سیاوش: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''سیاوش''' از اسطوره‌های ایرانی است.
[[پرونده:قتل سیاوش.jpg|بندانگشتی|قتل سیاوش]]'''سیاوش''' از اسطوره‌های ایرانی است.
{{ Infobox
| bodystyle    =
| bodyclass    = vcard
| titlestyle  =
| title        =
| abovestyle  = background: #CD853F
| aboveclass  = fn org
| above        = سیاوش
 
| imagestyle  =
| captionstyle =
| image        =[[پرونده:Siyavush (The Shahnama of Shah Tahmasp).png]]
| caption      =نگاره سیاوش در [[شاهنامه تهماسبی]]
 
| headerstyle  = background: #F0E68C
| labelstyle  =
| datastyle    =
 
| header1 = اطلاعات کلی
 
| label2  = نام
| data2  = سیاوش
 
| label3  = نام کامل
| data3  =
 
| label4  = نام‌های دیگر
| data4  =
 
| label5  = منصب
| data5  = شاهزاده ایران
 
| label6  = لقب
| data6  =
 
| label7  = نژاد
| data7  = کیان
 
| label8  = دودمان
| data8  = کاووسیان
 
| label9  = آئین
| data9  = [[مزدیسنا]]
 
| labe10  = زادگاه
| data10  =
 
| label11  = تخت‌گاه
| data11  =
 
| label12  = پرچم
| data12  =
 
| label13  = ملیت
| data13  = [[ایران در شاهنامه]]
 
| header14 = سایر اطلاعات
 
| label15  = شناخته شده
| data15  = عبور از آتش
 
| label16  = دوره
| data16  =
 
| label17  = پیش از
| data17  =
 
| label18  = پس از
| data18  =
 
| label19  = دوران سلطنت
| data19  =
 
| label20  = جنگ‌ها
| data20  = [[ایران در شاهنامه|ایران]] و [[توران در شاهنامه|توران]]
 
| label21  =جنگ  اول
| data21  = با [[افراسیاب]]
 
| label22  = نتیجه جنگ
| data22  = مسامحه سیاوش
 
| label23  = پیامد
| data23  = پناهنده گشتن سیاوش به توران
 
| label24  = فرجام پناهندگی
| data24  = قتل پس از ازدواج با شاهزاده تورانی
 
| header25 = خانواده
 
| label26  = نام نیا
| data26  =
 
| label27  = نام پدر
| data27  = [[کیکاووس]]
 
| label28 = نام مادر
| data28  =
 
| label29 = همسران
| data29  = [[فریگیس]]، [[جریره]]
 
| label30 = فرزندان
| data30  = [[کیخسرو]]، [[فرود پسر سیاوش|فرود]]
 
| label31 = برادران
| data31  = [[فریبرز]]
}}
==واژه شناسی==
==واژه شناسی==
«ساوش» یا «سیاوخش» (در زبان پهلوی) یا «سیاورشن» (در اوستا) به معنی مرد سیاه یا دارنده‌ی حیوان (اسب) نرِسیاه، نام شاهزاده و اسطوره‌ی نامدار ایرانی است که در فرهنگ ایرانی به عنوان نماد مظلومیت، پاکی، راستی و جوانمردی شناخته می‌شود. [[ابوالقاسم فردوسی]] سرگذشت او را در شاهنامه روایت کرده است.
«ساوش» یا «سیاوخش» (در زبان پهلوی) یا «سیاورشن» (در اوستا) به معنی مرد سیاه یا دارنده‌ی حیوان (اسب) نرِسیاه، نام شاهزاده و اسطوره‌ی نامدار ایرانی است که در فرهنگ ایرانی به عنوان نماد مظلومیت، پاکی، راستی و جوانمردی شناخته می‌شود. [[ابوالقاسم فردوسی]] سرگذشت او را در شاهنامه روایت کرده است.
خط ۱۱۵: خط ۶:
==سوگواری سیاوش==
==سوگواری سیاوش==
در ایران پیش از اسلام، هرساله مراسم سوگواری سیاوش با نام «سیاوشان» برگزار می‌شده است. بر اساس متون ایرانی پیش از اسلام، هرساله مراسم سوگواری ساوش با نام «سیاوشان» برگزار می‌شده است. بر اساس متون ایرانی پیش از اسلام، از خون به ناحق ریخته‌ی سیاوش، گیاه «پرِسیاوشان» می‌روید که «هرچند آن را ببُرند، باز می‌روید و جان تازه می‌گیرد». از این رو سیاوش را نماد یا خدای نباتی نیز دانسته‌اند. حتی تام سیاوس (مرد سیاه) نیز با موضوع مرگ و زندگی مجدد خدای نباتی مرتبط است؛ زیرا رنگ چهره‌ی او نمایش بازگشت وی از جهان مردگان است.<ref>عناصری، جابر (1366). درآمدی بر نمایش و نیایش در ایران. تهران: جهاد دانشگاهی.</ref>  
در ایران پیش از اسلام، هرساله مراسم سوگواری سیاوش با نام «سیاوشان» برگزار می‌شده است. بر اساس متون ایرانی پیش از اسلام، هرساله مراسم سوگواری ساوش با نام «سیاوشان» برگزار می‌شده است. بر اساس متون ایرانی پیش از اسلام، از خون به ناحق ریخته‌ی سیاوش، گیاه «پرِسیاوشان» می‌روید که «هرچند آن را ببُرند، باز می‌روید و جان تازه می‌گیرد». از این رو سیاوش را نماد یا خدای نباتی نیز دانسته‌اند. حتی تام سیاوس (مرد سیاه) نیز با موضوع مرگ و زندگی مجدد خدای نباتی مرتبط است؛ زیرا رنگ چهره‌ی او نمایش بازگشت وی از جهان مردگان است.<ref>عناصری، جابر (1366). درآمدی بر نمایش و نیایش در ایران. تهران: جهاد دانشگاهی.</ref>  
==ارتباط سیاوش و امام حسین (ع)==
==ارتباط سیاوش و [[امام حسین|امام حسین (ع)]]==
همچنین گیاه پرِسیاوشان را نشانه‌ی زندگی پس از مرگ و سیاوش، پس از ورود اسلام به ایران، همچنان در فرهنگ اسلامی-ایرانی باقی ماند و نیز در قامت برخی اسطوره‌های جدید ازجمله امام حسین (ع) بازتولید شد. سیاوش در فرهنگ عامه به خاطر پاکدامنی، با یوسف (ع) و به دلیل دفاع از وطن، بی‌گناهی و کشته شدن مظلومانه با شهیدان وطن مقایسه شده است.<ref>مسکوب، شاهرخ (1354). سوگ سیاوش. تهران: خوارزمی.</ref>
همچنین گیاه پرِسیاوشان را نشانه‌ی زندگی پس از مرگ و سیاوش، پس از ورود اسلام به ایران، همچنان در فرهنگ اسلامی-ایرانی باقی ماند و نیز در قامت برخی اسطوره‌های جدید ازجمله امام حسین (ع) بازتولید شد. سیاوش در فرهنگ عامه به خاطر پاکدامنی، با یوسف (ع) و به دلیل دفاع از وطن، بی‌گناهی و کشته شدن مظلومانه با شهیدان وطن مقایسه شده است.<ref>مسکوب، شاهرخ (1354). سوگ سیاوش. تهران: خوارزمی.</ref>
==منبع==
==منبع==
فرهنگ سوگ شیعی، محسن حسام مظاهری، دعبل، ص87.
 
