|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| فرزندان هاشم بن عبد مناف، جد اعلاى رسول خدا. به اهل بیت پیامبر، به همین جهت «بنى هاشم» گفته مى‌شود. هاشم و اجدادش در میان عرب، مشهور به نجابت و مورد احترام بودند و رسول الله از این دودمان بود. امام حسین (ع) نیز در یکى از رجزهاى خویش در روز عاشورا، به این نسب شریف اشاره کرده و به آن افتخار مى‌کند:
| |
|
| |
|
| {{شعر}}
| |
| {{ب| انا ابن علىّ الخیر، من آل هاشم | کفانى بهذا مفخرا حین افخر }}
| |
| {{پایان شعر}}
| |
|
| |
| [[بنى امیه]]، از آغاز با بنى هاشم، مخالفت و دشمنى داشتند و این بغض و عداوت، در دوران ائمّه نیز ادامه داشت.
| |
|
| |
| «[[حادثه کربلا]]» اوج عداوت و کینه امویان با بنى هاشم بود.
| |
|
| |
| پیامبر اسلام (ص) فرموده است:
| |
|
| |
| «بغض بنى هاشم نفاق» <ref>''بحار الأنوار''، ج 93، ص 221.</ref> دشمنى و کینه با بنى هاشم، نشانۀ نفاق است.
| |
|
| |
| [[یزید]]، چون حسین بن على «ع» را به شهادت رساند و اهل بیت او را به اسارت گرفت، در مجلس جشن، با چوب خیزران بر لب‌هاى حسین (ع) مى‌زد و این اشعار را مى‌خواند:
| |
|
| |
| «لعبت هاشم بالملک...»
| |
|
| |
| بنى هاشم با ملک و سلطنت بازى کردند، نه خبرى آمده و نه وحیى نازل شده است. اگر از فرزندان احمد انتقام نگیرم، از نسل خندف نیستم....<ref>''مقتل الحسین''، مقرّم، ص 462. در زمینۀ رابطۀ عداوت‌آمیز آل امیّه با خاندان رسالت، ر.ک: «''دایرة المعارف تشیّع''»، ج 3، ص 398.</ref>
| |
|
| |
| {{تبارنامه بنی‌هاشم}}
| |
|
| |
| ==منابع==
| |
| جواد محدثی، ''فرهنگ عاشورا''، قم، معارف، ج1، ص 79-80.
| |
|
| |
| ==پی نوشت==
| |
| [[رده:گروه‌های اجتماعی]]
| |