مسلم بن عبدالله ضبابی: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «مسلم‌بن عبدالله ضبابی یکی از سربازان عمربن سعد بود که در کربلا حضور داشت. بن...» ایجاد کرد) |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مسلم بن عبدالله ضبابی،''' یکی از سربازان عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت. بنا به نقل کتب تاریخ و مقتل، او جزء قاتلان مسلم بن عوسجه بود که به همراه عبدالرحمن بن ابی خشکاره بجلی و عبدالله ضبابی و بنا به قولی عمرو بن حجاج زبیدی در قتل مسلم شرکت کرد.<ref>- انساب الاشراف، ج6، ص400؛ تاریخ طبری، ج5، ص436؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص68. </ref> شبث بن ربعی او و دیگر افراد سپاه کوفه را به دلیل شادی و شعف پس از کشتن مسلم بن عوسجه سرزنش کرد.<ref>- الکامل فی التاریخ، ج4، ص36. </ref> | |||
{{جعبه اطلاعات قاتل شهدای کربلا | |||
|اطلاعات قاتل = | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام کامل =مسلم بن عبدالله ضبابی | |||
| کنیه = | |||
| لقب = | |||
| زادروز/زادگاه = | |||
| محل زندگی = | |||
| نسب/قبیله = | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
| تاریخ و مکان درگذشت= | |||
| نحوه درگذشت= | |||
| مدفن = | |||
| اقدامات = | |||
| انگیزه = | |||
| نقش‌های برجسته =از قاتلان مسلم بن عوسجه | |||
| دیگر فعالیت‌ها = | |||
| منصب = | |||
}} | |||
==نقش در واقعه کربلا== | |||
نام او به عنوان یکی از قاتلان مسلم بن عوسجه در زیارت ناحیه مقدسه آمده و مورد لعنت قرار گرفته است. | |||
==پس از واقعه کربلا== | |||
پس از واقعه کربلا و تا قیام مختار ثقفی در کوفه می‌زیست. | |||
===قیام مختار ثقفی=== | |||
در زمان حکومت زبیریان بر کوفه، به آنان پیوست و در نبردی که بین نیروهای ابن مطیع عامل عبدالله بن زبیر در کوفه و نیروهای مختار صورت گرفت او در کنار نیروهای ابن مطیع جنگید. | |||
پس از شکست زبیریان، وی جزو اشرافی بود که به مختار پیوست. سپس در شورش بر علیه سپاه مختار شرکت کرد. مختار وی و دیگر امرای اموی را در جنگ جَبّانة السَبیع شکست داد.<ref>- انساب الاشراف، ج6، ص58-59؛ تاریخ طبری، ج6، ص29،18. </ref> پس از آن به همراه چند تن از قاتلین کربلا از کوفه گریخت. | |||
مختار جمعی را به همراه غلام خود زِربی در پی آنان فرستاد. چون نزدیک شدند، شمر با حیله‌ای زربی را کشت. مسلم بن عبدالله به همراه شمر و چند تن دیگر فرار کردند. <ref>- انساب الاشراف، ج6، ص65؛ الاخبار الطوال، ص301-302؛ تاریخ طبری، ج6، ص52.</ref> | |||
==مرگ== | |||
یاران مختار به آنان رسیدند و شمر را کشتند و مسلم بن عبدالله را هم دستگیر کردند. آنگاه به دستور مختار او را تیرباران نمودند. | |||
==منبع== | ==منبع== | ||
مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 233-234. | مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 233-234. | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] | ||
[[رده: افراد]] | |||
[[رده: قاتلان کربلا]] | [[رده: قاتلان کربلا]] | ||
[[رده: قاتلان اصحاب و خاندان]] | [[رده: قاتلان اصحاب و خاندان]] | ||
نسخهٔ ۱۸ مارس ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۴۴
مسلم بن عبدالله ضبابی، یکی از سربازان عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت. بنا به نقل کتب تاریخ و مقتل، او جزء قاتلان مسلم بن عوسجه بود که به همراه عبدالرحمن بن ابی خشکاره بجلی و عبدالله ضبابی و بنا به قولی عمرو بن حجاج زبیدی در قتل مسلم شرکت کرد.[۱] شبث بن ربعی او و دیگر افراد سپاه کوفه را به دلیل شادی و شعف پس از کشتن مسلم بن عوسجه سرزنش کرد.[۲]
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | مسلم بن عبدالله ضبابی |
| نقش در واقعه کربلا | |
| نقش‌های برجسته | از قاتلان مسلم بن عوسجه |
نقش در واقعه کربلا
نام او به عنوان یکی از قاتلان مسلم بن عوسجه در زیارت ناحیه مقدسه آمده و مورد لعنت قرار گرفته است.
پس از واقعه کربلا
پس از واقعه کربلا و تا قیام مختار ثقفی در کوفه می‌زیست.
قیام مختار ثقفی
در زمان حکومت زبیریان بر کوفه، به آنان پیوست و در نبردی که بین نیروهای ابن مطیع عامل عبدالله بن زبیر در کوفه و نیروهای مختار صورت گرفت او در کنار نیروهای ابن مطیع جنگید. پس از شکست زبیریان، وی جزو اشرافی بود که به مختار پیوست. سپس در شورش بر علیه سپاه مختار شرکت کرد. مختار وی و دیگر امرای اموی را در جنگ جَبّانة السَبیع شکست داد.[۳] پس از آن به همراه چند تن از قاتلین کربلا از کوفه گریخت. مختار جمعی را به همراه غلام خود زِربی در پی آنان فرستاد. چون نزدیک شدند، شمر با حیله‌ای زربی را کشت. مسلم بن عبدالله به همراه شمر و چند تن دیگر فرار کردند. [۴]
مرگ
یاران مختار به آنان رسیدند و شمر را کشتند و مسلم بن عبدالله را هم دستگیر کردند. آنگاه به دستور مختار او را تیرباران نمودند.
منبع
مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 233-234.