سقایى: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(تغییرمسیر به سقایی)
 
خط ۱: خط ۱:
یکى از منصبهاى [[عباس ابن علی(ع)|حضرت عباس(ع)]] در [[عاشورا]] '''سقایی''' بود.
#تغییر_مسیر [[سقایی]]
 
==فضیلت==
اصل آب‌رسانى به تشنگان در تعالیم دینى بسیار پسندیده است. امام صادق(ع)فرموده است: «افضل الصدقة ابراد کبد حراء» برترین صدقه،خنک کردن جگر سوخته و تشنه است.و نیز فرموده است:«من سقى الماء فى موضع یوجد فیه الماء کان کمن اعتق رقبة و من سقى الماء فى موضع لا یوجد فیه الماء کان کمن احیى نفسا و من احیى نفسا فکأنما احیى الناس جمیعا»هر که در جایى که آب هست مردم را سیراب کند،گویا برده‌اى را آزاد کرده است و هر که آب دهد در جایى که آب نیست،گویا کسى را زنده ساخته است و کسى که یک نفر را زنده کند،گویا به همۀ مردم حیات بخشیده است.و در روایت دیگرى از امام باقر(ع)است که خداوند سقایى براى جگرهاى تشنه را دوست مى‌دارد:«ان الله یحب ابراد الکبد الحراء». <ref>هر سه حدیث در وسائل الشیعة،ج ۶،ص ۳۳۰ و ۳۳۱.</ref>
 
==سقای [[کربلا]]==
در کربلا، آب‌رسانى به خیمه‌ها و حرم [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]] بر عهدۀ [[عباس ابن علی(ع)|اباالفضل(ع)]] بود و او را لقب «سقاى دشت کربلا»داده‌اند، مثل لقب قمر بنى هاشم،یا علمدار حسین:«و کان العباس السقاء،قمر بنى هاشم،صاحب لواء الحسین...» <ref>بحار الأنوار،ج ۴۵،ص ۴۰.</ref>
 
در ایام [[عاشورا]] و [[محرم]] نیز، عده‌اى به یاد آن حماسه و به نشانۀ سقایى حضرت عباس و تشنگى اهل بیت،به سقایى و آب دادن به مردم و دسته‌هاى عزادار مى‌پردازند،چه با مشک،چه با آماده‌سازى منبع آب در معابر عمومى،یا تهیۀ آب خنک.و این را پیروى از شیوۀ مردانگى علمدار کربلا مى‌دانند. البته سقایى، به معناى فروش آب و تقسیم آب در خانه‌ها هم به عنوان یک حرفه، گفته مى‌شده است. سقاى کربلا،آن چنان فتوت داشت که با لب تشنه وارد فرات شد ولى خود،آب نخورد و ایثارگرى را به اوج رساند و عاقبت هم روز عاشورا، جان را در راه آب‌آورى براى ذریۀ تشنه‌کام پیامبر از دست داد و دستانش قلم شد و مشک پرآب را نتوانست به خیام حسینى برساند و در کنار فرات،بر خاک افتاد.
 
<br />
{|
|بر توسن موج خشم،آوا زده بود
|
|مانند على بر صف هیجا زده بود
|-
|آبى مگر آورد حرم را ز فرات
|
|سقاى حسین،دل به دریا زده بود
|-
|سقاى کربلا و علمدار شاه دین
|
|فرزند شیر حق و هُژَبرِ کُنامها
|-
|با کام تشنه آب ننوشیدى از فرات
|
|یاد لب حسین و دگر تشنه‌کامها
|-
|افسوس شد امید تو از آب، ناامید
|
|با اینکه شد ز جانب تو اهتمامها
|-
|دستت جدا شد از تن و دست خدا شدى
|
|حق در عوض سپرد به دستت زمامها <ref>سید رضا بهشتى«دریا».</ref>
|}
<br />
 
==سقاخانه==
به محلى که مخصوص آب دادن به عزاداران و هیأتهاست،یا به ظرف بزرگى از سنگ که مخصوص این کار،تراشیده مى‌شد،«سقاخانه»گفته مى‌شد.به نوشتۀ لغت نامۀ دهخدا:
 
محلى که در آن آب ریزند که تشنگان خود را سیراب نمایند،جایى که در آنجا براى تشنگان آب ذخیره کنند و آنجا را متبرک دانند.
 
==منبع==
 
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۲۶-۲۲۷.]
 
==پی‌نوشت==
<references />
[[رده:مفاهیم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۵

تغییرمسیر به:

برگرفته از «https://fa.wikihussain.com/index.php?title=سقایى&oldid=35143»