مهری بهار: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (←مقالهها) |
جز (←مقالهها) |
||
خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
*[http://ensani.ir/fa/article/275798/ «نقش و جایگاه زنان در مراسم عزاداری تغییر از حاشیهای به مرکزی»، پژوهش زنان، سال اول، شماره 1، پاییز 1380، ص 147 - 179.] | *[http://ensani.ir/fa/article/275798/ «نقش و جایگاه زنان در مراسم عزاداری تغییر از حاشیهای به مرکزی»، پژوهش زنان، سال اول، شماره 1، پاییز 1380، ص 147 - 179.] | ||
*«[http://ensani.ir/fa/article/88475/ | *«[http://ensani.ir/fa/article/88475/ ابژهها و تغییر مراسم دینی»، جامعه شناسی هنر و ادبیات- نامه علوم اجتماعی سابق 1، 20 (1381): 117-132.] | ||
*[http://ensani.ir/fa/article/299106/ «تحلیل گفتمان متاثر از عاشورا از خلال نشریات مرتبط»، پژوهش جوانان، فرهنگ و جامعه 1، 1 (1389): 1.] | *[http://ensani.ir/fa/article/299106/ «تحلیل گفتمان متاثر از عاشورا از خلال نشریات مرتبط»، پژوهش جوانان، فرهنگ و جامعه 1، 1 (1389): 1.] |
نسخهٔ ۱۴ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۸:۳۵
مهری بهار | |
---|---|
زمینهٔ کاری | علوم ارتباطات |
ملیت | ایرانی |
پیشه | دانشیار |
مدرک تحصیلی | دکتری عمومی مطالعات فرهنگی |
دانشگاه | سوربن فرانسه |
مهری بهار پژوهشگر و دانشیار دانشگاه تهران در گروه آموزشی ارتباطات اجتماعی است.[۱]
تحصیلات
- کارشناسی ادبیات عرب دانشگاه علامه طباطبایی 1364
- کارشناسی ارشد زبانشناسی وادبیات عرب از جرج تاون امریکا 1372
- دکتری عمومی مطالعات فرهنگی از سوربن فرانسه 1383[۱]
فعالیتها
- خدمات علمی و مشاوره ای در بنیاد خیریه راهبری آلاء
- دبیر کمیته علمی ارتباطات، رسانه و فضای مجازی[۱]
آثار
مقالهها
- «ابژههای دینی و هویت نسلی در ایران، با تکیه بر ابژههای عزاداری»، مطالعات ملی، شماره 29، 1386، ص 85 - 98.
- «نقش و جایگاه زنان در مراسم عزاداری تغییر از حاشیهای به مرکزی»، پژوهش زنان، سال اول، شماره 1، پاییز 1380، ص 147 - 179.
- «ابژهها و تغییر مراسم دینی»، جامعه شناسی هنر و ادبیات- نامه علوم اجتماعی سابق 1، 20 (1381): 117-132.
- «جهانی شدن و مراسم مذهبی»، جهانی شدن و دین هویت و قدرت، تهران.
- «تحلیل مردم شناختی نمادها در عزاداری عاشورای حسینی»، همایش بینالمللی محرم و فرهنگ مردم، ایران.
منابع
- مأخذ شناسی مناسک آیینی شیعه در ایران و جهان، پیمان اسحاقی.
- وب سایت پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی