فیاض لاهیجی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''ملّا عبد الرّزاق بن علی بن حسین''' (گیلانی- لاهیجی) از اساتید بزرگ فلسفه و حکمت و کلام دوره صفویه (قرن یازدهم) و یکی از شعرای توانای این دوره می‌باشد. وی یکی از بزرگان حکمت مشاء و اشراق و از متکلّمان و اندیشمندان بزرگ فرهنگ اسلامی است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
'''ملا عبد الرزاق بن علی بن حسین''' (گیلانی- لاهیجی) از اساتید بزرگ فلسفه و حکمت و کلام دوره صفویه (قرن یازدهم) و یکی از شعرای توانای این دوره می‌باشد. وی یکی از بزرگان حکمت مشاء و اشراق و از متکلمان و اندیشمندان بزرگ فرهنگ اسلامی است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = فیاض نیشابوری
| نام                    = فیاض نیشابوری
| تصویر                  =  
| تصویر                  =  
| توضیح تصویر            =  
| توضیح تصویر            =  
| نام اصلی              = ملٌا محمٌد بن علی بن حسین
| نام اصلی              = ملا محمد بن علی بن حسین
| زمینه فعالیت          =  
| زمینه فعالیت          =  
| ملیت                  =  
| ملیت                  =  
خط ۹: خط ۹:
| محل تولد                = لاهیجان
| محل تولد                = لاهیجان
| والدین                =   
| والدین                =   
| تاریخ مرگ              = سال 1052 ه. ق.
| تاریخ مرگ              = سال ۱۰۵۲ ه. ق.
| محل مرگ                =  
| محل مرگ                =  
| علت مرگ                =  
| علت مرگ                =  
خط ۲۹: خط ۲۹:
|فیلم‌نامه‌ها              =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    = «عطّار» یا «فرید»
|تخلص                    = «عطار» یا «فرید»
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| همسر                    =
خط ۴۷: خط ۴۷:
}}
}}
==زندگینامه==
==زندگینامه==
فیاض لاهیجی در لاهیجان به دنیا آمد و مقدمات علوم را در آن محل دید. سپس برای ادامه تحصیل به تبریز و کاشان و شیراز و اصفهان مسافرت کرد و بعد از وفات ملاصدرا بقیه‌ی عمر را در قم ماند (البته بعد از اینکه بغداد به دست دولت عثمانی سقوط کرد و ظاهرا دوباره در ایام شاه عباس ثانی مصالحه‌ای برقرار شده بود فیاض به زیارت عتبات عالیات به بغداد رفت) و مصدر تربیت و منشأ حیات علمی در آن سرزمین قرار گرفت. علاقه‌ی قلبی فیاض به دو تن از اساتید خود میر محمد باقر داماد و صدر الدّین محمد شیرازی در قصاید و قطعات مدحی او کاملا منعکس است.  
فیاض لاهیجی در لاهیجان به دنیا آمد و مقدمات علوم را در آن محل دید. سپس برای ادامه تحصیل به تبریز و کاشان و شیراز و اصفهان مسافرت کرد و بعد از وفات ملاصدرا بقیه‌ی عمر را در قم ماند (البته بعد از اینکه بغداد به دست دولت عثمانی سقوط کرد و ظاهرا دوباره در ایام شاه عباس ثانی مصالحه‌ای برقرار شده بود فیاض به زیارت عتبات عالیات به بغداد رفت) و مصدر تربیت و منشأ حیات علمی در آن سرزمین قرار گرفت. علاقه‌ی قلبی فیاض به دو تن از اساتید خود میر محمد باقر داماد و صدر الدین محمد شیرازی در قصاید و قطعات مدحی او کاملا منعکس است.  


«فیاض» این لقب را از استادش ملاصدرا گرفته و الحق در قصاید و قطعاتی که از او مانده به خوبی می‌رساند که قدر و حرمت استاد خود را به نحو اکمل می‌دانسته است. فیاض لاهیجی و ملا حسین فیض کاشانی هر دو از شاگردان ملاصدرا و به افتخار مصاهرت (دامادی) استادشان مفتخر شدند و هر دو نیز لقب «فیاض» و «فیض» را از او گرفتند.
«فیاض» این لقب را از استادش ملاصدرا گرفته و الحق در قصاید و قطعاتی که از او مانده به خوبی می‌رساند که قدر و حرمت استاد خود را به نحو اکمل می‌دانسته است. فیاض لاهیجی و ملا حسین فیض کاشانی هر دو از شاگردان ملاصدرا و به افتخار مصاهرت (دامادی) استادشان مفتخر شدند و هر دو نیز لقب «فیاض» و «فیض» را از او گرفتند.


