عبدالحسین اسداللّه‌

عبدالحسین اسداللّه‌
زادروز	1283 ه. ق. نجف اشرف
مرگ	1336 ه. ق.
پیشه	شاعر
کتاب‌ها	الهدایة فی شرح الکفایة

شیخ عبد الحسین اسد اللّه به سال 1283 ه. ق. در نجف اشرف به دنیا آمد و برای تحصیلات به کاظمین رفت. او در سال 1310 ه. ق. به نجف بازگشت و دوره‌ی تخصصی دروس دینی را نزد اساتیدی مانند «شیخ رضا همدانی» ادامه داد. در سال 1330 ه. ق. شرحی بر کتاب استادش آخوند خراسانی در اصول فقه نگاشت که مورد توجّه «شیخ محمّد تقی شیرازی» رهبر انقلاب عراق قرار گرفت و بر آن تقریض نوشت. کتاب او با نام «الهدایة فی شرح الکفایة» منتشر گردید. او در سال 1336 ه. ق. وفات یافت.

1- ما للعیون قد استهلّت بالدم‌أفهلّ- لا أهلا- هلال محرم

2- حیّا بطلعته الوری نعیا و قدردوا علیه تحیة بالمأتم

3- ینعی هلالا بالطّفوف طلوعه‌قد حفّ فی فلک الوغی بالانجم

4- یوم به سبط الرّسول استرسکت‌نحو العراق به ذوات المنسم

5- أدّی مناسکه و أفرد عمرةو لعقد نسک الحج لما یحرم

6- و من الحطیم و زمزم زمّت به‌الأیام و هو ابن الحطیم و زمزم

1- محرّم، تو ماه نامبارکی هستی که خون را از دیده جاری می‌سازی

2- و با خبرهای ناگوار به خلق سلام می‌کنی. من حاضر نیستم به چنین ماهی خوش‌آمد بگویم.

3- هلال ماهت باید در طلوعش کمک بگیرد زیراکه آسمان پرآشوبش پر از ستارگان اجتماع‌کننده است.

4- روزی‌که در آن سبط پیامبر درحالی‌که راهش روشن و مشخص بود به‌سوی سرزمین عراق رهسپار شد.

5- درحالی‌که محرم بود مناسک حج را به عمره‌ی مفرده به پایان برد.

6- فرزند حطیم و زمزم، حطیم و زمزم را رها کرد (از مکّه خارج شد).

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 543.