حنظله بن مروه همدانی: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''حنظلة بن مروه همدانی،''' از تیره بنی همدان بود که در کوفه میزیست. او در کوفه به یاری مسلم بن عقیل برخاست. | '''حنظلة بن مروه همدانی،''' از تیره بنی همدان بود که در کوفه میزیست. او در کوفه به یاری [[مسلم بن عقیل]] برخاست. | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | ||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
==شهادت== | ==شهادت== | ||
پس از شهادت مسلم و هانی وقتی اجساد آنان را دید که در کوچهها بر خاک کشیده میشوند، به اعتراض و سرزنش مردم برخاست. سپس شمشیر کشید و جنگید. پس از کشتن تنی چند در محاصره سربازان عبیدالله قرار گرفت و به شهادت رسید. در هنگام شهادت 25 سال سن داشت. <ref>معالی السبطین، ج1، ص244-245؛ به نقل از قبسات شیخ درویش علی بغدادی.</ref> | پس از شهادت مسلم بن عقلان و هانی بن عروه وقتی اجساد آنان را دید که در کوچهها بر خاک کشیده میشوند، به اعتراض و سرزنش مردم برخاست. سپس شمشیر کشید و جنگید. پس از کشتن تنی چند در محاصره سربازان عبیدالله بن زیاد قرار گرفت و به شهادت رسید. در هنگام شهادت 25 سال سن داشت. <ref>معالی السبطین، ج1، ص244-245؛ به نقل از قبسات شیخ درویش علی بغدادی.</ref> | ||
در زیارت نامهها نام وی ذکر نشده است. | در زیارت نامهها نام وی ذکر نشده است. | ||
==منبع== | ==منبع== |
نسخهٔ ۵ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۱۶:۰۷
حنظلة بن مروه همدانی، از تیره بنی همدان بود که در کوفه میزیست. او در کوفه به یاری مسلم بن عقیل برخاست.
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
---|---|
نام کامل | حنظلة بن مروه همدانی |
محل زندگی | کوفه |
نحوه وفات/شهادت | در محاصره سربازان عبیدالله قرار گرفت و به شهادت رسید |
نقش های برجسته | در کوفه به یاری مسلم بن عقیل برخاست |
شهادت
پس از شهادت مسلم بن عقلان و هانی بن عروه وقتی اجساد آنان را دید که در کوچهها بر خاک کشیده میشوند، به اعتراض و سرزنش مردم برخاست. سپس شمشیر کشید و جنگید. پس از کشتن تنی چند در محاصره سربازان عبیدالله بن زیاد قرار گرفت و به شهادت رسید. در هنگام شهادت 25 سال سن داشت. [۱] در زیارت نامهها نام وی ذکر نشده است.
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 266.
پی نوشت
- ↑ معالی السبطین، ج1، ص244-245؛ به نقل از قبسات شیخ درویش علی بغدادی.