب

  • پژوهشی در باب ویدیوکلیپ (انتشارات صدا و سیمای جمهوری اسلامی، 1375)، نمایشنامه مده‌آ و تحلیل روان‌شناختی شخصیت (انتشارات افراز 1390، چاپ ششم 1393)، سی فریم در ثانیه (انتشارات افراز، 1391)، هنر و وهم (انتشارات افراز، 1393)، رسانه‌های هنری در هزاره‌ی سوم (در دست چاپ)، و انتشار ده‌ها مقاله‌ی علمی‌پژوهشی در نشریات معتبر دانشگاهی.

مقالات

  • «قابلیت های تعزیه در تصویرپردازی نوین، بررسی دو نسخه تعزیه مجلس درویش بیابانی و حضرت موسی (ع)»، نوشته سیدحبیب الله لزگی و امیرحسن ندایی، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، شماره 160، بهار 1387، ص 281 - 265.