ام وهب

وى دختر«عبد»و همسر عبد الله بن عمیر کلبى از طایفۀ«بنى علیم»بود.چون شوهرش تصمیم گرفت از کوفه به یارى حسین«ع»بیرون آید،امّ وهب نیز اصرار کرد تا او را هم با خود ببرد.شبانه به یاران حسین«ع»در کربلا پیوستند.روز عاشورا وقتى شوهرش عبد الله بن عمیر به میدان رفت،او نیز چوبى به دست گرفت و به میدان شتافت ولى امام حسین«ع»مانع او شد و فرمود:بر زنان جهاد نیست.امّا پس از شهادت شوهرش به بالین او رفت و صورت او را پاک مى‌کرد که شمر،غلامى را سراغ او فرستاد.آن غلام،با گرزى بر سر آن زن کوبید و او را شهید کرد.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 60.