اسراى اهل بیت (ع): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مسیر حرکت کاروان اسیران عاشورا از کوفه به شام|width=0.8}}
{{روز شمار حوادث پس از روز عاشورا}}
{{جعبه اطلاعات جنگ
| حادثه کربلا= اسیران کربلا
| قسمتی‌از  =
| تصویر    =
| زیرنویس  =
| زمان    = سال 61ق
| مکان    = [[کربلا]]، [[شام]]، [[کوفه]]
| مختصات  = عراق، سوریه
| علت      = پس از [[شهادت]] [[امام حسین]]، بازماندگان حادثه کربلا که عمدتا زنان و کودکان بودند به اسارت گروه شام و کوفه در آمدند.
| قلمرو    =
| نتیجه    = رسوایی [[یزید]] و پیشمانی ظاهری زودهنگام
| فرمانده1 = [[شمر بن ذی الجوشن]]
| فرمانده2 = [[طارق بن مُحَفِّز بن ثَعلبه]]
| یادداشت  =
}}
بازماندگان کاروان شهادت را، پس از عاشورا به اسارت گرفته، به [[کوفه]]، سپس به [[شام]] بردند.
 
 


'''اسرای اهل بیت (ع)''' همان بازماندگان نبرد [[کربلا]] در روز [[عاشورا]] بودند که اسیر شدند و به دستور [[یزید]] کاروان اسرا به [[کوفه]] و سپس [[شام]] راهی شدند.
==شرح==
==شرح==
اسیران، تعدادى از دودمان پیامبر (ص) بودند، برخى هم همسران یا فرزندان شهداى دیگر کربلا. [[زنان بنى هاشم]] به شام برده شدند و از آنجا به [[مدینه]] بازگشتند. برخى از زنان غیر بنى هاشم به خاطر وساطت بستگان خود از اسارت رها شده، در کوفه ماندگار شدند و به قبیلۀ خود پیوستند.<ref>''ابصار العین، ص 133.''</ref> در منابع تاریخى و تعبیرات روایى و اشعار، از آنان به نام [[سبایا]] و [[اسارى]] یاد شده است. به اسیرى گرفتن افرادى از اهل بیت (ع) هم بر خلاف مقررات جنگهاى اسلامى بود، هم جسارت و توهین به [[رسول اللّه (ص)]] به شمار مى‌آمد.
اسیران، تعدادى از دودمان پیامبر (ص) و برخى هم همسران یا فرزندان شهداى دیگر [[کربلا]] بودند. زنان [[بنى هاشم]] به شام برده شدند و از آنجا به مدینه بازگشتند. برخى از زنان غیر [[بنی‌هاشم|بنى هاشم]] به خاطر وساطت بستگان خود از اسارت رها شده، در [[کوفه]] ماندگار شدند و به قبیلۀ خود پیوستند.<ref>ابصار العین، ص ۱۳۳.</ref> در منابع تاریخى و تعبیرات روایى و اشعار، از آنان به نام سبایا و اسارى یاد شده است.  
 
امّا [[امویان]] بر اساس کینه‌اى که از عترت پیامبر خدا داشتند، چنان کردند. این گستاخى در حق عترت پیامبر خدا ریشه در همان [[سقیفه]] و زیر پا گذاشتن سخن آن حضرت داشت. به قول نیّر تبریزى:
 
 
{{شعر}}
{{ب|دانى چه روز دختر زهرا اسیر شد؟ |روزى که طرح بیعت «منّا امیر» شد<ref>''آتشکده، نیّر تبریزى، (چاپ 1372 ق) ص 116.''</ref>}}
{{پایان شعر}}
 
 
 
 
حضرت زینب ؟(س) و حضرت سجاد (ع) دو چهرۀ بارز آن جمع بودند و با نطقها و خطابه‌هاى خویش، امویان را رسوا و شهداى کربلا را معرّفى کردند.
 
 
 


به اسیرى گرفتن افرادى از [[اهل بیت (ع)]] هم بر خلاف مقررات جنگهاى اسلامى و هم جسارت و توهین به رسول الله (ص) به شمار مى‌آمد.


