مریم قلیزاده: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''مریم قلیزاده،''' در سال 1362 در شهرستان میانه متولد شد. وی کارشناس ارشد مدیریت آموزشی است. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.
'''مریم قلیزاده''' (١٣٦٢ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.  
ایشان شعر گفتن و نوشتن داستان را از سال‌‏های آخر دبیرستان شروع کرده است و در این مدت توانست حائز رتبه‏‌های استانی و کشوری شود. ‏‌‏‏‏‏<ref>گفت‌وگوی مؤلف با شاعر.‏</ref>


{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
خط ۹: خط ۸:
| نام اصلی              =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  = ایرانی
| ملیت                  =  
| تاریخ تولد            =        1362 ه
| تاریخ تولد            =        ١٣٦٢ه
| محل تولد                =        شهرستان میانه
| محل تولد                =        شهرستان میانه
| والدین                =   
| والدین                =   
خط ۳۸: خط ۳۷:
| شریک زندگی            =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =    کارشناس ارشد مدیریت آموزشی
|تحصیلات                  =     
|دانشگاه                =   
|دانشگاه                =   
|حوزه                  =
|حوزه                  =
خط ۵۱: خط ۵۰:
}}
}}


== زندگینامه ==
مریم قلیزاده در سال ١٣٦٢ شمسی در شهرستان میانه متولد شد. وی کارشناس ارشد مدیریت آموزشی است. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. ایشان شعر گفتن و داستان نویسی را از سال‌‏های آخر دبیرستان شروع کرد و توانست حائز رتبه‏‌های استانی و کشوری شود. ‏‌‏‏‏‏<ref>گفت‌وگوی مؤلف با شاعر.‏</ref>


==اشعار==


 
=== به بانوی صبر و... ===
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  ‏
==اشعار==
'''به بانوی صبر و...'''
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| دلش اندازه دریا نگاهش معدن غم بود      |          گمانم می‌‏رسد عاشق‌‏ترین بانوی عالم بود }}
{{ب| دلش اندازه دریا نگاهش معدن غم بود      |          گمانم می‌‏رسد عاشق‌‏ترین بانوی عالم بود }}
خط ۸۹: خط ۶۳:
{{ب| زبانش ذالفقاری که دل خورشید را سوزاند      |        سیه‏‌پوشی که حتماً قافله سالار ماتم بود  }}
{{ب| زبانش ذالفقاری که دل خورشید را سوزاند      |        سیه‏‌پوشی که حتماً قافله سالار ماتم بود  }}
{{ب| صبوری نام رودی که حیات تازه خود را          |      به کل مدیون کوه صبر زینب در دو عالم بود }}
{{ب| صبوری نام رودی که حیات تازه خود را          |      به کل مدیون کوه صبر زینب در دو عالم بود }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| دنیا اگر دریا شود دیگر ندارد سود            |  وقتی که لب‌‏های عطش را دیده خون‌‏آلود }}
{{ب| دنیا اگر دریا شود دیگر ندارد سود            |  وقتی که لب‌‏های عطش را دیده خون‌‏آلود }}
{{ب| وقتی که بعد از ظهر آن روز پریشانی          |    جاری شود از آسمان صدها هزاران رود!! }}
{{ب| وقتی که بعد از ظهر آن روز پریشانی          |    جاری شود از آسمان صدها هزاران رود!! }}
خط ۱۰۲: خط ۷۳:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==منابع==
==منابع==
طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1254-1255.
 
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3623708&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1254-1255.]
 
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:ادبیات]]
خط ۱۰۸: خط ۸۱:
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۳۷

مریم قلیزاده (١٣٦٢ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.

مریم قلیزاده
مریم قلیزاده.jpg
زادروز ١٣٦٢ه.ش
شهرستان میانه

زندگینامه

مریم قلیزاده در سال ١٣٦٢ شمسی در شهرستان میانه متولد شد. وی کارشناس ارشد مدیریت آموزشی است. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. ایشان شعر گفتن و داستان نویسی را از سال‌‏های آخر دبیرستان شروع کرد و توانست حائز رتبه‏‌های استانی و کشوری شود. ‏‌‏‏‏‏[۱]

اشعار

به بانوی صبر و...

دلش اندازه دریا نگاهش معدن غم بود گمانم می‌‏رسد عاشق‌‏ترین بانوی عالم بود
و در عشقی که به پروردگار آسمان‌‏ها داشت شبیه مادرش زهرای اطهر، عشق مریم بود
ولی افسوس بعد از حمله طوفان پاپیزی ز گل‏‌های قشنگ باغ هفتاد و دو گل کم بود
زنی که بعد از آن ظهر دهم روز پریشانی ز سنگینی بار روی دوشش پشت او خم بود
زبانش ذالفقاری که دل خورشید را سوزاند سیه‏‌پوشی که حتماً قافله سالار ماتم بود
صبوری نام رودی که حیات تازه خود را به کل مدیون کوه صبر زینب در دو عالم بود
دنیا اگر دریا شود دیگر ندارد سود وقتی که لب‌‏های عطش را دیده خون‌‏آلود
وقتی که بعد از ظهر آن روز پریشانی جاری شود از آسمان صدها هزاران رود!!
دستان آغشته به خون دست سقا را با هیچ آبی بی‏گمان پاکی نخواهد بود
آه خدا دامان شهر فتنه را بی‌‏شک با نام خون‌خواهی سقا می‌‏کند نابود
یاد گلوی آینه هر لحظه خنجروار زخمی به زخم کهنه تاریخ می‌‏افزود
تاریخ ثابت می‏‌کند که کوفه دیگر بار در امتحان عهد و پیمان می‌‏شود مردود
سرهای پاک روی نیزه شرح این جمله‌‏ست فرقی نمانده بین ظلم شمر با نمرود...

منابع

پی نوشت

  1. گفت‌وگوی مؤلف با شاعر.‏