اهل بیت (ع): تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ویاریش ساختاری) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اهل بیت (ع)''' | '''اهل بیت (ع)''' دودمان و خاندان رسول خدا(ص)، اصحاب کساء و ذریه مطهر پیامبر اسلام(ص) است. | ||
==اهل بیت در عاشورا== | ==اهل بیت در عاشورا== | ||
در [[عاشورا|حادثه عاشورا]]، امام حسین(ع) | در [[عاشورا|حادثه عاشورا]]، [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]]، برادران، خواهران، فرزندان و بستگانش که از نسل پیامبر اکرم(ص) در [[کربلا]] حضور داشتند، اهل بیت محسوب شده که در پى [[شهادت]] آن امام، به [[اسارت]] رفتند. | ||
==محبت اهل بیت(ع)== | ==محبت اهل بیت(ع)== | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
«إِنَّمَا مَثَلُ أَهْلِ بَیتِی فِیکُمْ کَمَثَلِ سَفِینَةِ نُوحٍ، مَنْ دَخَلَهَا نَجَی، وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ».<ref>بحار الأنوار، ج ۲۳، ص ۱۲۱، کنز العمّال، ج ۱۲،حدیث ۳۴۱۴۴.</ref> | «إِنَّمَا مَثَلُ أَهْلِ بَیتِی فِیکُمْ کَمَثَلِ سَفِینَةِ نُوحٍ، مَنْ دَخَلَهَا نَجَی، وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ».<ref>بحار الأنوار، ج ۲۳، ص ۱۲۱، کنز العمّال، ج ۱۲،حدیث ۳۴۱۴۴.</ref> | ||
طبق روایات، اطاعت ائمه(ع) فرض است و مودتشان لازم و نافرمانى آنان گناه و هر که با محبت آنان بمیرد، شهید مرده است. ولایت آنان فریضه است و عامل قبولى اعمال و جواز عبور از صراط | طبق روایات، اطاعت ائمه(ع) فرض است و مودتشان لازم و نافرمانى آنان گناه و هر که با محبت آنان بمیرد، شهید مرده است. ولایت آنان فریضه است و عامل قبولى اعمال و جواز عبور از صراط میباشد و دشمنشان، دشمن خدا هستند. | ||
ابو بصیر، از [[امام صادق (ع)|امام صادق(ع)]] پرسید: «آل محمد» کیانند؟ فرمود: ذریه و نسل او. پرسید: «اهل بیت محمد» کیانند؟ فرمود: امامانى که اوصیاى اویند. پرسید: «عترت» او چه کسانند؟ فرمود: اصحاب عبا.<ref>بحار الأنوار، ج ۲۵، ص ۲۱۶.</ref> | |||
اهل بیت، بمنزله رابط حیات‌بخش بین ما و خدایند، که اگر این رابطه قطع شود، ارتباطمان با خدا قطع شده است. در تعلیم و تبیین معارف دین هم این نقش را دارند و شناخت قرآن و درک حقایق آن را باید از آنان آموخت، که علمشان از سوى خداوند است و پروردۀ خانۀ وحى و وارثان علوم پیامبرند. شفاعت و توسل، به دست آنان و به آنان انجام مى‌گیرد و زدودن تحریف از چهره دین و مقابله با بدعت‌ها از رسالت‌هاى آنان است. | اهل بیت، بمنزله رابط حیات‌بخش بین ما و خدایند، که اگر این رابطه قطع شود، ارتباطمان با خدا قطع شده است. در تعلیم و تبیین معارف دین هم این نقش را دارند و شناخت قرآن و درک حقایق آن را باید از آنان آموخت، که علمشان از سوى خداوند است و پروردۀ خانۀ وحى و وارثان علوم پیامبرند. شفاعت و توسل، به دست آنان و به آنان انجام مى‌گیرد و زدودن تحریف از چهره دین و مقابله با بدعت‌ها از رسالت‌هاى آنان است. | ||