عبدالرحمن‌ بن عبد ربه انصاری خزرجی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
عبدالرحمن‌ بن عبد ربّه انصاری خزرجی از قبیله خزرج که در مدینه زندگی می‌کردند و بعدها ساکن کوفه شدند. <ref>رجال طوسی، ص77. </ref>
'''عبدالرحمن‌ بن عبد ربّه انصاری خزرجی،''' از قبیله خزرج که در مدینه زندگی می‌کردند و بعدها ساکن کوفه شدند. <ref>رجال طوسی، ص77. </ref> عبدالرحمن از اصحاب پیامبر (ص) و یاران مخلص و از تربیت یافتگان امام علی (ع) بود.
آیت‌الله خویی در کتاب خود متذکر شده است که شیخ طوسی در رجال خویش یک بار او را از اصحاب امام علی (ع) و یک بار نیز از اصحاب امام حسین (ع) شمرده است. <ref>معجم رجال الحدیث، ج9، ص347.</ref> 


{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| تصویر              =
| اندازه تصویر      =
|توضیح تصویر        =
| نام کامل          =عبدالرحمن‌ بن عبد ربّه انصاری خزرجی
| لقب                =
| نسب                =
| خویشاوندان سرشناس  =
| تاریخ تولد        =
| شهر تولد          =
| کشور تولد          =
| محل زندگی          =کوفه
| تاریخ وفات/شهادت  =
| شهر وفات/شهادت    =
| نحوه وفات/شهادت    =
| مدفن              =
| از یاران          =
| فعالیت‌های اجتماعی  =
| مشایخ              =
| شاگردان          =
| آثار              =
| نقش های برجسته              = در کوفه برای امام حسین (ع) بیعت می‌گرفت، صبح عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید
}}


عبدالرحمن از اصحاب پیامبر اکرم (ص) و یاران مخلص و از تربیت یافتگان امیرالمؤمنین علی (ع) بود.




آیت‌الله خویی در کتاب خود متذکر شده است که شیخ طوسی در رجال خویش یک بار او را از اصحاب امیرالمؤمنین و یک بار نیز از اصحاب امام حسین (ع) شمرده است. <ref>معجم رجال الحدیث، ج9، ص347.</ref> 




وی فردی شجاع، فداکار، قاری و مفسر قرآن و شیفته و دوستدار اهل بیت بود. ابن حجر عسقلانی او را در شمار صحابه یاد کرده و به نقل از کتاب الموالات حدیثی از اَصبَغ بن نُباتَه آورده است که وقتی امیرالمؤمنین علی (ع) در رَحبَه مسجد کوفه فرمود: هر کدام از شما که سخنان پیامبر اکرم (ص) در غدیرخم را شنیده، به پا خیزد و گواهی دهد. آن‌گاه عده‌ای برخاستند و گواهی دادند.




از جمله آنان عبدالرحمن بود که گفت من از رسول خدا شنیدم که فرمود: ”خداوند ولی من است و من ولی مؤمنانم. پس هر کس من مولای او هستم، این علی مولای اوست.“ <ref>الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408.</ref>




عبدالرحمن در کوفه برای امام حسین (ع) بیعت می‌گرفت. او به مکه آمد و به امام پیوست و او را تا کربلا همراهی کرد. شب عاشورا، بریر بن خضیر همدانی در صبحت با وی مزاح می‌کرد. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص424؛ ارشاد، ص446؛ البدایه و النهایه،ج8، ص177-178.</ref>