==آثار==
==آثار==
ویژگی عمده‌ی شعر فیاض در بیان رسای قصایدی است که بوی و رنگ تغزّل و غزل را داراست. او با مهارت و استادی بر الفاظ و معانی مسلّط است و فنون بلاغی و بدیعی در شعرش جلوه‌های خاص دارد. هم چنین یک ویژگی عمده نیز در شعر او خودنمایی می‌کند و آن مفاهیم ملامتی در غزل است.
ویژگی عمده‌ی شعر فیاض در بیان رسای قصایدی است که بوی و رنگ تغزل و غزل را داراست. او با مهارت و استادی بر الفاظ و معانی مسلط است و فنون بلاغی و بدیعی در شعرش جلوه‌های خاص دارد. هم چنین یک ویژگی عمده نیز در شعر او خودنمایی می‌کند و آن مفاهیم ملامتی در غزل است.


فیاض مدایحی در توحید و حکمت و اندرز و عشق و مدح پیامبر اسلام (ص) و ائمه معصومین و شاهان و بزرگان صاحب منصب و استادان و شاگردان خود آورده است. در مدح امام حسین (ع) قصیده شماره‌ی 14 و ترکیب‌بند 4 را سروده، که یکی از زیباترین ترکیب‌بندها در زبان حال و عزای سرور شهیدان است که از ترکیب‌بند معروف محتشم کاشانی متأثر بوده است.
فیاض مدایحی در توحید و حکمت و اندرز و عشق و مدح پیامبر اسلام (ص) و ائمه معصومین و شاهان و بزرگان صاحب منصب و استادان و شاگردان خود آورده است. در مدح امام حسین (ع) قصیده شماره‌ی ۱۴ و ترکیب‌بند ۴ را سروده، که یکی از زیباترین ترکیب‌بندها در زبان حال و عزای سرور شهیدان است که از ترکیب‌بند معروف محتشم کاشانی متأثر بوده است.


آثار فیاض: «کلیات دیوان اشعار» شامل 700 غزل (4835 بیت)، 37 قصیده (3213 بیت)، 12 قطعه (271 بیت)، 4 ترکیب‌بند (564 بیت)، یک ترجیع‌بند (152 بیت)، یک ساقی نامه، یک مثنوی و یک معراجیه و 153 رباعی و در مجموع 9902 بیت می‌باشد.
آثار فیاض: «کلیات دیوان اشعار» شامل ۷۰۰ غزل (۴۸۳۵ بیت)، ۳۷ قصیده (۳۲۱۳ بیت)، ۱۲ قطعه (۲۷۱ بیت)، ۴ ترکیب‌بند (۵۶۴ بیت)، یک ترجیع‌بند (۱۵۲ بیت)، یک ساقی نامه، یک مثنوی و یک معراجیه و ۱۵۳ رباعی و در مجموع ۹۹۰۲ بیت می‌باشد.


کتاب «گوهر مراد» که یک دوره‌ی کامل کلام اسلامی است، «شوراق»، «سرمایه‌ی ایمان» و حواشی و رسالات فراوان. آثاری نیز در حکمت و عرفان دارد. او به سال 1052 ه ق. درگذشته است. <ref>دیوان فیاض لاهیجی؛ مقدمه با تلخیص ص 1- 63.</ref>
کتاب «گوهر مراد» که یک دوره‌ی کامل کلام اسلامی است، «شوراق»، «سرمایه‌ی ایمان» و حواشی و رسالات فراوان. آثاری نیز در حکمت و عرفان دارد. او به سال ۱۰۵۲ ه ق. درگذشته است. <ref>دیوان فیاض لاهیجی؛ مقدمه با تلخیص ص ۱- ۶۳.</ref>


