پیشگویى شهادت حسین (ع): تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
این که آیا امام حسین (ع) مى‌دانست در [[کربلا]] شهید خواهد شد، یا آنکه غافلگیر شد و در محاصره قرار گرفت، میان نویسندگان بحث است. اما آنچه از روایات و اصول اعتقادى شیعه بر مى‌آید، آن حضرت خبر داشت و آگاهانه شهادت را برگزیده بود. نه تنها در آغاز حرکت از مدینه و شب وداع با حرم پیامبر، یا آغاز حرکت از مکه به سوى سرزمین عراق، بلکه از سال‌ها پیش خبر داشت و شهادت، عهدى از سوى خدا و رسول با او بود. از بدو تولد آن حضرت، موضوع شهادتش در عاشورا مطرح بوده است، حتى در زمان انبیاى پیشین نیز روشن بوده که حسین، فرزند پیامبر خاتم در کربلا شهید خواهد شد. در این باره احادیث فراوان است و خبر دادن به پیامبرانى چون آدم، نوح، ابراهیم، زکریا، اسماعیل، موسى، عیسى و...در منابع حدیثى مفصّل آمده است که در این مختصر نمى‌گنجد. <ref> | این که آیا [[حسین بن على (ع)|امام حسین (ع)]] مى‌دانست در [[کربلا]] شهید خواهد شد، یا آنکه غافلگیر شد و در محاصره قرار گرفت، میان نویسندگان بحث است. اما آنچه از روایات و اصول اعتقادى شیعه بر مى‌آید، آن حضرت خبر داشت و آگاهانه شهادت را برگزیده بود. نه تنها در آغاز حرکت از مدینه و شب وداع با حرم پیامبر، یا آغاز حرکت از مکه به سوى سرزمین عراق، بلکه از سال‌ها پیش خبر داشت و شهادت، عهدى از سوى خدا و رسول با او بود. از بدو تولد آن حضرت، موضوع شهادتش در عاشورا مطرح بوده است، حتى در زمان انبیاى پیشین نیز روشن بوده که حسین، فرزند پیامبر خاتم در [[کربلا]] شهید خواهد شد. در این باره احادیث فراوان است و خبر دادن به پیامبرانى چون آدم، نوح، ابراهیم، زکریا، اسماعیل، موسى، عیسى و...در منابع حدیثى مفصّل آمده است که در این مختصر نمى‌گنجد. <ref>مجموعه‌اى از این احادیث در بحار الأنوار، ج ۴۴، ص ۲۲۳تا ۲۶۸و عوالم (الامام الحسین) ص ۱۰۱ تا ۱۵۷ آمده است.</ref> | ||
«هذا مناخ رکابهم و هذا ملقى رحالهم و هاهنا تهراق دمائهم...» <ref> | == روایاتی از شهادت امام حسین(ع) == | ||
على (ع) همراه تنى چند از سرزمین کربلا عبور مى‌کرد که چشمانش پر از اشک شد و فرمود: | |||
«هذا مناخ رکابهم و هذا ملقى رحالهم و هاهنا تهراق دمائهم...» <ref>بحار الأنوار، ج ۴۴، ص ۲۵۸.</ref> | |||
جبرئیل هم به پیامبر خبر داده بود که «انّ امّتک تقتل الحسین من بعدک...» <ref>همان،ص ۲۳۶.</ref> | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۵: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| أ ترجو امّة قتلت حسینا | شفاعة جدّه یوم الحساب <ref>''عوالم(امام حسین)''، ص | {{ب| أ ترجو امّة قتلت حسینا | شفاعة جدّه یوم الحساب <ref>''عوالم(امام حسین)''، ص ۱۱۱.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
جواد محدثی، ''فرهنگ عاشورا''، قم، معارف، | * [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، ''فرهنگ عاشورا''، قم، معارف، ج۱، ص ۸۸-۸۹.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده:مفاهیم]] | [[رده:مفاهیم]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۳۱ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۱۲
این که آیا امام حسین (ع) مى‌دانست در کربلا شهید خواهد شد، یا آنکه غافلگیر شد و در محاصره قرار گرفت، میان نویسندگان بحث است. اما آنچه از روایات و اصول اعتقادى شیعه بر مى‌آید، آن حضرت خبر داشت و آگاهانه شهادت را برگزیده بود. نه تنها در آغاز حرکت از مدینه و شب وداع با حرم پیامبر، یا آغاز حرکت از مکه به سوى سرزمین عراق، بلکه از سال‌ها پیش خبر داشت و شهادت، عهدى از سوى خدا و رسول با او بود. از بدو تولد آن حضرت، موضوع شهادتش در عاشورا مطرح بوده است، حتى در زمان انبیاى پیشین نیز روشن بوده که حسین، فرزند پیامبر خاتم در کربلا شهید خواهد شد. در این باره احادیث فراوان است و خبر دادن به پیامبرانى چون آدم، نوح، ابراهیم، زکریا، اسماعیل، موسى، عیسى و...در منابع حدیثى مفصّل آمده است که در این مختصر نمى‌گنجد. [۱]
روایاتی از شهادت امام حسین(ع)
على (ع) همراه تنى چند از سرزمین کربلا عبور مى‌کرد که چشمانش پر از اشک شد و فرمود:
«هذا مناخ رکابهم و هذا ملقى رحالهم و هاهنا تهراق دمائهم...» [۲]
جبرئیل هم به پیامبر خبر داده بود که «انّ امّتک تقتل الحسین من بعدک...» [۳]
| با حدیثى که ملائک ز ازل آوردند | سخن از قصّۀ عشق تو ز لولاک گذشت |
حتى در کتب آسمانى پیشین نیز اشاراتى آمده و بصورت خارق العاده در کنیسه‌ها و معابد یهود و نصارى اشعارى پیرامون این حادثه با دست غیبى نگاشته شده است. از جمله بر دیوار کلیساى نصارى که سر مطهّر امام حسین (ع) را به آنجا برده بودند، نوشته بود:
| أ ترجو امّة قتلت حسینا | شفاعة جدّه یوم الحساب [۴] |