خطبه امام حسین(ع) قبل از خروج از مکه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «روایت شده است که امام حسین(ع) قبل از خروج از مکه '''خطبه'''ا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
روایت شده است که [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] قبل از خروج از مکه '''[[خطبه]]'''ای ایراد فرمودند. | روایت شده است که [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] قبل از خروج از مکه '''[[خطبه]]'''ای ایراد فرمودند. | ||
== متن خطبه == | ==متن خطبه== | ||
حمد و سپاس سزاوار خداست. آنچه را که خدا | حمد و سپاس سزاوار خداست. آنچه را که خدا بخواهد، خواهد شد و قوه و قدرتی مگر به خواست خدا نیست. درود بر رسول و فرستاده او باد. مرگ بر فرزندان آدم به مثابه گردنبند بر گردن دختر جوان کشیده و بسته شده‌است و چه بسیار در آرزو و اشتیاق ملاقات و دیدار رفتگان از خاندان خود هستم، همانند اشتیاقی که یعقوب به دیدار یوسف داشت. برای من جایی مشخص و انتخاب شده‌است که باید پیکر من در آنجا بیفتد و من باید به آنجا برسم. گویا من میبینم که بند بند مرا گرگان بیابان بین نوامیس و کربلا از هم جدا میسازند و از من شکمبه‌های تهی خود را پر میکنند و انبانهای گرسنه خود را سرشار میسازند. | ||
از روزی که در قلم تقدیر | از روزی که در قلم تقدیر گذشته‌است، فراری نیست. رضای خدا، رضای ما [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] است. بر امتحانات و بلاهای او شکیبایی مینماییم و او اجر و مزد شکیبان را به طور اتم و اکمل به ما عنایت خواهد نمود. از رسول خدا قرابتش که به منزل پود جامعه، که به اصل و ریشه آن حضرت بستگی دارد، جدا نمیشود و در بهشت برین گرداگرد او جمع میشوند و بدانها چشم رسول خدا تر و تازه میگردد و وعده رسول خدا محقق میگردد. پس کسی که در میان ماست و حاضر است جان خود را ایثار کند و خون دل خود را فدا کند و برای لقای خدا نفس خود را آماده نموده‌است، با ما کوچ کند که صبحگاهان عازم رحیل هستم. <ref>نفس المهموم، ص ۴۵</ref> | ||
== منبع == | |||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1057395&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author علیرضا زواره، اشک خون نگرشی بر حماسه جاودان کربلا، انتشارات سمیع، ۱۳۸۶] | |||
== پی‌نوشت == | |||
<br /> | <br /> | ||
نسخهٔ ۳ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۰۵
روایت شده است که امام حسین(ع) قبل از خروج از مکه خطبه‌ای ایراد فرمودند.
متن خطبه
حمد و سپاس سزاوار خداست. آنچه را که خدا بخواهد، خواهد شد و قوه و قدرتی مگر به خواست خدا نیست. درود بر رسول و فرستاده او باد. مرگ بر فرزندان آدم به مثابه گردنبند بر گردن دختر جوان کشیده و بسته شده‌است و چه بسیار در آرزو و اشتیاق ملاقات و دیدار رفتگان از خاندان خود هستم، همانند اشتیاقی که یعقوب به دیدار یوسف داشت. برای من جایی مشخص و انتخاب شده‌است که باید پیکر من در آنجا بیفتد و من باید به آنجا برسم. گویا من میبینم که بند بند مرا گرگان بیابان بین نوامیس و کربلا از هم جدا میسازند و از من شکمبه‌های تهی خود را پر میکنند و انبانهای گرسنه خود را سرشار میسازند.
از روزی که در قلم تقدیر گذشته‌است، فراری نیست. رضای خدا، رضای ما اهل بیت است. بر امتحانات و بلاهای او شکیبایی مینماییم و او اجر و مزد شکیبان را به طور اتم و اکمل به ما عنایت خواهد نمود. از رسول خدا قرابتش که به منزل پود جامعه، که به اصل و ریشه آن حضرت بستگی دارد، جدا نمیشود و در بهشت برین گرداگرد او جمع میشوند و بدانها چشم رسول خدا تر و تازه میگردد و وعده رسول خدا محقق میگردد. پس کسی که در میان ماست و حاضر است جان خود را ایثار کند و خون دل خود را فدا کند و برای لقای خدا نفس خود را آماده نموده‌است، با ما کوچ کند که صبحگاهان عازم رحیل هستم. [۱]
منبع
پی‌نوشت
- ↑ نفس المهموم، ص ۴۵