جعفر بن عفان طائی‌

جعفر بن عَفّان طائی
نام اصلی	ابوعبدالله جعفر بن عَفّان(عثمان) طائی
مرگ	حدود 150ق
محل زندگی	کوفه
نام(های) دیگر	جعفر بن عثمان طائی
دیوان سروده‌ها	دیوان جعفر بن عفّان طائی
دلیل سرشناسی	سرودن شعر در مدح و مرثیه اهل بیت(ع)

ابو عبد اللّه جعفر بن عفّان طائی، از راویان و شاعران شیعه کوفه که معاصر با امام جعفر صادق (ع) بود. وی در مرثیه‌ی حسین (ع) اشعاری سروده و روزی آن را در حضور امام جعفر صادق (ع) خواند. امام (ع) سخت گریست و فرمود: «ای جعفر به خدا سوگند فرشتگان مقرّب خداوند در اینجا حضور یافتند تا سروده‌ات را بشنوند و با ما بگریند. خداوند تعالی در این ساعت بهشت را بر تو واجب ساخت و تو را آمرزید.» جعفر با سیّد حمیری هم عصر بوده و با او محاوراتی داشته است. وی به سال 150 ه. ق. وفات یافت.

1- لیبک علی الإسلام من کان باکیافقد ضیعت أحکامه و استحلّت

2- غداة حسین للدماح دریئةو قد نهلت منه السیوف و علّت

3- و غذدر فی الصحراء لحما مبدداعلیه عناف الطیر بانت و ظلت

4- فما نصرته امة السّوء إذ دعالقد طاشت الإحلام منها و ظلت

5- ألا بل محوا أنوارهم بأکفهم‌فلا سلمت تلک الاکف و شلت

6- و ناداهم جهدا بحقّ محمّدفإن ابنه من نفسه حیث حلت

7- فما حفظوا قرب الرّسول و لا رعواو زلت بهم أقدامهم و استزلت

8- أذاقته حرّ القتل امة جدّه‌هفت نعلها فی کربلاء و زلت

9- کما فجعت بنت الرّسول بنسلهاو کانوا کماة الحرب حین استقلت

1- بگذار هر گریه‌کننده‌ای بر اسلام بگرید. زیرا احکام و قوانین آن تباه شده و آن را مباح شمرده‌اند.

2- بامداد که شد حسین (ع) بر خاک افتاده بود درحالی‌که آماج و نشانه تیر واقع شده بود و شمشیرها از او سیر شده بودند (بدنش به‌وسیله شمشیرها پاره‌پاره شده بود)

3- جسمش پراکنده و پریشان در صحرا رها شد و تنها پرندگان آسمان بر آن سایه می‌افکندند.

4- امت بد هنگامی‌که او را دعوت کردند، یاری‌اش نکردند و رویای همراهی مردم کوفه به هدف نرسید.

5- با دست‌های خود به خاموش کردن نور آنها پرداختند. امیدوارم آن دستها سالم نماند و فلج شود.

6- او آنها را با تمام تلاش به حق محمد (ص) فرامی‌خواند و این‌که پسر اوست و از نفس او می‌باشد.

7- اما آنان نزدیکی او به پیامبر را لحاظ نکردند و در مقابل او قدم‌هایش لغزید (با او جنگیدند)

8- امت جدّش او را کشتند و سپس لغزیدند و دچار آشفتگی و ضعف روحی شدند.

9- همچنان‌که دختر رسول خدا را دچار فاجعه کردند و هنگامی‌که تنها شد علیه نسل او آهنگ جنگ نمودند.

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص:84.