عنقاى اصفهانى: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۷۱:

{{ب| بر گونه، به خمِ زلف على اکبر ناشاد | غارتگر چین، شور ختا بلکه تو باشى }}

{{ب| با شبه پیمبر-~~على اکبر~~ شه دین گفت: | مقصود خدا از شهدا بلکه تو باشى }}

{{ب| با شبه پیمبر- على‌اکبر شه دین گفت: | مقصود خدا از شهدا بلکه تو باشى }}

{{ب| جامى است لباب ز بلا، وز کف ساقى | نوشنده آن جام بلا بلکه تو باشى }}

خط ۸۷:

{{ب| در ماتمت امروز همى زار بنالیم | فرداى جزا، شافع ما بلکه تو باشى }}

{{ب| (عنقا)! بسرا نوحه دلسوز جگرکاه | مقبول حسین از شعرا، بلکه تو باشى <ref>~~''همان''،~~ ص 780 و 781.</ref> }}

{{ب| (عنقا)! بسرا نوحه دلسوز جگرکاه | مقبول حسین از شعرا، بلکه تو باشى <ref>همان، ص 780 و 781.</ref> }}

خط ۱۱۸:

{{ب| کلثوم، اشکباران گفتا ز داغ یاران | کاى چرخ بر اسیران وقت است رحمت آرى }}

{{ب| ~~(عنقا)~~ نه من ننالم از شور راست | نالان درین گلستان چون من بود هزارى }}

{{ب| «عنقا» نه من ننالم از شور راست | نالان درین گلستان چون من بود هزارى }}

{{ب| اى پشت دین احمد! پر شد ز کفر، عالم | وقت است دست غیرت از آستین برآرى <ref>~~''همان''،~~ ص 782 و 783.</ref> }}

{{ب| اى پشت دین احمد! پر شد ز کفر، عالم | وقت است دست غیرت از آستین برآرى <ref>همان، ص 782 و 783.</ref> }}

6549876546548798654

{{ب| چون شد شهید زهر جفا شاه دین حسین‌|جن و ملک ز ماتم او سوگوار شد }}

{{ب| امشب دوباره زینب محزون یتیم گشت‌|امشب دوباره کلثوم از غم فگار <ref>فگار: آزرده، خسته.</ref> شد }}

{{ب| ای دوستان ز دیده روان خون دل کنید|کز جور خصم چشم فلک اشکبار شد }}

{{ب| آه از دمی که در صف میدان، شه شهید|بر تیغ کافران ستمگر دچار شد }}

{{ب| جانش چو جعد قاسم آشفته شد پریش‌|روزش چو موی اکبر ناکام تار شد }}

{{ب| در خون چشم لاله رخانش، ز تیغ کین‌|دامان دشت کرب و بلا لاله‌زار شد }}

{{ب| هر آهویش به دست گرازی اسیر گشت‌|هر بلبلش به چنگ بازی شکار شد }}

{{ب| این هر دو ماه بود زمان عزای ما|کز گریه چشم‌ها همه ابر بهار شد <ref> برگزیده‌ی دیوان سه شاعر اصفهان؛ ص 897.</ref> }}

'''مرثیه:'''

{{ب| گلستان روی اصغر چونکه آید در خیالم‌|غنچه پیکان گردد اندر چشم و چون بلبل بنالم }}

{{ب| غنچه‌ی پیکان چو بر حلق علی اصغر آمد|خون روان شد جای آب از چشم و شد شوریده حالم }}

{{ب| موی مشکین علی اصغر چو از خون گشت رنگین‌|سال و مه از مویه مویم، روز و شب از ناله نالم }}

{{ب| یاد یاقوت لب لعل علی اصغر کنم چون‌|خاک با دم گر نگردد دامن از خون مال مالم }}

{{ب| قمری باغ حسینی از نوا افتاد من چون‌|با هزاران شور همچون بلبل شیدا ننالم }}

{{ب| با دو چشم تر سکینه گفت با عباس کای عم!|خشک شد مرجان لعل اصغر شیرین مقالم }}

{{ب| خیز و بنشانش عطش از جرعه‌ی آبی و بنشان‌|آتش دل را که از سوزش زبان گردیده لالم }}

{{ب| خیز و مادر لحظه‌یی بنشین و بنشان آتش دل‌|کز جفای چرخ شام هجر شد صبح وصالم }}

{{ب| بر سر نعش علی اکبر بزاری گفت لیلی‌|کز غمت مجنون شدم بر پا نه از گیسو عقالم }}

{{ب| مو بمو شرح پریشانی لیلی تا شنیدم‌|همچو گیسوی علی اصغر پریشان گشت حالم }}

{{ب| راستی چون در گلستان بنگرم سرو و گلی را|قامت و روی علی اکبر آید در خیالم }}

{{ب| ماه چون خورشید کسب از سایه‌ی من نور کردی‌|این زمان از جور گردون زرد رو همچون هلالم }}

