حاج شیخ علی قرنی گلپایگانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Admin صفحهٔ حاج شیخ علی قرنی گلپایگانی را به حاج شیخ علی قرنی گلپایگانی منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
نام | حاج شیخ علی قرنی گلپایگانی از عالمان امامی و فقیه است که نسب وی به اویس قرنی می‌رسد. | ||
تاریخ | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
تاریخ | | نام =حاج شیخ علی قرنی گلپایگانی | ||
| تصویر = | |||
اندازه تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام اصلی = | |||
| زمینه فعالیت = | |||
| ملیت = | |||
| تاریخ تولد =1293 ه.ش | |||
| محل تولد = گوگد گلپایگا | |||
| والدین = | |||
| تاریخ مرگ =1377 ه.ش | |||
| محل مرگ = | |||
| علت مرگ = | |||
| محل زندگی = | |||
| مختصات محل زندگی = | |||
| مدفن = | |||
|در زمان حکومت = | |||
|اتفاقات مهم = | |||
| نام دیگر = | |||
|لقب = | |||
|بنیانگذار = | |||
| پیشه = | |||
| سال‌های نویسندگی = | |||
|سبک نوشتاری = | |||
|کتاب‌ها = | |||
|مقاله‌ها = | |||
|نمایشنامه‌ها = | |||
|فیلم‌نامه‌ها = | |||
|دیوان اشعار =منهاج الدموع | |||
|تخلص = | |||
|فیلم(های) ساخته بر اساس اثر(ها)= | |||
| همسر = | |||
| شریک زندگی = | |||
| فرزندان = | |||
|تحصیلات = | |||
|دانشگاه = | |||
|حوزه = | |||
|شاگرد = | |||
|استاد =آیت الله گلپایگانی، آیت الله مرعشی نجفی، آیت الله شیخ محمد علی کاظمینی و آیت الله خویی | |||
|علت شهرت = | |||
| تأثیرگذاشته بر = | |||
| تأثیرپذیرفته از = | |||
| وب‌گاه = | |||
|گفتاورد = | |||
|امضا = | |||
}} | |||
==زندگینامه | |||
وی در روستای گوگد گلپایگان به دنیا آمد و پس از فراگیری ادبیات فارسی و مقدمات در گلپایگان در 1293 ه.ش به قم مهاجرت کرد و سطوح را نزد آیت الله گلپایگانی و آیت الله مرعشی نجفی تکمیل نمود. پس از آن به نجف رفت و مدت سه سال از محضر آیت الله شیخ محمدعلی کاظمینی و آیت الله خویی استفاده نمود. | |||
سپس به قم مراجعت کرد. قرنی به دستور آیت الله بروجردی برای نشر معارف اسلامی به علیشاه عوض شهریار رفت و تا آخر عمر در آنجا زیست. در سال 1377 ه.ش درگذشت و در امامزاده اسماعیل شهریار به خاک سپرده شد. | |||
سپس به قم مراجعت کرد. قرنی به دستور آیت الله بروجردی برای نشر معارف اسلامی به علیشاه عوض شهریار رفت و تا آخر عمر در آنجا زیست. در سال 1377 ه.ش درگذشت و در امامزاده اسماعیل شهریار به خاک سپرده شد. از آثارش: «منهاج الدموع»، «اسرار معراج» و ... است. | |||
==آثار== | |||
از آثارش: «منهاج الدموع»، «اسرار معراج» و ... است. | |||
===آثار عاشورایی=== | |||
در این بخش کتاب منهاج الدموع را بررسی قرار می‌کنیم. موضوع این کتاب مسائل دینی است، امّا نویسنده در بخش وسیعی از آن به عاشورا و حوادث قبل و بعد آن پرداخته است. این کتاب نوعی مقتل است که در آن اشعار زیبایی به شکل مدح و رثا خودنمایی می‌کند. این اشعار در قالب قصیده، مثنوی، رباعی، مخمس و مسمّط سروده شده است. | در این بخش کتاب منهاج الدموع را بررسی قرار می‌کنیم. موضوع این کتاب مسائل دینی است، امّا نویسنده در بخش وسیعی از آن به عاشورا و حوادث قبل و بعد آن پرداخته است. این کتاب نوعی مقتل است که در آن اشعار زیبایی به شکل مدح و رثا خودنمایی می‌کند. این اشعار در قالب قصیده، مثنوی، رباعی، مخمس و مسمّط سروده شده است. | ||
پاره‌ای از اشعار این کتاب به زبان عربی است. | پاره‌ای از اشعار این کتاب به زبان عربی است. | ||
کتاب شناسی | |||
==کتاب شناسی== | |||
منهاج الدموع، علی قرنی گلپایگانی. قم: دارالفکر، 1369. | |||
نسخهٔ ۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۵:۵۶
حاج شیخ علی قرنی گلپایگانی از عالمان امامی و فقیه است که نسب وی به اویس قرنی می‌رسد.
| حاج شیخ علی قرنی گلپایگانی | |
|---|---|
| پرونده:اندازه تصویر = | |
| زادروز | 1293 ه.ش گوگد گلپایگا |
| مرگ | 1377 ه.ش |
| دیوان سروده‌ها | منهاج الدموع |
| استاد | آیت الله گلپایگانی، آیت الله مرعشی نجفی، آیت الله شیخ محمد علی کاظمینی و آیت الله خویی |
==زندگینامه وی در روستای گوگد گلپایگان به دنیا آمد و پس از فراگیری ادبیات فارسی و مقدمات در گلپایگان در 1293 ه.ش به قم مهاجرت کرد و سطوح را نزد آیت الله گلپایگانی و آیت الله مرعشی نجفی تکمیل نمود. پس از آن به نجف رفت و مدت سه سال از محضر آیت الله شیخ محمدعلی کاظمینی و آیت الله خویی استفاده نمود.
سپس به قم مراجعت کرد. قرنی به دستور آیت الله بروجردی برای نشر معارف اسلامی به علیشاه عوض شهریار رفت و تا آخر عمر در آنجا زیست. در سال 1377 ه.ش درگذشت و در امامزاده اسماعیل شهریار به خاک سپرده شد.
آثار
از آثارش: «منهاج الدموع»، «اسرار معراج» و ... است.
آثار عاشورایی
در این بخش کتاب منهاج الدموع را بررسی قرار می‌کنیم. موضوع این کتاب مسائل دینی است، امّا نویسنده در بخش وسیعی از آن به عاشورا و حوادث قبل و بعد آن پرداخته است. این کتاب نوعی مقتل است که در آن اشعار زیبایی به شکل مدح و رثا خودنمایی می‌کند. این اشعار در قالب قصیده، مثنوی، رباعی، مخمس و مسمّط سروده شده است. پاره‌ای از اشعار این کتاب به زبان عربی است.
کتاب شناسی
منهاج الدموع، علی قرنی گلپایگانی. قم: دارالفکر، 1369.