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=4167120&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author فرهنگ سوگ شیعی، محسن حسام مظاهری، دعبل، ص87.]
 
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده:آئین‌ها و مراسم]]
[[رده:آئین‌ها و مراسم]]
[[رده:فرهنگ مادی]]
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۳۱

قتل سیاوش

سیاوش از اسطوره‌های ایرانی است.

واژه شناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

«ساوش» یا «سیاوخش» (در زبان پهلوی) یا «سیاورشن» (در اوستا) به معنی مرد سیاه یا دارنده‌ی حیوان (اسب) نرِسیاه، نام شاهزاده و اسطوره‌ی نامدار ایرانی است که در فرهنگ ایرانی به عنوان نماد مظلومیت، پاکی، راستی و جوانمردی شناخته می‌شود. ابوالقاسم فردوسی سرگذشت او را در شاهنامه روایت کرده است.

روایت فردوسی از سیاوش[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق روایت فردوسی، سیاوش فرزند کاووس-شاه ایرانی- و از مادری تورانی است که در جوانی برای اثبات پاکدامنی خود پس از تهمتی که به او زده شد-به پیشنهاد موبدان- از میان آتش به سلامت عبور کرد و پاکدامنی‌اش ثابت شد. سیاوش در نهایت مظلومانه و براثر خیانت به دست دشمن کشته شد.[۱]

سوگواری سیاوش[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در ایران پیش از اسلام، هرساله مراسم سوگواری سیاوش با نام «سیاوشان» برگزار می‌شده است. بر اساس متون ایرانی پیش از اسلام، هرساله مراسم سوگواری ساوش با نام «سیاوشان» برگزار می‌شده است. بر اساس متون ایرانی پیش از اسلام، از خون به ناحق ریخته‌ی سیاوش، گیاه «پرِسیاوشان» می‌روید که «هرچند آن را ببُرند، باز می‌روید و جان تازه می‌گیرد». از این رو سیاوش را نماد یا خدای نباتی نیز دانسته‌اند. حتی تام سیاوس (مرد سیاه) نیز با موضوع مرگ و زندگی مجدد خدای نباتی مرتبط است؛ زیرا رنگ چهره‌ی او نمایش بازگشت وی از جهان مردگان است.[۲]

ارتباط سیاوش و امام حسین (ع)[ویرایش | ویرایش مبدأ]

همچنین گیاه پرِسیاوشان را نشانه‌ی زندگی پس از مرگ و سیاوش، پس از ورود اسلام به ایران، همچنان در فرهنگ اسلامی-ایرانی باقی ماند و نیز در قامت برخی اسطوره‌های جدید ازجمله امام حسین (ع) بازتولید شد. سیاوش در فرهنگ عامه به خاطر پاکدامنی، با یوسف (ع) و به دلیل دفاع از وطن، بی‌گناهی و کشته شدن مظلومانه با شهیدان وطن مقایسه شده است.[۳]

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. حصوری، علی (1384). سیاوشان. تهران: چشمه.
  2. عناصری، جابر (1366). درآمدی بر نمایش و نیایش در ایران. تهران: جهاد دانشگاهی.
  3. مسکوب، شاهرخ (1354). سوگ سیاوش. تهران: خوارزمی.