{{ب| ماه رویم منخسف از سیلی شمر و سنان شد|من که اندر ابر خجلت رفت خورشید از جمالم }}

{{ب| گر هزاران کوه قافم هست عصیان غم ندارم‌|تا چو «عنقا» چاکر و مدحتگر معصوم و آلم }}

{{ب| چون لب خشک علی اصغر آید در خیالم‌|خوشتر این باشد زبان گردد بکام از غصه لالم }}

{{ب| راستی آن به که گردد مژّگان پیکان بچشمم‌|غنچه‌ی لعل علی اصغر چو آید در خیالم }}

{{ب| گشت مالامال خون قنداق اصغر چون ز پیکان‌|دامن از سیلاب اشک آن به که گردد مال مالم }}

{{ب| گفت اندر قتلگه با نعش شاه دین سکینه‌|کای پدر نه بر سرم نک دستی و بشنو مقالم }}

{{ب| سوختم از آتش دوری مسوزان بیش از اینم‌|ساختم با درد مهجوری بپرس آخر ز حالم }}

{{ب| گرددم افزون پریشانی و روزم شب نماید|گیسوی مشکین قاسم چونکه آید در خیالم }}

{{ب| از خروش زینب بی‌یار محزون در خروشم‌|وز ملال خاطر کلثوم دلخون پر ملالم }}

{{ب| تار گیسویم بچنگ ظالمی افتاد و از کین‌|گوشوارم برد و داد از زخم سیلی گوشمالم }}

{{ب| عذرخواهان شاه گفتش کز کجا دست و سر آرم‌|منکه از سم ستوران مخالف پایمالم }}

{{ب| زیر خنجر شاه دین با شمر گفت ای ظالم دون‌|از طپش در التهابم وز عطش در اشتغالم }}

{{ب| گر ترا مقصود قتل من بود آن تیغ و آن سر|دیگر ای ظالم چه می‌خواهی تو از اهل و عیالم }}

{{ب| زد عطش آتش بجانم سوخت مغز استخوانم‌|آخر ای بی‌رحم سنگین دل ترحّم کن بحالم }}

{{ب| منکه جبریلم ز خدمت سرور خیل ملک شد|چون شد اکنون پایمال مرکب اهل ضلالم }}

{{ب| خوشتر آن باشد گلستان حسینی خشک چون شد|روز و شب در قاف غم «عنقا» چو بلبل می بنالم }}

{{ب| ای باد صبا نافه گشا بلکه تو باشی‌|پیغامبر کرب و بلا بلکه تو باشی }}

{{ب| برگو بخم زلف علی اکبر ناشاد|غارتگر چین شور ختا بلکه تو باشی }}

{{ب| با شبه پیمبر علی اکبر، شه دین گفت‌|مقصود خدا از شهدا بلکه تو باشی }}

{{ب| جامی است لبالب ز بلا وز کف ساقی‌|نوشنده‌ی آن جام بلا بلکه تو باشی }}

{{ب| لیلی بخم زلف علی دست زد و گفت‌|سر حلقه‌ی ارباب وفا بلکه تو باشی }}

{{ب| با شور حسینی بنوا گفت سکینه‌|کای عمه پناه اسرا بلکه تو باشی }}

{{ب| در کرب و بلا گفت بشاه شهدا عشق‌|در مرتبه شاه شهدا بلکه تو باشی }}

{{ب| گفتا بجوابش شه بی‌یار که ای عشق‌|در کوی وفا راهنما بلکه تو باشی }}

{{ب| هرشب ز غمت ناله و فریاد برآریم‌|فریاد رس روز جزا بلکه تو باشی }}

{{ب| در ماتمت امروز همی زار بنالیم‌|فردای جزا شافع ما بلکه تو باشی }}

{{ب| عنقا بسرا نوحه‌ی دلسوز جگرکاه‌|مقبول حسین از شعرا بلکه تو باشی }}

{{ب| گر ز چشم دل بیاد لعل اصغر خون نباری‌|مردمان گویند هیچت نیست ای جان رسم یاری }}

{{ب| غنچه‌ی پیکان شد آگه از دهان اصغر ار نه‌|هیچکس آگه نشد این نکته را از هوشیاری }}

{{ب| در خیالم چون لب خشک علی اصغر آید|خوشتر آن باشد بگریم همچو ابر نو بهاری }}

{{ب| بشنود گر طیب مشکین گیسوی پرچین اکبر|نافه خون دل خورد در ناف آهوی تتاری }}

{{ب| ام لیلی گشت مجنون، زلف چون زنجیر اکبر|دید اندر خاک و خون افتاده بی‌عزّت بخواری }}

{{ب| گفت مادر خیز و بنشین شانه زن بر موی مشکین‌|تا پریشانی ما آشفتگان را جمع آری }}

{{ب| آفتاب برج عصمت زینب غمدیده گفتا|مو کِنان مویه کُنان با نعش شاه دین به زاری }}

{{ب| خیز و بنشین ای برادر دختران خویش بنگر|بی‌پدر بی‌عم و مادر سر برهنه بی‌عماری }}

{{ب| ناگهان آوازی از بریده حلقومش برآمد|غم مخور خواهر زمانی صبر کن در سوگواری }}

{{ب| چون برآمد دود ظلم از خیمه‌گاه شاه بیکس‌|ای فلک جا دارد آتش جای خون از دیده باری }}

{{ب| گلشن آل نبی از صرصر کین چون خزان شد|با دل پر خون بگریم همچو ابر نوبهاری }}

{{ب| در نوا عنقا نگردی بلبل گلزار جنّت‌|راست با شور حسینی گر بلحن خود نزاری }}

{{ب| آمد محرّم و باز چون ابر نو بهاری‌|از چشم مردمان شد سیل سرشک جاری }}

{{ب| جای سرشک طوفان آن به کنیم جاری‌|از دیده بر شهیدان چون ابر نو بهاری }}

{{ب| بر حال سوگواران خون جگر چو باران‌|آن به چو غمگساران ای دل ز دیده باری }}

{{ب| دلهای داغداران ای باغبان بیاد آر|در ساحت گلستان گر لاله‌یی بکاری }}

{{ب| ای باد عنبرین بو مجروح قاسم و تو|از نافه‌های آهو در جیب مشک داری }}

{{ب| با اکبر دلارا با ناله گفت لیلا|تو در میان اعدا چون گل میان خاری }}

{{ب| در کربلا گذر کن بر قتلگه نظر کن‌|رو ترک جان و سر کن کاین است شرط یاری }}

{{ب| بر گنج علم یزدان بنشست شمر و برخاست‌|از اهل بیت اطهار افغان و آه و زاری }}

{{ب| در خاک و خون سکینه غلطان چو دید شه ر|اگفتا پدر ز جا خیز بنشین به شهریاری }}

{{ب| بنگر که شمر و خولی از تیغ و تازیانه‌|این می‌کشد به زورم وان می‌کشد به زاری }}

{{ب| جا داشت شاه مظلوم گوید به طفل معصوم‌|کای داغدار محروم خو کن به سوگواری }}

{{ب| چندان گریست زینب بر کشته‌ی برادر|کز شش جهت فراتی شد از سرشک جاری }}

{{ب| کلثوم اشکباران گفتا ز داغ یاران‌|کای چرخ بر اسیران وقت است رحمت آری }}

{{ب| «عنقا» نه من بنالم از شور نینوا راست‌|نالان در این گلستان چون من بود هزاری }}

{{ب| ای پشت دین احمد پر شد ز کفر عالم‌|وقت است دست غیرت از آستین برآری }}

{{ب| یاد آید زینبم کش لاله باشد داغداری‌|هرکجا بینم غریبی بیکسی دور از دیاری }}

{{ب| نکته‌ی لعل و رخ اصغر به یاد آید چو بینم‌|غنچه‌یی در گلستانی لاله‌یی در لاله‌زاری }}

{{ب| قامت موزون اکبر راستی آید به یادم‌|بنگرم چون سرو رعنایی به طرف جویباری }}

{{ب| مجمع آشفتگی باشد پریشان موی اکبر|ورنه ایشان هیچ نبود یا نشد از روزگاری }}

{{ب| بویی از مشکین خط اکبر به همراه ارمغان بر|ای صبا بر تربت زهرا اگر آری گذاری }}

{{ب| عرض کن ای بانوی خلد از پریشانی زینب‌|آگهیت نیست یک مو کاین چنین داری قراری }}

{{ب| گلستانی را که پروردی به خون دل نظر کن‌|غرق خونش غنچه گل پژمرده لاله داغداری }}

{{ب| غنچه لعل اصغر و گل روی اکبر لاله لیلی‌|وقت آن آمد که سر از غرفه‌ی جنّت برآری }}

{{ب| تا ببینی پاره‌پاره همچو گل از تیر و خنجر|پیکری را کش نبی از جان نکوتر داشت باری }}

{{ب| گفت با زینب سکینه عمه‌ی بی‌یار محزون‌|هست آیا همچو من آواره‌ی دور از دیاری }}

{{ب| بی‌کسی بی‌یاوری بی‌خانمانی بی‌پناهی‌|بی‌دلی بی‌نان و آبی بی‌لباسی سوگواری }}

{{ب| مشتری شد سایه‌ی روی مرا خورشید روزی‌|رفت اندر ابر خجلت شب چو ماه از شرمساری }}

{{ب| گفت زینب جان عمه غم مخور کاندر مدینه‌|خان و مانت هست و هم شهزاده‌یی هم شهریاری }}

{{ب| چند می‌داری روا ای چرخ بی‌مهر از سر کین‌|آل عصمت پابرهنه آل سفیان در عماری <ref>همان؛ ص 778- 785.</ref> }}

==منابع==

عنقاى اصفهانى: تفاوت میان نسخه‌ها

منوی ناوبری

جستجو