آداب زیارت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تشرف به دیدار امام معصوم(ع) چه در حال حیات و چه پس از شهادت و هنگام زیارت قبور ائمه(ع) آدابى دارد که آن را از دیدارهاى معمولى جدا مى‌کند. | تشرف به دیدار امام معصوم(ع) چه در حال حیات و چه پس از شهادت و هنگام زیارت قبور ائمه(ع) آدابى دارد که آن را از دیدارهاى معمولى جدا مى‌کند. '''آداب زیارت''' شامل رعایت طهارت، ادب، متانت، توجه و حضور قلب است.<ref>ر.ک: «بحار الأنوار»، ج ۹۷، ص ۱۲۴.</ref> | ||
== آداب زیارت سیدالشهدا(ع) == | ==آداب زیارت سیدالشهدا(ع)== | ||
زیارت قبر [[سیدالشهدا (ع)]] آداب ویژه‌ترى دارد، از قبیل: | زیارت قبر [[سیدالشهدا (ع)]] آداب ویژه‌ترى دارد، از قبیل: | ||
نماز خواندن، حاجت خواستن، بى‌آلایش و غمگین و غبارآلود، راه زیارت را پیمودن، پیاده رفتن، غسل زیارت کردن، تکبیر گفتن، وداع کردن.<ref>ر.ک:«بحار | نماز خواندن، حاجت خواستن، بى‌آلایش و غمگین و غبارآلود، راه زیارت را پیمودن، پیاده رفتن، غسل زیارت کردن، تکبیر گفتن، وداع کردن.<ref>ر.ک: «بحار الأنوار»، ج ۹۸، ص ۱۴۰ به بعد.</ref> شهید ثانى در کتاب «دروس»، چهارده آداب براى زیارت مى‌شمارد که خلاصه آنها چنین است: | ||
اول: | اول: غسل، پیش از ورود به حرم، با طهارت بودن و با لباس تمیز و خشوع وارد شدن. | ||
دوم: بر | دوم: بر آستانه حرم ایستادن، دعا خواندن و اذن ورود طلبیدن. | ||
سوم: کنار ضریح مطهر ایستادن و خود را به قبر نزدیک ساختن. | سوم: کنار ضریح مطهر ایستادن و خود را به قبر نزدیک ساختن. | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
چهارم: رو به حرم و پشت به قبله ایستادن در حال زیارت، سپس صورت بر قبر نهادن سپس به بالاى سر رفتن. | چهارم: رو به حرم و پشت به قبله ایستادن در حال زیارت، سپس صورت بر قبر نهادن سپس به بالاى سر رفتن. | ||
پنجم: | پنجم: زیارتهاى وارده را خواندن و سلام گفتن. | ||
ششم: پس از زیارت، دو رکعت نماز خواندن. | ششم: پس از زیارت، دو رکعت نماز خواندن. | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
نهم: در همه حال، حضور قلب داشتن و استغفار کردن از گناه. | نهم: در همه حال، حضور قلب داشتن و استغفار کردن از گناه. | ||
دهم:به نگهبانان و خادمان حرم احسان و احترام کردن. | دهم: به نگهبانان و خادمان حرم احسان و احترام کردن. | ||
یازدهم: پس از بازگشت به خانه، دوباره به حرم و زیارت رفتن و در آخرین زیارت، دعاى وداع خواندن. | یازدهم: پس از بازگشت به خانه، دوباره به حرم و زیارت رفتن و در آخرین زیارت، دعاى وداع خواندن. | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
دوازدهم: پس از زیارت، بهتر از قبل از زیارت بودن. | دوازدهم: پس از زیارت، بهتر از قبل از زیارت بودن. | ||
سیزدهم:بعد از تمام شدن زیارت، زود از حرم بیرون آمدن تا شوق، افزون‌تر شود، و هنگام خروج، عقب عقب بیرون آمدن. | سیزدهم: بعد از تمام شدن زیارت، زود از حرم بیرون آمدن تا شوق، افزون‌تر شود، و هنگام خروج، عقب عقب بیرون آمدن. | ||
چهاردهم: صدقه دادن به نیازمندان آن شهر و آستانه، | چهاردهم: صدقه دادن به نیازمندان آن شهر و آستانه، به ویژه به تنگدستان از دودمان رسول خدا احسان کردن.<ref>همان، ج ۹۷، ص ۱۳۴.</ref> | ||
رعایت این | رعایت این آداب، قرب روحى و معنوى مى‌آورد و سازندگى زیارت را افزون مى‌سازد و فلسفه تشریع زیارت نیز،همین بهره‌ورى از معنویات مزارات اولیاء خداست.<ref>در این زمینه ر.ک: «زیارت»،به قلم مؤلّف، نشر سازمان حج و زیارت.</ref> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
نسخهٔ ۱۴ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۱۴
تشرف به دیدار امام معصوم(ع) چه در حال حیات و چه پس از شهادت و هنگام زیارت قبور ائمه(ع) آدابى دارد که آن را از دیدارهاى معمولى جدا مى‌کند. آداب زیارت شامل رعایت طهارت، ادب، متانت، توجه و حضور قلب است.[۱]
آداب زیارت سیدالشهدا(ع)
زیارت قبر سیدالشهدا (ع) آداب ویژه‌ترى دارد، از قبیل:
نماز خواندن، حاجت خواستن، بى‌آلایش و غمگین و غبارآلود، راه زیارت را پیمودن، پیاده رفتن، غسل زیارت کردن، تکبیر گفتن، وداع کردن.[۲] شهید ثانى در کتاب «دروس»، چهارده آداب براى زیارت مى‌شمارد که خلاصه آنها چنین است:
اول: غسل، پیش از ورود به حرم، با طهارت بودن و با لباس تمیز و خشوع وارد شدن.
دوم: بر آستانه حرم ایستادن، دعا خواندن و اذن ورود طلبیدن.
سوم: کنار ضریح مطهر ایستادن و خود را به قبر نزدیک ساختن.
چهارم: رو به حرم و پشت به قبله ایستادن در حال زیارت، سپس صورت بر قبر نهادن سپس به بالاى سر رفتن.
پنجم: زیارتهاى وارده را خواندن و سلام گفتن.
ششم: پس از زیارت، دو رکعت نماز خواندن.
هفتم: پس از نماز، دعا کردن و حاجت خواستن.
هشتم: کنار ضریح مقدارى قرآن خواندن و ثواب آن را هدیه به امام کردن.
نهم: در همه حال، حضور قلب داشتن و استغفار کردن از گناه.
دهم: به نگهبانان و خادمان حرم احسان و احترام کردن.
یازدهم: پس از بازگشت به خانه، دوباره به حرم و زیارت رفتن و در آخرین زیارت، دعاى وداع خواندن.
دوازدهم: پس از زیارت، بهتر از قبل از زیارت بودن.
سیزدهم: بعد از تمام شدن زیارت، زود از حرم بیرون آمدن تا شوق، افزون‌تر شود، و هنگام خروج، عقب عقب بیرون آمدن.
چهاردهم: صدقه دادن به نیازمندان آن شهر و آستانه، به ویژه به تنگدستان از دودمان رسول خدا احسان کردن.[۳]
رعایت این آداب، قرب روحى و معنوى مى‌آورد و سازندگى زیارت را افزون مى‌سازد و فلسفه تشریع زیارت نیز،همین بهره‌ورى از معنویات مزارات اولیاء خداست.[۴]