روشن اردستانى اصفهانى: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| من و (روشن) اگر از خویش نرسیتم، ولى | دست در دامن آن کس که ز خود رست زدیم <ref>همان، ص 6.</ref> }}

{{پایان شعر}}{{شعر}}

{{ب| فرسوده قبه‌اى بود از خرگه جلال | این گوى تابناک منیر مدوّرش... }}

{{ب| دست قضا به خامۀ قدرت نوشته بود | توقیع «سید الشهدایى» به محضرش... }}

{{ب| پیوسته مى‌کشید در آغوش، احمدش | همواره مى‌مکید لب روحپرورش }}

{{ب| مى‌گفت: از من است حسین و، من از حسین | مى‌داد بوسه بر لب و دندان، مکررش... }}

{{ب| در رفتن به کوفه، نمودند ناگزیر | از نامه‌هاى محکم بیحد و بیمرش... }}

{{ب| آورد از مدینه چو رو در دیارشان | بستند راه رجعت و، خستند خاطرش!... }}

{{ب| جوید به هردو کون، توسل به آن جناب | (روشن) که هست نامه ز قطران سیه‌ترش }}

{{ب| دارد امید آن‌که رهاند ز فیض عام | از تنگناى دوزخ و سوزنده آذرش <ref>''همان''، ص 519 تا 523.</ref> }}

{{ب| برخیز و ساز قافلۀ اشک و آه کن | وز دود آه، روى جهان را سیاه کن <ref>''همان''، ص 574 و 575.</ref> }}

11

{{ب| آخر ز تشنه‌کامى و، سنگینى زره | یک‌باره تنگ گشت بر او، عرصۀ مجال }}

{{ب| مانند جان کشید در آغوش محکمش | بنهاد بر لبش لب و ،در کام خاتمش <ref>''همان''، ص 579.</ref> }}

16

{{ب| گفت: اى گزیده از همه عالم، خداى‌تان | بالاى عرش، برشده صیتِ وفاى‌تان }}

{{ب| از رحمت خداى جهان گشت بى‌نصیب | سنگین‌دلى که کشت به تیغ جفاى‌تان }}

{{ب| خوردند دشمنان خدا خون‌تان، ولى | باشد خداى‌تان بخدا خونبهاى‌تان }}

{{ب| لب‌تشنه کشت دشمن و، جارى نمود دوست | صد جوى خون ز چشمۀ چشم از براى‌تان }}

{{ب| زین غم که مانده پیکرتان بى‌کفن به خاک | چاک است جیب عالمیان در عزاى‌تان }}

{{ب| دادید بر قضاى الهى رضا و، داد | خطى قضا که سرنکشد از رضاى‌تان }}

{{ب| گردیده در عداوت من دشمنان دلیر | تا روزگار ساخته از من جداى‌تان }}

{{ب| جان مى‌رود ز پیکرم، اما نمى‌رود | از خاطرم: محبت و، از سر: هواى‌تان }}

{{ب| کردید ترک جان و، گذشتید از جهان | بادا جهان و جان جهانى فداى‌تان }}

{{ب| تنها نمى‌گذارم‌تان اندرین سفر | مى‌آیم از طریق وفا، از قفاى‌تان }}

19

{{ب| انگشترى، همین نه به سوداى دوست داد | انگشت نیز بر سر انگشترى نهاد؟ <ref>''همان''، ص 585 و 586.</ref> }}

{{ب| کرده به اهل بیت نبى، ظلم بیحساب | شرمت ز روى شافع یوم الحساب باد! }}

{{ب| کندى ز باد حادثه بنیادشان ز جاى | بنیادت از هجوم <ref>در متن به جاى این کلمه، (بهشت) آمده بود که تصحیح قیاسى شد.</ref> حوادث خراب باد! }}

{{ب| گردید جسم جان جهان از تو بى‌روان | هم خسته باد جسمت و، هم آتشت به جان! <ref>''همان''، ص 587 و 588.</ref> }}

27

{{ب| (روشن)! بس است، دم دگر از این خبر مزن | بگذار این حدیث و به عالم شرر مزن }}

{{ب| جارى ز چشم مستمعان گشت جوى خون | زین بیش بر جراحت‌شان نیشتر <ref>در متن (پیشتر) آمده بود که تصحیح قیاسى شد.</ref> مزن }}

{{ب| چون عاجزى ز نوحه‌سرایى، خموش باش | بربند لب گفتن و، یک چند گوش باش <ref>''همان''، ص 592.</ref> }}

{{ب| صاحب عزا چو هست خداوند ذو الجلال | طوبى کسى که نیست دلش خالى از ملال <ref>''همان''، ص 597.</ref> }}

13

{{ب| (روشن)! بس است،عالم امکان خراب شد | جارى ز چشم عالمیان، خون ناب شد }}

{{ب| (روشن)! بس است، گریه گلوى جهان گرفت | جانها به لب رسید و، جگرها کباب شد }}

{{ب| (روشن)! بس است، بر فلک افتاد رخنه‌ها | پیکان آه بس که بر این نه حجاب شد }}

{{ب| (روشن)! بس است، از اثر دود آه خلق | تاریک، روى ماه و رخ آفتاب شد }}

{{ب| (روشن)! بس است، شعلۀ این برق جانگداز | سرمایه‌سوز زندگى شیخ و شاب شد }}

{{ب| (روشن)! بس است، دل سخنت سنگ را گداخت | فولاد را جگر ز رثاى تو آب شد }}

{{ب| (روشن)! بس است بس که ز دل‌ها خروش خاست | این طشت باژگونه پر از انقلاب شد }}

{{ب| (روشن)! بس است، سوز دل و آب دیده‌ات | نیکوترین ذخیرۀ روز حساب شد }}

{{ب| (روشن)! بس است، بر سر اولاد بو البشر | خاک، از شهادت خلف بو تراب شد }}

{{ب| (روشن)! بس است، از غم آن شاه تشنه‌لب | صحرا، گرفت آتش و دریا، سراب شد }}

{{ب| ظلمى چنین، زمانه به کس پیش <ref>در متن کلمۀ (بیش) آمده که تصحیح قیاسى شد.</ref> ازین نکرد | دیگر جفا نداشت، از آن بیش ازین نکرد <ref>در متن کلمۀ (بیش) آمده که تصحیح قیاسى شد.</ref> }}

{{ب| نتوان کرد بیان حال گروهى (روشن)! | کآسمان، جامه سیه ساخته در ماتم‌شان <ref>''همان''، ص 616-617.</ref> }}