محمد حسین کاشف الغطاء: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۱: خط ۲۱:
|وبگاه رسمی=
|وبگاه رسمی=
}}
}}
محمد حسین بن شیخ العراقین البحاثه شیخ علی بن حجة از بزرگترین و مشهورترین علمای شیعه است که به سال 1294 ه. ق. در نجف اشرف متولّد شد و از محضر اساتید بزرگ و مشهور حوزه‌ی نجف برخوردار گشت. مناظرات بسیاری بین او و «جرجی زیدان» و «الأب انستاس الکرملی» هم‌چنین مناظراتی بین او و علمای الازهر صورت گرفت که در نشریات آن روز به چاپ رسید. در سال 1350 ه. ق. به دعوت «المؤتمر الاسلامی العام» به قدس سفر کرد و خطبه‌ی تاریخی خود را در آنجا ایراد نمود و 20 هزار نفر در آن مکان به امامت او نماز برگزار نمودند. او در سال 1373 ه. ق. وفات یافت. برخی تألیفات او چنین است: «اصل الشیعه و أصولها»، «الأرض و التربة»، «مختارات الأغانی»، «المیثاق العربی الوطنی»، «الآیات البیّنات»، «دیوان شعر». <ref>ادب الطف؛ ج 10، ص 49 و 50.</ref>
'''محمد حسین کاشف الغطاء''' از علمای شیعه است.


== زندگینامه ==
محمد حسین بن شیخ العراقین البحاثه شیخ علی بن حجة از بزرگترین و مشهورترین علمای شیعه است که به سال 1294 ه. ق. در نجف اشرف متولّد شد و از محضر اساتید بزرگ و مشهور حوزه‌ی نجف برخوردار گشت. مناظرات بسیاری بین او و «جرجی زیدان» و «الأب انستاس الکرملی» هم‌چنین مناظراتی بین او و علمای الازهر صورت گرفت که در نشریات آن روز به چاپ رسید. در سال 1350 ه. ق. به دعوت «المؤتمر الاسلامی العام» به قدس سفر کرد و خطبه‌ی تاریخی خود را در آنجا ایراد نمود و 20 هزار نفر در آن مکان به امامت او نماز برگزار نمودند. او در سال 1373 ه. ق. وفات یافت.


== آثار ==
* اصل الشیعه و أصولها
* الأرض و التربة
* مختارات الأغانی
* المیثاق العربی الوطنی
* الآیات البیّنات
* دیوان شعر». <ref>ادب الطف؛ ج 10، ص 49 و 50.</ref>
== نمونه اشعار ==
و یا مسیح هدی للرأس منه علی‌الرّماح معراج قدس راح یعرجه
و یا مسیح هدی للرأس منه علی‌الرّماح معراج قدس راح یعرجه


خط ۳۶: خط ۴۸:
أبو إلّا الی العزّ انتسابافلیس لهم أب إلّا الإباء <ref>همان؛ ص 59.</ref>
أبو إلّا الی العزّ انتسابافلیس لهم أب إلّا الإباء <ref>همان؛ ص 59.</ref>


حسین از دامان عزّت و آزادگی برخاسته و خود خاستگاه آن در طول تاریخ می‌باشد.
[[حسین]] از دامان عزّت و آزادگی برخاسته و خود خاستگاه آن در طول تاریخ می‌باشد.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 567.
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 567.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۵۷: خط ۵۸:
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران عرب]]
[[رده:شاعران عرب]]
<references />

نسخهٔ ‏۱۷ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۴۴

محمدحسین کاشف‌الغطاء
شناسنامه
نام کامل محمدحسین کاشف‌الغطاء
تاریخ تولد 1294
زادگاه نجف عراق
محل تحصیل نجف
محل زندگی نجف
محل مرگ 1373 کرند (نزدیکی کرمانشاه)
مدفن وادی‌السلام
اطلاعات علمی
شاگردان
سید محسن حکیم
محمدجواد مغنیه
قاضی طباطبایی
جعفر اشراقی
تالیفات
اصل الشیعة و اصولها
الارض و التربة الحسینیة
نبذة من السیاسیة الحسینیة
الحکمة و السیاسة
المثل العلیا فی الاسلام لا فی بحمدون
عین المیزان
و...

محمد حسین کاشف الغطاء از علمای شیعه است.

زندگینامه

محمد حسین بن شیخ العراقین البحاثه شیخ علی بن حجة از بزرگترین و مشهورترین علمای شیعه است که به سال 1294 ه. ق. در نجف اشرف متولّد شد و از محضر اساتید بزرگ و مشهور حوزه‌ی نجف برخوردار گشت. مناظرات بسیاری بین او و «جرجی زیدان» و «الأب انستاس الکرملی» هم‌چنین مناظراتی بین او و علمای الازهر صورت گرفت که در نشریات آن روز به چاپ رسید. در سال 1350 ه. ق. به دعوت «المؤتمر الاسلامی العام» به قدس سفر کرد و خطبه‌ی تاریخی خود را در آنجا ایراد نمود و 20 هزار نفر در آن مکان به امامت او نماز برگزار نمودند. او در سال 1373 ه. ق. وفات یافت.

آثار

  • اصل الشیعه و أصولها
  • الأرض و التربة
  • مختارات الأغانی
  • المیثاق العربی الوطنی
  • الآیات البیّنات
  • دیوان شعر». [۱]

نمونه اشعار

و یا مسیح هدی للرأس منه علی‌الرّماح معراج قدس راح یعرجه

و یا کلیما هوی فوق الثّری صعقالکن محیّاه فوق الرّمح أبلجه [۲]


ای مسیحی که هدایتگری سر تو بر نیزه چون معراج مسیح (ع) است

و ای کلیمی که دلدادگی تو مانند تکلّم عاشقانه‌ی موسی (ع) با معبود است.


أبو إلّا الی العزّ انتسابافلیس لهم أب إلّا الإباء [۳]

حسین از دامان عزّت و آزادگی برخاسته و خود خاستگاه آن در طول تاریخ می‌باشد.

منابع

پی نوشت

  1. ادب الطف؛ ج 10، ص 49 و 50.
  2. همان؛ ص 56.
  3. همان؛ ص 59.