بیاض: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «سفیدى،کتابچه و دفتر سفید نانوشته،کتابچه‌اى که جهت یادداشت،در بغل گذارند. <re...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
سفیدى،کتابچه و دفتر سفید نانوشته،کتابچه‌اى که جهت یادداشت،در بغل گذارند. <ref>لغت‌نامه،دهخدا.</ref>
سفیدى، کتابچه و دفتر سفید نانوشته، کتابچه‌اى که جهت یادداشت، در بغل گذارند،<ref>''لغت‌نامه''، دهخدا.</ref> '''بیاض''' نامیده میشود.


دفترى که چند مجلس تعزیه و بعضى اوقات نوحه یا ادعیه در آن نوشته شده و معمولا داراى جلد چرمى است و از ته به هم دوخته شده،با قطعى بغلى.امروز به اینگونه نوشته‌ها «جنگ»مى‌گویند. <ref>تعزیه در ایران،صادق همایونى،ص 285،دایرة المعارف تشیع،ج 3،ص 543.</ref> نسخه و طومار،از اسامى دیگر اینگونه کتابچه‌هاى نوحه و تعزیه بوده است.اغلب با خطّ خاصّى و به صورت چپ و راست نوشته مى‌شد و رونویسى از آن دشوار بود. نوحه‌خوانها هم معمولا آنها را در انحصار خود داشتند و به دیگران نمى‌دادند.
== مفهوم ==
دفترى که چند مجلس [[تعزیه]] و بعضى اوقات [[نوحه]] یا ادعیه در آن نوشته شده و معمولا داراى جلد چرمى است و از ته به هم دوخته شده، با قطعى بغلى. امروز به اینگونه نوشته‌ها «جنگ» مى‌گویند.<ref>''تعزیه در ایران''، صادق همایونى، ص 285، ''دایرة المعارف تشیع''، ج 3، ص 543.</ref> نسخه و طومار، از اسامى دیگر اینگونه کتابچه‌هاى نوحه و تعزیه بوده است. اغلب با خطّ خاصّى و به صورت چپ و راست نوشته مى‌شد و رونویسى از آن دشوار بود. نوحه‌خوان‌ها هم معمولا آنها را در انحصار خود داشتند و به دیگران نمى‌دادند.
==منابع==


* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، ''فرهنگ عاشورا''، قم، معارف، ج1، ص 81.]


==پی نوشت==


 
[[رده:اشیا و فرهنگ مادی]]
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 81.
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۰۰

سفیدى، کتابچه و دفتر سفید نانوشته، کتابچه‌اى که جهت یادداشت، در بغل گذارند،[۱] بیاض نامیده میشود.

مفهوم[ویرایش | ویرایش مبدأ]

دفترى که چند مجلس تعزیه و بعضى اوقات نوحه یا ادعیه در آن نوشته شده و معمولا داراى جلد چرمى است و از ته به هم دوخته شده، با قطعى بغلى. امروز به اینگونه نوشته‌ها «جنگ» مى‌گویند.[۲] نسخه و طومار، از اسامى دیگر اینگونه کتابچه‌هاى نوحه و تعزیه بوده است. اغلب با خطّ خاصّى و به صورت چپ و راست نوشته مى‌شد و رونویسى از آن دشوار بود. نوحه‌خوان‌ها هم معمولا آنها را در انحصار خود داشتند و به دیگران نمى‌دادند.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. لغت‌نامه، دهخدا.
  2. تعزیه در ایران، صادق همایونى، ص 285، دایرة المعارف تشیع، ج 3، ص 543.