اما امویان بر اساس کینه‌اى که از عترت پیامبر خدا داشتند، چنان کردند. این گستاخى در حق عترت پیامبر خدا ریشه در همان سقیفه و زیر پا گذاشتن سخن آن حضرت داشت. به قول نیر تبریزى:
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt">دانى چه روز دختر زهرا اسیر شد؟ </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">روزى که طرح بیعت «منّا امیر» شد<ref>آتشکده، نیّر تبریزى، (چاپ ۱۳۷۲ ق) ص ۱۱۶.</ref></span>
|}
[[زینب (س)|حضرت زینب (س)]] و [[زین العابدین «ع»|حضرت سجاد (ع)]] دو چهرۀ بارز آن جمع بودند و با نطق‌ها و خطابه‌هاى خویش، امویان را رسوا و شهداى کربلا را معرفى کردند.<br />
==اسیران کربلا==
==اسیران کربلا==
اسامى اسراى کربلا از اهل بیت و دیگران (طبق آنچه در [[منتخب التواریخ]] آمده است) چنین است: <ref>''منتخب التواریخ، محمد هاشم خراسانى، ص 297 (همراه با تفصیل و ذکر مأخذ هر سخن).''</ref>  
{{مسیر حرکت کاروان اسیران عاشورا از کوفه به شام|width=0.8}}
 
اسامى اسراى کربلا از اهل بیت و دیگران (طبق آنچه در منتخب التواریخ آمده است) چنین است: <ref>منتخب التواریخ، محمد هاشم خراسانى، ص ۲۹۷ (همراه با تفصیل و ذکر مأخذ هر سخن).</ref>  
==='''مردان'''===
 
 


===مردان===
{{ستون شروع}}
{{ستون شروع}}


* امام زین العابدین (ع)
* امام زین العابدین (ع)


* امام محمد باقر (ع)(چهارساله)
* امام محمد باقر (ع) (چهارساله)


* محمد بن حسین بن على
* محمد بن حسین بن على
خط ۵۹: خط ۳۳:
* زید بن الحسن المجتبى
* زید بن الحسن المجتبى


* عمر بن الحسن المجتبى (مجروح شد و به کوفه بردند)
* [[عمر بن حسن(ع)]] (مجروح شد و به کوفه بردند)


* محمد بن عمر بن الحسن المجتبى.
* محمد بن عمر بن الحسن المجتبى.


{{پایان}}
{{پایان}}
 
===بانوان===
 
==='''بانوان'''===
 
 
 
{{ستون شروع}}
{{ستون شروع}}


* زینب کبرى (س)
* زینب کبرى (س)


* امّ کلثوم (س)
* [[ام کلثوم|امّ کلثوم (س)]]


* فاطمه (س)
* فاطمه (س)
خط ۸۲: خط ۵۱:
*صفیّه  (س)
*صفیّه  (س)


*ام هانى  (س)(این 6 نفر از دختران على «ع» بودند)
*ام هانى  (س) (این ۶ نفر از دختران على «ع» بودند.)


* فاطمه دختر امام حسین (س)
* فاطمه دختر امام حسین (س)


* سکینه دختر امام حسین (س) دخترى که مى‌گویند در خرابۀ شام جان داد.
* [[رقیه بنت حسین|سکینه]] دختر امام حسین (س) دخترى که مى‌گویند در خرابه شام جان داد.


* رباب همسر امام حسین (س)
* [[رباب]] همسر امام حسین (س)


* شاه زنان همسر امام سجّاد (س)
* شاه زنان همسر امام سجّاد (س)
خط ۱۰۴: خط ۷۳:
{{پایان}}
{{پایان}}


نسبت به برخى از این 25 نفر، نقلهاى دیگر هم وجود دارد و همه مورد اتّفاق نیست.
نسبت به برخى از این ۲۵ نفر، نقل‌هاى دیگر هم وجود دارد و همه مورد اتفاق نیست.


==منابع==
==منابع==
* ''جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 48-49.''
 
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، قم، معارف، ج۱، ص ۴۸-۴۹.]
 