==اشعار==
==اشعار==


===شعر 1===
===شعر ۱===


{| style="margin: 0 auto; "
{| style="margin: 0 auto; "
خط ۱۱۸: خط ۱۱۸:
<br />
<br />


===شعر 2===
===شعر ۲===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| آن شهسوار معرکه‌ی کربلا حسین‌|مهمان نو رسیده‌ی دشت بلا حسین }}
{{ب| آن شهسوار معرکه‌ی کربلا حسین‌|مهمان نو رسیده‌ی دشت بلا حسین }}
خط ۱۴۵: خط ۱۴۵:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


===شعر 3===
===شعر ۳===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| گر صرفِ ماتمِ شهِ دوران شود کمست‌|هر گریه‌ای که وقف بر اولاد آدمست }}
{{ب| گر صرفِ ماتمِ شهِ دوران شود کمست‌|هر گریه‌ای که وقف بر اولاد آدمست }}
خط ۱۷۴: خط ۱۷۴:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


===شعر 4===
===شعر ۴===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| هر سال تازه خون شهیدان کربلا|چون لاله می‌دمد ز بیابان کربلا }}
{{ب| هر سال تازه خون شهیدان کربلا|چون لاله می‌دمد ز بیابان کربلا }}
خط ۱۹۷: خط ۱۹۷:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


===شعر 5===
===شعر ۵===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| از موج گریه، کشتی طاقت تباه شد|وز دود آه، خانه‌ی دل سیاه شد }}
{{ب| از موج گریه، کشتی طاقت تباه شد|وز دود آه، خانه‌ی دل سیاه شد }}
خط ۲۰۵: خط ۲۰۵:
{{ب| زین غم که سرخ شد رخ شهزادگان به خون‌|باید سیاه‌پوش چو بخت سیاه شد }}
{{ب| زین غم که سرخ شد رخ شهزادگان به خون‌|باید سیاه‌پوش چو بخت سیاه شد }}


{{ب| تنها نه گرد غصّه به آدم رسید و بس‌|این غم غبار آینه‌ی مهر و ماه شد }}
{{ب| تنها نه گرد غصه به آدم رسید و بس‌|این غم غبار آینه‌ی مهر و ماه شد }}


{{ب| پیغام درد تا برساند به شرق و غرب‌|پیک سرشت، هر طرفی رو به راه شد }}
{{ب| پیغام درد تا برساند به شرق و غرب‌|پیک سرشت، هر طرفی رو به راه شد }}


{{ب| ایّام تیره شد چو محرّم فرا رسید|این ماه داغ ناصبه‌ی سال و ماه شد }}
{{ب| ایام تیره شد چو محرم فرا رسید|این ماه داغ ناصبه‌ی سال و ماه شد }}


{{ب| خورشید کرد دعوی ماتم رسیدگی‌|رنگ شکسته بر رخ زردش گواه شد }}
{{ب| خورشید کرد دعوی ماتم رسیدگی‌|رنگ شکسته بر رخ زردش گواه شد }}
خط ۲۲۰: خط ۲۲۰:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


===شعر 6===
===شعر ۶===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| فریاد از دمی که شهنشاه دین پناه‌|در بر سلاح جنگ فروزان چو برق آه }}
{{ب| فریاد از دمی که شهنشاه دین پناه‌|در بر سلاح جنگ فروزان چو برق آه }}
خط ۲۴۷: خط ۲۴۷:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


===شعر 7===
===شعر ۷===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| دامن‌کشان چنین ز بر ما چه می‌روی‌|ما را چنین گذاشته تنها چه می‌روی }}
{{ب| دامن‌کشان چنین ز بر ما چه می‌روی‌|ما را چنین گذاشته تنها چه می‌روی }}
خط ۲۷۴: خط ۲۷۴:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


===شعر 8===
===شعر ۸===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| کای اهل بیت چون سوی یثرب گذر کنید|اول گذر به تربت خیر البشر کنید }}
{{ب| کای اهل بیت چون سوی یثرب گذر کنید|اول گذر به تربت خیر البشر کنید }}
خط ۳۰۱: خط ۳۰۱:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


