بهاء الدین قهرمانی نژاد شایق: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱: خط ۱۱:
====درباره اثر '''مباحثی درباره عزاداری'''====
====درباره اثر '''مباحثی درباره عزاداری'''====
شناخت از تاریخ عزاداری در اسلام و ایران، آموزه‌ها و تأثیرات عزاداری، تاکید برآفات خرافه و تحریف‌های موجود و همچنین بررسی فتاوای علمای شیعه درباره عزاداری، مورد نظر این نوشتار است.<ref>[https://www.sooremehr.ir/fa/author/3131 وب سایت انتشارات سوره مهر.]</ref>
شناخت از تاریخ عزاداری در اسلام و ایران، آموزه‌ها و تأثیرات عزاداری، تاکید برآفات خرافه و تحریف‌های موجود و همچنین بررسی فتاوای علمای شیعه درباره عزاداری، مورد نظر این نوشتار است.<ref>[https://www.sooremehr.ir/fa/author/3131 وب سایت انتشارات سوره مهر.]</ref>
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=757613&pageStatus=0&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author انوار هدایت‌ از سیره‌ پیامبر و عترت‌ (س‌): (احادیث‌ و حکایاتی‌ از سیره‌ اهل‌ بیت‌ (ع‌)، بهاء الدین قهرمانی نژاد شایق، تهران‌ : سبوح‌ ، 1384.]
[[رده: پژوهشگران]]
[[رده: پژوهشگران]]

نسخهٔ ‏۱۵ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۴:۴۹

بهاء الدین قهرمانی نژاد شایق نویسنده، پژوهشگر و استادیار دانشگاه تهران است.[۱]

زندگینامه

بهاء‎ الدین قهرمانی‎ نژاد، در بیست و پنجم مرداد سال 1343 خورشیدی در خانواده‎ای مذهبی در تهران متولد شد. او پس از تحصیل در دوران ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان در زادگاه خویش به فراگیری علوم دینی در حوزه علمیه شیخ عبدالحسین پرداخت. او پس از گذراندن سطوح عالی در سال 1372 به حلقه دروس خارج راه یافت. قهرمانی‎نژاد در کلاس آیت‎الله فاضل‎لنکرانی، آیت‎‎الله موسوی ‎تبریزی، آیت‎الله جوادی ‎آملی حضور داشته است و در کنار تحصیل دروس حوزوی در رشته تاریخ اسلام در مقطع دکترا از دانشگاه اصفهان، فارغ التحصیل گردید.[۲]

تحصیلات

  • کارشناسی, 1374، تاریخ، دانشگاه تهران
  • دکتری تخصصی، 1390، تاریخ اسلام، دانشگاه اصفهان
  • کارشناسی ارشد، تاریخ ایران، پژوهشگاه علوم انسانی

آثار

کتاب‌ها

درباره اثر مباحثی درباره عزاداری

شناخت از تاریخ عزاداری در اسلام و ایران، آموزه‌ها و تأثیرات عزاداری، تاکید برآفات خرافه و تحریف‌های موجود و همچنین بررسی فتاوای علمای شیعه درباره عزاداری، مورد نظر این نوشتار است.[۳]