احد چگینی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
وی در قالب کلاسیک، غزل را بهتر از انواع شعر می‌سراید. | وی در قالب کلاسیک، غزل را بهتر از انواع شعر می‌سراید. | ||
== آثار == | ==آثار== | ||
«بومی‌ترین چوپان دنیا» مجموعه غزلیات احد چگینی می باشد. | «بومی‌ترین چوپان دنیا» مجموعه غزلیات احد چگینی می باشد. | ||
==اشعار== | ==اشعار== | ||
<br />{{شعر}} | <br />{{شعر}} | ||
{{ب| این سو به روی اسب، مردی بدون دست|آن سو به روی خاک، صد کوفه مرد پست }} | {{ب| این سو به روی اسب، مردی بدون دست|آن سو به روی خاک، صد [[کوفه]] مرد پست }} | ||
{{ب| بر روی آفتاب خنجر کشیده‌اند|ظلمت نصیبتان، ای قوم شب‌پرست! }} | {{ب| بر روی آفتاب خنجر کشیده‌اند|ظلمت نصیبتان، ای قوم شب‌پرست! }} | ||
| خط ۱۱۵: | خط ۱۱۵: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
== منابع == | ==منابع== | ||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1656.] | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1656.] | ||
نسخهٔ ۱۰ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۸
احد چگینی (١٣٤٨ ه. ش) شاعر معاصر ایرانی است.
| احد چگینی | |
|---|---|
 | |
| زادروز | ١٣٤٨ه. ش قزوین |
| سبک نوشتاری | غزل |
| کتاب‌ها | «بومی‌ترین چوپان دنیا» |
زندگینامه
احد چگینی فرزند عزیز اللّه به سال ١٣٤٨ ه. ش در قزوین دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاه خود به پایان برد، و در رشته مکانیک از دانشگاه آزاد اسلامی تاکستان در مقطع کارشناسی فارغ التحصیل گردید. چگینی از دوره دبیرستان فعالیت‌های شعری خود را آغاز نمود. احد چگینی عضو شورای اسلامی شهر قزوین و معاون فرماندار این شهر بوده است.
وی در قالب کلاسیک، غزل را بهتر از انواع شعر می‌سراید.
آثار
«بومی‌ترین چوپان دنیا» مجموعه غزلیات احد چگینی می باشد.
اشعار
| این سو به روی اسب، مردی بدون دست | آن سو به روی خاک، صد کوفه مرد پست | |
| بر روی آفتاب خنجر کشیده‌اند | ظلمت نصیبتان، ای قوم شب‌پرست! | |
| هر روزتان سیاه، ای نهروانیان! | رفته ز یادتان آن تیغ و ضرب شست؟ | |
| این تیغ بی‌نیام، این مرد بی‌زره | آیینه‌ی حسین، تکرار حیدر است | |
| در سرخی غروب، خورشید روشنی | در خون نشسته بود از پا نمی‌نشست | |
| آن سو به روی اسب، صد کوفه پرست | این سو به روی خاک مردی بدون دست |
| ستون خیمه‌ی مولا ابا الفضل | علمدار سپاه «لا»، ابا الفضل! | |
| درون هر دلی، با ذکر نامت | قیامت می‌شود بر پا ابا الفضل | |
| جوانمردی، وفا، غیرت، شجاعت | گرفته از تو رونق یا ابا الفضل | |
| در آن سو، لشکری از تیغ و خنجر | در این سو، یکّه و تنها ابا الفضل | |
| چه‌ها بی‌تو کشید، ای داغ سنگین | حسین عصر عاشورا، ابا الفضل | |
| جگرها از عطش در خیمه می‌سوخت | لب خشکیده سقّا- ابا الفضل | |
| فرات! ای تشنه جاوید تاریخ | بگو آخر چه کردی با ابا الفضل؟ | |
| فرات از تشنگی می‌سوخت آن روز | ننوشید از لب آقا ابا الفضل | |
| به قربان لبان تشنه‌ی تو | فدای نام سبزت یا ابا الفضل [۱] |
منابع
پی نوشت
- ↑ بال سرخ قنوت؛ ص 182 و 183.