===شعر 9===
===شعر ۹===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| بعد از وداع کان شرف خاندان و آل‌|آهنگ راه کرد سوی معرضِ قتال }}
{{ب| بعد از وداع کان شرف خاندان و آل‌|آهنگ راه کرد سوی معرضِ قتال }}
خط ۳۰۹: خط ۳۰۹:
{{ب| اندیشه‌ی القای الهیش در نظر|تمهید پادشاهی جاوید در خیال }}
{{ب| اندیشه‌ی القای الهیش در نظر|تمهید پادشاهی جاوید در خیال }}


{{ب| در برکشیده آن طرفش شوقِ باب و جدّ|دامن کشیده این طرف اندیشه‌ی عیال }}
{{ب| در برکشیده آن طرفش شوقِ باب و جد|دامن کشیده این طرف اندیشه‌ی عیال }}


{{ب| تیغی چو برق در کف و تنها چو آفتاب‌|چون تیغ رو نهاد بدان لشکر ضلال }}
{{ب| تیغی چو برق در کف و تنها چو آفتاب‌|چون تیغ رو نهاد بدان لشکر ضلال }}
خط ۳۲۸: خط ۳۲۸:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


===شعر 10===
===شعر ۱۰===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| زین آتش ستم که برافروخت روزگار|دلهای خلق سوخت چه پنهان چه آشکار }}
{{ب| زین آتش ستم که برافروخت روزگار|دلهای خلق سوخت چه پنهان چه آشکار }}
خط ۳۵۳: خط ۳۵۳:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


===شعر 11===
===شعر ۱۱===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| بار دگر که سرور جان بخش دلستان‌|آمد به قصد حمله‌ی آن قوم بیکران }}
{{ب| بار دگر که سرور جان بخش دلستان‌|آمد به قصد حمله‌ی آن قوم بیکران }}


{{ب| پوشیده درع <ref>درع: زره.</ref> احمد مختار در بدن‌|بربسته تیغ حیدر کرّار برمیان }}
{{ب| پوشیده درع <ref>درع: زره.</ref> احمد مختار در بدن‌|بربسته تیغ حیدر کرار برمیان }}


{{ب| در بر زره ز جعفر طیّار یادگار|بر سر عمامه‌ی حسن مجتبی نشان }}
{{ب| در بر زره ز جعفر طیار یادگار|بر سر عمامه‌ی حسن مجتبی نشان }}


{{ب| تیغی چو برق تند و سمندی چو شعله چست‌|بگرفته آب در کف و آتش به زیر ران }}
{{ب| تیغی چو برق تند و سمندی چو شعله چست‌|بگرفته آب در کف و آتش به زیر ران }}
خط ۳۸۰: خط ۳۸۰:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


===شعر 12===
===شعر ۱۲===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| بر خاک شاهزاده چو از پشت زین فتاد|خورشید آسمان ز فلک بر زمین فتاد }}
{{ب| بر خاک شاهزاده چو از پشت زین فتاد|خورشید آسمان ز فلک بر زمین فتاد }}
خط ۴۰۴: خط ۴۰۴:
{{ب| در دشت کربلا همه از قطره‌های اشک‌|تا چشم کار کرد به لعل و نگین فتاد }}
{{ب| در دشت کربلا همه از قطره‌های اشک‌|تا چشم کار کرد به لعل و نگین فتاد }}


{{ب| هر یک ز اهل بیت نبی با زبان حال‌|گشتند نغمه سنج به مضمون این مقال: }}  
{{ب| هر یک ز اهل بیت نبی با زبان حال‌|گشتند نغمه سنج به مضمون این مقال}}  
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


===شعر 13===
===شعر ۱۳===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| رفتی و داغ بر دل پرغم گذاشتی‌|ما را به روز تیره‌ی ماتم گذاشتی }}
{{ب| رفتی و داغ بر دل پرغم گذاشتی‌|ما را به روز تیره‌ی ماتم گذاشتی }}
خط ۴۱۳: خط ۴۱۳:
{{ب| رفتی تو شاد و در بر ما تیره کوکبان‌|یک دل رها نکردی و صد غم گذاشتی }}
{{ب| رفتی تو شاد و در بر ما تیره کوکبان‌|یک دل رها نکردی و صد غم گذاشتی }}


