پیراهن کهنه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «از قساوتهاى دشمنان در کربلا،عریان نهادن جسم حسین«ع»بر روى خاک بود.امام، برا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
از | از قساوتهاى دشمنان در [[کربلا]]، عریان نهادن جسم حسین (ع) بر روى خاک بود. امام، براى پیشگیرى از این ظلم، روز عاشورا قبل از عزیمت به میدان شهادت، کنار خیمه‌ها آمد و از خواهرش [[حضرت زینب (س)|زینب]]، جامه و شلوارى کهنه طلبید و آنها را با دست پاره پاره کرد و بر تن پوشید تا کسى پس از شهادتش در آن جامه‌ها رغبت نکند و به طمع آن لباس، او را عریان نسازد، فرمود: | ||
«ائتونى ثوبا لا یرغب فیه احد اجعله تحت ثیابى لئلاّ اجرّد منه بعد قتلى...» <ref>''بحار الأنوار''، ج 45، ص 54.</ref> امّا «ابجر(ابحر)بن کعب» جنایت کرده آن را پس از شهادت امام از تن او در آورد و حسین را عریان در کربلا نهاد. از آن پس دستهایش خشک شد، مثل دو تکه چوب. <ref>''اثبات الهداة''، ج 5، ص 201، ''عوالم (امام حسین)''، ص 297.</ref> و به نقلى شلوارى را که در آورد، در نتیجه از دو پا فلج و زمین‌گیر شد. <ref>''بحار الأنوار''، ح 45، ص 57.</ref> | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| لباس کهنه بپوشید زیر پیرهنش | که تا برون نکند خصم بدمنش ز تنش }} | {{ب| لباس کهنه بپوشید زیر پیرهنش | که تا برون نکند خصم بدمنش ز تنش }} | ||
{{ب| لباس کهنه چه حاجت که زیر سمّ ستور | تنى نماند که پوشند جامه یا کفنش <ref>وصال شیرازى.</ref> }} | {{ب| لباس کهنه چه حاجت که زیر سمّ ستور | تنى نماند که پوشند جامه یا کفنش <ref>وصال شیرازى.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | |||
در برخى نقلها | در برخى نقلها تغییر «عتیق» آمده، یا «ثوب خلق»، که همان «لباس کهنه» است. | ||
==منابع== | |||
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج 1، ص 87-88. | |||
==پی نوشت== | |||
نسخهٔ ۲۳ ژوئن ۲۰۱۶، ساعت ۰۹:۲۶
از قساوتهاى دشمنان در کربلا، عریان نهادن جسم حسین (ع) بر روى خاک بود. امام، براى پیشگیرى از این ظلم، روز عاشورا قبل از عزیمت به میدان شهادت، کنار خیمه‌ها آمد و از خواهرش زینب، جامه و شلوارى کهنه طلبید و آنها را با دست پاره پاره کرد و بر تن پوشید تا کسى پس از شهادتش در آن جامه‌ها رغبت نکند و به طمع آن لباس، او را عریان نسازد، فرمود:
«ائتونى ثوبا لا یرغب فیه احد اجعله تحت ثیابى لئلاّ اجرّد منه بعد قتلى...» [۱] امّا «ابجر(ابحر)بن کعب» جنایت کرده آن را پس از شهادت امام از تن او در آورد و حسین را عریان در کربلا نهاد. از آن پس دستهایش خشک شد، مثل دو تکه چوب. [۲] و به نقلى شلوارى را که در آورد، در نتیجه از دو پا فلج و زمین‌گیر شد. [۳]
| لباس کهنه بپوشید زیر پیرهنش | که تا برون نکند خصم بدمنش ز تنش | |
| لباس کهنه چه حاجت که زیر سمّ ستور | تنى نماند که پوشند جامه یا کفنش [۴] |
در برخى نقلها تغییر «عتیق» آمده، یا «ثوب خلق»، که همان «لباس کهنه» است.
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج 1، ص 87-88.