یغماى جندقى: تفاوت میان نسخه‌ها

 

آن‌که با موکب او قافله‌ها دل برود در رکابش دل دیوانه و عاقل برود  

وز جمالش غم جان خارج و داخل برود

(گفتمش سیر ببینم مگر از دل برود آن چنان جاى گرفته‌ست که مشکل برود)  

گر برم ز آتش دل بر مه و خورشید شعاع مکن از مهر نصیحت مکن از کینه نزاع  

روز میدان وداع است نه ایوان سماع

(دلى از سنگ بباید به سر راه وداع تا تحمل کند آن لحظه که محمل برود)  

نظرآسا چو پىِ قافله پو مى‌گیرم تا ز دل‌جو نشود دیده گلو مى‌گیرم  

ور کند چشمه به مژگان سر جو مى‌گیرم

(اشک حسرت به سر انگشت فرو مى‌گیرم که اگر راه دهم،قافله در گل برود)  

از نظر مى‌رودم چهر دلاراى حبیب کى بپاید ز پى‌اش پاى دل از پند ادیب  

عقل و سر مى‌برود در قدمش دست و رکیب

(عجب است ار نرود قاعده صبر و شکیب پیش هر دیده که آن شکل و شمایل برود)  

فاصله کورى و دیدم به نظر یک سر موست نکنم فرق که این دیده من یا لب جوست  

شاید ار پى نبرم کاین سر من و آن ره اوست

(ره ندیدم،چو برفت از نظرم صورت دوست همچو چشمى که چراغش ز مقابل برود)  

صحتش درد،اگر فاطمه بیمار تو نیست راحتش رنج،دل ار خسته و افکار تو نیست  

اى تو جان همه!تنها دل و جان زار تو نیست

(کس ندانم که درین شهر گرفتار تو نیست مگر آن کس که به شهر آید و غافل برود)  

 

بارها خون دل از شش جهتم راه ببست جوش عمان نظر سیل به قلزم پیوست  

لیک خود پاره‌اى از تخته نیارست گسست

(موج این بار چنان کشتى طاقت بشکست که عجب دارم اگر تخته به ساحل برود)  

سوى کویم مکش از یار سفر کرده هجر خانه گور بود منزل دلمرده هجر  

راحت وصل بود مرگ به افسرده هجر

(قیمت وصل نداند مگر آزرده هجر خسته آسوده بخسبد چو به منزل برود)  

ز آتش عشق خود اندر تب و تابم مى‌کشت یا خیال لبش از دیده در آبم مى‌کشت  

گر به رحمت به مثل یا به عذابم مى‌کشت

(لطف بود آن‌که به شمشیر عتابم مى‌کشت قتل صاحبنظر آن است که قاتل برود!)  

دولت وصل تو را طالب غیبیم و شهود همه را در ره سودات زیان مایه سود  

والى ار مهر نورزد چه ورا حاصل بود؟

(سعدى ار عشق نبازد چه کند ملک وجود؟ حیف باشد که همه عمر به باطل برود) 1