خندق: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''خندق'''، گودالى است که گرداگرد یک شهر یا منطقه مى‌کنند، با عمق و عرضى که براى دیگران، چه سواره یا پیاده غیر قابل عبور باشد و در آن آب یا آتش مى‌افکنند،یا به همان صورت، خالى مى‌گذارند.بعنوان مانعى براى عبور دشمن به منطقۀ خودى و عامل طبیعى بازدارنده از حملۀ مخالف،محسوب مى‌شود. | '''خندق'''، گودالى است که گرداگرد یک شهر یا منطقه مى‌کنند، با عمق و عرضى که براى دیگران، چه سواره یا پیاده غیر قابل عبور باشد و در آن آب یا آتش مى‌افکنند،یا به همان صورت، خالى مى‌گذارند.بعنوان مانعى براى عبور دشمن به منطقۀ خودى و عامل طبیعى بازدارنده از حملۀ مخالف،محسوب مى‌شود. | ||
== حفر خندق در عاشورا == | ==حفر خندق در عاشورا== | ||
در حادثۀ [[عاشورا]] نیز بعنوان یک تاکتیک نظامى مورد اجرا قرار گرفت. [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]] چون نبرد عاشورا را قطعى و اجتناب‌ناپذیر دید،از اصحاب خود خواست که پیرامون اردوگاه و خیمه‌ها خندقى بکنند و در آن آتش افروزند تا جبهۀ مقابله و جنگ با دشمن تنها از یک سو باشد و از پشت سر غافلگیر نشوند.همه از هر طرف به کار پرداختند و با همکارى و هماهنگى خندقى کندند و در آن کانال،خار و هیزم ریخته و در آن آتش افروختند. <ref>مقتل خوارزمى،ج ۱،ص ۲۴۸،وقعة الطّف،ص ۲۰۱.</ref> | در حادثۀ [[عاشورا]] نیز بعنوان یک تاکتیک نظامى مورد اجرا قرار گرفت. [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]] چون نبرد [[عاشورا]] را قطعى و اجتناب‌ناپذیر دید،از اصحاب خود خواست که پیرامون اردوگاه و خیمه‌ها خندقى بکنند و در آن آتش افروزند تا جبهۀ مقابله و جنگ با دشمن تنها از یک سو باشد و از پشت سر غافلگیر نشوند.همه از هر طرف به کار پرداختند و با همکارى و هماهنگى خندقى کندند و در آن کانال،خار و هیزم ریخته و در آن آتش افروختند. <ref>مقتل خوارزمى،ج ۱،ص ۲۴۸،وقعة الطّف،ص ۲۰۱.</ref> | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۶۴-۱۶۵.] | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۶۴-۱۶۵.] | ||
== پی‌نوشت == | ==پی‌نوشت== | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:تاریخ]] | |||
[[رده:مفاهیم]] | |||
[[رده:مفاهیم در گروه تاریخ اجتماعی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۵۰
خندق، گودالى است که گرداگرد یک شهر یا منطقه مى‌کنند، با عمق و عرضى که براى دیگران، چه سواره یا پیاده غیر قابل عبور باشد و در آن آب یا آتش مى‌افکنند،یا به همان صورت، خالى مى‌گذارند.بعنوان مانعى براى عبور دشمن به منطقۀ خودى و عامل طبیعى بازدارنده از حملۀ مخالف،محسوب مى‌شود.
حفر خندق در عاشورا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در حادثۀ عاشورا نیز بعنوان یک تاکتیک نظامى مورد اجرا قرار گرفت. سیدالشهدا(ع) چون نبرد عاشورا را قطعى و اجتناب‌ناپذیر دید،از اصحاب خود خواست که پیرامون اردوگاه و خیمه‌ها خندقى بکنند و در آن آتش افروزند تا جبهۀ مقابله و جنگ با دشمن تنها از یک سو باشد و از پشت سر غافلگیر نشوند.همه از هر طرف به کار پرداختند و با همکارى و هماهنگى خندقى کندند و در آن کانال،خار و هیزم ریخته و در آن آتش افروختند. [۱]
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ مقتل خوارزمى،ج ۱،ص ۲۴۸،وقعة الطّف،ص ۲۰۱.