نعش: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
'''نعش''' پیکر بى‌روح، جسد است و به معنى تابوت هم آمده‌است.
'''نعش''' پیکر بى‌روح، جسد است و به معنى تابوت هم آمده‌است.


== پیکر شهدا در کربلا ==
==پیکر شهدا در کربلا==
در کربلا امام حسین«ع»بر سر نعش شهدا حاضر مى‌شد. اهل بیت امام حسین(ع)، پس از عاشورا کنار نعش شهیدان آمدند و گریه و عزادارى کردند. در مراسم تعزیه و شبیه‌خوانى هم که اشخاص، نقشهاى مختلفى به عهده مى‌گیرند،  
در [[کربلا]] [[امام حسین(ع)]] بر سر نعش شهدا حاضر مى‌شد. [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] امام حسین(ع)، پس از [[عاشورا]] کنار نعش شهیدان آمدند و گریه و عزادارى کردند. در مراسم [[تعزیه]] و شبیه‌خوانى هم که اشخاص، نقشهاى مختلفى به عهده مى‌گیرند،  


== پیکر شهدای کربلا در تعزیه ==
==پیکر شهدای کربلا در تعزیه==
برخى هم در نقش، نعش در میدان بر زمین مى‌افتند و تداعى کنندۀ اجساد شهداى کربلا مى‌گردند. کسى که در تعزیه، نقش بى‌اهمیّت و بى‌سخنى را به عهده دارد. <ref>فرهنگ فارسى، معین.</ref> در تعزیه‌ها، نعش را همراه با پیکانهاى خون‌آلود و شمشیرهاى شکسته و سنانها که بر روى نعشها دوخته یا جاسازى شده بود نشان مى‌دادند که یادآور وضع طبیعى کشته‌هاى میدان باشد، یا همراه با پرندگان و کبوترانى با شهپر خونین بر نعش شهیدان، که سمبل رساندن خبر شهادت به مدینه بود.
برخى هم در نقش، نعش در میدان بر زمین مى‌افتند و تداعى کنندۀ اجساد شهداى کربلا مى‌گردند. کسى که در تعزیه، نقش بى‌اهمیّت و بى‌سخنى را به عهده دارد. <ref>فرهنگ فارسى، معین.</ref> در تعزیه‌ها، نعش را همراه با پیکانهاى خون‌آلود و شمشیرهاى شکسته و سنانها که بر روى نعشها دوخته یا جاسازى شده بود نشان مى‌دادند که یادآور وضع طبیعى کشته‌هاى میدان باشد، یا همراه با پرندگان و کبوترانى با شهپر خونین بر نعش شهیدان، که سمبل رساندن خبر شهادت به مدینه بود.


== منبع ==
==منبع==
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۴۷.


== پی‌نوشت ==
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۴۷.]
 
==پی‌نوشت==
<references />
<references />
[[رده:مفاهیم]]
[[رده:مفاهیم در گروه تاریخ اجتماعی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۲۶

نعش پیکر بى‌روح، جسد است و به معنى تابوت هم آمده‌است.

پیکر شهدا در کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در کربلا امام حسین(ع) بر سر نعش شهدا حاضر مى‌شد. اهل بیت امام حسین(ع)، پس از عاشورا کنار نعش شهیدان آمدند و گریه و عزادارى کردند. در مراسم تعزیه و شبیه‌خوانى هم که اشخاص، نقشهاى مختلفى به عهده مى‌گیرند،

پیکر شهدای کربلا در تعزیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

برخى هم در نقش، نعش در میدان بر زمین مى‌افتند و تداعى کنندۀ اجساد شهداى کربلا مى‌گردند. کسى که در تعزیه، نقش بى‌اهمیّت و بى‌سخنى را به عهده دارد. [۱] در تعزیه‌ها، نعش را همراه با پیکانهاى خون‌آلود و شمشیرهاى شکسته و سنانها که بر روى نعشها دوخته یا جاسازى شده بود نشان مى‌دادند که یادآور وضع طبیعى کشته‌هاى میدان باشد، یا همراه با پرندگان و کبوترانى با شهپر خونین بر نعش شهیدان، که سمبل رساندن خبر شهادت به مدینه بود.

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. فرهنگ فارسى، معین.