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده:همراهان قافله کربلا]]
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۴۱

روز شمار حوادث پس از روز عاشورا
10 محرم
11 محرم
12 محرم
  • ورود کاروان اسرای کربلا به کوفه
19 محرم
  • حرکت کاروان اسیران از کوفه به شام
1 صفر
20 صفر

اسرای اهل بیت (ع) همان بازماندگان نبرد کربلا در روز عاشورا بودند که اسیر شدند و به دستور یزید کاروان اسرا به کوفه و سپس شام راهی شدند.

شرح[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اسیران، تعدادى از دودمان پیامبر (ص) و برخى هم همسران یا فرزندان شهداى دیگر کربلا بودند. زنان بنى هاشم به شام برده شدند و از آنجا به مدینه بازگشتند. برخى از زنان غیر بنى هاشم به خاطر وساطت بستگان خود از اسارت رها شده، در کوفه ماندگار شدند و به قبیلۀ خود پیوستند.[۱] در منابع تاریخى و تعبیرات روایى و اشعار، از آنان به نام سبایا و اسارى یاد شده است.

به اسیرى گرفتن افرادى از اهل بیت (ع) هم بر خلاف مقررات جنگهاى اسلامى و هم جسارت و توهین به رسول الله (ص) به شمار مى‌آمد.

اما امویان بر اساس کینه‌اى که از عترت پیامبر خدا داشتند، چنان کردند. این گستاخى در حق عترت پیامبر خدا ریشه در همان سقیفه و زیر پا گذاشتن سخن آن حضرت داشت. به قول نیر تبریزى:

دانى چه روز دختر زهرا اسیر شد؟ روزى که طرح بیعت «منّا امیر» شد[۲]

حضرت زینب (س) و حضرت سجاد (ع) دو چهرۀ بارز آن جمع بودند و با نطق‌ها و خطابه‌هاى خویش، امویان را رسوا و شهداى کربلا را معرفى کردند.

اسیران کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

صومعه راهبه
لبوء
حمص
حماه
شیرز
کفرطاب
معره
قنسرین
مسکنه
دوسر
رقه
دعوات
تل ابیض
حران
نصیبین
سنجار
تل اعفر
اربیل
جهینه
کجیل
وادی النخله
تکریت
مسکن
رطبه
مسیر عقیل
قطقطانه
بابل
مدائن
میادین
دیر الزور
اخیضر
قناطیر

اسامى اسراى کربلا از اهل بیت و دیگران (طبق آنچه در منتخب التواریخ آمده است) چنین است: [۳]

مردان[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • امام زین العابدین (ع)
  • امام محمد باقر (ع) (چهارساله)
  • محمد بن حسین بن على
  • عمر بن حسین
  • حسن بن حسین
  • زید بن الحسن المجتبى
  • محمد بن عمر بن الحسن المجتبى.

بانوان[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زینب کبرى (س)
  • فاطمه (س)
  • رقیّه (س)
  • صفیّه (س)
  • ام هانى (س) (این ۶ نفر از دختران على «ع» بودند.)
  • فاطمه دختر امام حسین (س)
  • سکینه دختر امام حسین (س) دخترى که مى‌گویند در خرابه شام جان داد.
  • رباب همسر امام حسین (س)
  • شاه زنان همسر امام سجّاد (س)
  • مادر محسن فرزند سید الشهدا (س)(این فرزند در راه شام سقط شد)
  • دختر مسلم بن عقیل
  • فضّه کنیز فاطمه (س)
  • یکى از کنیزان امام حسین
  • مادر وهب بن عبد اللّه

نسبت به برخى از این ۲۵ نفر، نقل‌هاى دیگر هم وجود دارد و همه مورد اتفاق نیست.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. ابصار العین، ص ۱۳۳.
  2. آتشکده، نیّر تبریزى، (چاپ ۱۳۷۲ ق) ص ۱۱۶.
  3. منتخب التواریخ، محمد هاشم خراسانى، ص ۲۹۷ (همراه با تفصیل و ذکر مأخذ هر سخن).