{{ب| رفتی ز سال و مه چو شب قدر در حجاب‌|وین تیرگی به ماه محرّم گذاشتی }}
{{ب| رفتی ز سال و مه چو شب قدر در حجاب‌|وین تیرگی به ماه محرم گذاشتی }}


{{ب| رفتی تو جانب پدر و جدّ محترم‌|ما را غریب و بی‌کس و مَحرم گذاشتی }}
{{ب| رفتی تو جانب پدر و جد محترم‌|ما را غریب و بی‌کس و مَحرم گذاشتی }}


{{ب| رفتی ز بحر غصه‌ی دیرینه برکنار|ما را غریق اشک دمادم گذاشتی }}
{{ب| رفتی ز بحر غصه‌ی دیرینه برکنار|ما را غریق اشک دمادم گذاشتی }}
خط ۴۲۱: خط ۴۲۱:
{{ب| رفتی تو روزگار یتیمان خویش را|چون موی خویش، تیره و درهم گذاشتی }}
{{ب| رفتی تو روزگار یتیمان خویش را|چون موی خویش، تیره و درهم گذاشتی }}


{{ب| جنّ و ملک ز هجر تو در گریه‌اند و سوز|تنها نه داغ بردل آدم گذاشتی }}
{{ب| جن و ملک ز هجر تو در گریه‌اند و سوز|تنها نه داغ بردل آدم گذاشتی }}


{{ب| ما را به دست لشکر دشمن، غریب و خوار|بی‌غمگسار و مونس و همدم گذاشتی }}
{{ب| ما را به دست لشکر دشمن، غریب و خوار|بی‌غمگسار و مونس و همدم گذاشتی }}
خط ۴۲۷: خط ۴۲۷:
{{ب| بود اهل بیت را به تو دل خوش ز هر ستم‌|خوش بر جراحت همه مرهم گذاشتی }}
{{ب| بود اهل بیت را به تو دل خوش ز هر ستم‌|خوش بر جراحت همه مرهم گذاشتی }}


{{ب| روح رسول از غم این غصّه خون گریست‌|جان بتول زار چه گویم که چون گریست }}  
{{ب| روح رسول از غم این غصه خون گریست‌|جان بتول زار چه گویم که چون گریست }}  
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


===شعر 14===
===شعر ۱۴===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| آه از دمی که فاطمه فرزند مصطفی‌|آن مادر حسین و حسن سرور نسا }}
{{ب| آه از دمی که فاطمه فرزند مصطفی‌|آن مادر حسین و حسن سرور نسا }}
خط ۴۴۶: خط ۴۴۶:
{{ب| افغان گرفته از سر این شیوه‌ی شنیع‌|فریاد بر کشیده ازین جرم و ماجرا }}
{{ب| افغان گرفته از سر این شیوه‌ی شنیع‌|فریاد بر کشیده ازین جرم و ماجرا }}


{{ب| در بارگاه عرش درآید به دادخواست‌|بر دعویش ملایک و جنّ و پری گوا }}
{{ب| در بارگاه عرش درآید به دادخواست‌|بر دعویش ملایک و جن و پری گوا }}


{{ب| انداخته به قائمه‌ی عرش دست صدق‌|زانو زده به محکمه‌ی داور خدا }}
{{ب| انداخته به قائمه‌ی عرش دست صدق‌|زانو زده به محکمه‌ی داور خدا }}
خط ۴۵۲: خط ۴۵۲:
{{ب| جبریل مضطرب شود از بیم این عمل‌|لرزد به خود پیمبر ازین فعل ناسزا }}
{{ب| جبریل مضطرب شود از بیم این عمل‌|لرزد به خود پیمبر ازین فعل ناسزا }}


{{ب| آندم جزای این عمل زشت چون شود|در روز حشر حاصل این کشت خون شود <ref>دیوان فیاض لاهیجی؛ ص 519- 527.</ref> }}
{{ب| آندم جزای این عمل زشت چون شود|در روز حشر حاصل این کشت خون شود <ref>دیوان فیاض لاهیجی؛ ص ۵۱۹- ۵۲۷.</ref> }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


==منابع==
==منابع==


*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ ص: 817-823.]
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ ۲، ص: ۸۱۷-۸۲۳.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==