==زندگینامه==
وی فردی شجاع، فداکار، قاری و مفسر قرآن و شیفته و دوستدار اهل بیت بود. ابن حجر عسقلانی او را در شمار صحابه یاد کرده و به نقل از کتاب الموالات حدیثی از اَصبَغ بن نُباتَه آورده است که وقتی امام علی (ع) در رَحبَه مسجد کوفه فرمود: هر کدام از شما که سخنان پیامبر (ص) در غدیرخم را شنیده، به پا خیزد و گواهی دهد. آن‌گاه عده‌ای برخاستند و گواهی دادند. از جمله آنان عبدالرحمن بود که گفت: من از پیامبر (ص) شنیدم که فرمود: ”خداوند ولی من است و من ولی مؤمنانم. پس هر کس من مولای او هستم، این علی مولای اوست.“ <ref>الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408.</ref>
==نقش در واقعه کربلا==
عبدالرحمن در کوفه برای امام حسین (ع) بیعت می‌گرفت. او به مکه آمد و به امام حسین (ع) پیوست و او را تا کربلا همراهی کرد. شب عاشورا، بریر بن خضیر همدانی در صبحت با وی مزاح می‌کرد. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص424؛ ارشاد، ص446؛ البدایه و النهایه،ج8، ص177-178.</ref>
صبح عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. اگر چه بنا به نقل ابن شهر آشوب او در جنگ تن به تن کشته شد. <ref>ر.ک : الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408. </ref> اما قول اول از اعتبار بیشتر برخوردار است. او به هنگام شهادت 70 سال سن داشت. <ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص423-424؛ اللهوف، ص20؛ رجال طوسی، ص77؛ اسد الغابه، ج5، ص334؛ الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408؛ تنقیح المقال، ج2، ص145؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص؛ 121-122،157-158،217؛ بحار الانوار، ج45، ص1؛ اقبال الاعمال، ج3، ص79؛ قاموس الرجال، ج8، ص7؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص60؛ جامع الرواة، ج1، ص451؛ انصار الحسین (ع)، ص108-109؛ معجم رجال الحدیث، ج9، ص347؛ حدائق الوردیه، ص102؛ مثیر الاحزان، ص154؛ الغدیر، ج1، ص49؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص184.</ref>
صبح عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. اگر چه بنا به نقل ابن شهر آشوب او در جنگ تن به تن کشته شد. <ref>ر.ک : الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408. </ref> اما قول اول از اعتبار بیشتر برخوردار است. او به هنگام شهادت 70 سال سن داشت. <ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص423-424؛ اللهوف، ص20؛ رجال طوسی، ص77؛ اسد الغابه، ج5، ص334؛ الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408؛ تنقیح المقال، ج2، ص145؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص؛ 121-122،157-158،217؛ بحار الانوار، ج45، ص1؛ اقبال الاعمال، ج3، ص79؛ قاموس الرجال، ج8، ص7؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص60؛ جامع الرواة، ج1، ص451؛ انصار الحسین (ع)، ص108-109؛ معجم رجال الحدیث، ج9، ص347؛ حدائق الوردیه، ص102؛ مثیر الاحزان، ص154؛ الغدیر، ج1، ص49؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص184.</ref>
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.
==منبع==
==منبع==
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 293-294.
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 293-294.
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: تاریخ]]
[[رده: افراد]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان عاشورا]]
[[رده: شهیدان عاشورا]]

نسخهٔ ‏۳ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۳۹

عبدالرحمن‌ بن عبد ربّه انصاری خزرجی، از قبیله خزرج که در مدینه زندگی می‌کردند و بعدها ساکن کوفه شدند. [۱] عبدالرحمن از اصحاب پیامبر (ص) و یاران مخلص و از تربیت یافتگان امام علی (ع) بود. آیت‌الله خویی در کتاب خود متذکر شده است که شیخ طوسی در رجال خویش یک بار او را از اصحاب امام علی (ع) و یک بار نیز از اصحاب امام حسین (ع) شمرده است. [۲]

اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل عبدالرحمن‌ بن عبد ربّه انصاری خزرجی
محل زندگی کوفه
نقش های برجسته در کوفه برای امام حسین (ع) بیعت می‌گرفت، صبح عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید






زندگینامه

وی فردی شجاع، فداکار، قاری و مفسر قرآن و شیفته و دوستدار اهل بیت بود. ابن حجر عسقلانی او را در شمار صحابه یاد کرده و به نقل از کتاب الموالات حدیثی از اَصبَغ بن نُباتَه آورده است که وقتی امام علی (ع) در رَحبَه مسجد کوفه فرمود: هر کدام از شما که سخنان پیامبر (ص) در غدیرخم را شنیده، به پا خیزد و گواهی دهد. آن‌گاه عده‌ای برخاستند و گواهی دادند. از جمله آنان عبدالرحمن بود که گفت: من از پیامبر (ص) شنیدم که فرمود: ”خداوند ولی من است و من ولی مؤمنانم. پس هر کس من مولای او هستم، این علی مولای اوست.“ [۳]

نقش در واقعه کربلا

عبدالرحمن در کوفه برای امام حسین (ع) بیعت می‌گرفت. او به مکه آمد و به امام حسین (ع) پیوست و او را تا کربلا همراهی کرد. شب عاشورا، بریر بن خضیر همدانی در صبحت با وی مزاح می‌کرد. [۴] صبح عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. اگر چه بنا به نقل ابن شهر آشوب او در جنگ تن به تن کشته شد. [۵] اما قول اول از اعتبار بیشتر برخوردار است. او به هنگام شهادت 70 سال سن داشت. [۶] در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.

منبع

مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 293-294.

پی نوشت

  1. رجال طوسی، ص77.
  2. معجم رجال الحدیث، ج9، ص347.
  3. الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408.
  4. تاریخ طبری، ج5، ص424؛ ارشاد، ص446؛ البدایه و النهایه،ج8، ص177-178.
  5. ر.ک : الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408.
  6. برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص423-424؛ اللهوف، ص20؛ رجال طوسی، ص77؛ اسد الغابه، ج5، ص334؛ الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408؛ تنقیح المقال، ج2، ص145؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص؛ 121-122،157-158،217؛ بحار الانوار، ج45، ص1؛ اقبال الاعمال، ج3، ص79؛ قاموس الرجال، ج8، ص7؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص60؛ جامع الرواة، ج1، ص451؛ انصار الحسین (ع)، ص108-109؛ معجم رجال الحدیث، ج9، ص347؛ حدائق الوردیه، ص102؛ مثیر الاحزان، ص154؛ الغدیر، ج1، ص49؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص184.