هر که دارد هوس کرب و بلا بسم اللّه

هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله، این شعر که در چاووش‌خوانی‌هاى کاروانهاى مسافر کربلا خوانده مى‌شد، بر گرفته از کلام امام حسین(ع) هنگام خروج از مکه و حرکت به سوى مسلخ عشق، کوفه و کربلاست.

معنا و مفهوم

هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله شعری است که برگرفته از کلام امام حسین(ع) است که فرمودند:

«الا...و من کان باذلا فینا مهجته موطّنا على لقاء اللّه نفسه فلیرحل معنا فانّى راحل مصبحا ان شاء اللّه»

که دعوتى بود به آنکه هر کس آمادۀ فدا کردن خون و جان و مهیّاى دیدار خداست، سحرگاهان همراه امام حرکت کند.دعوت به خط شهادت و ایثار، در مرام حسینیان و عاشورائیان نهفته است و کربلا و زیارت مرقد سیدالشهدا(ع)، رمز این دل سپردن به کعبۀ عشق و مناى شهادت است.

هر که دارد هوس کرب و بلا،بسم الله هر که دارد سر همراهى ما،بسم الله

منبع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۶۹-۴۷۰.