علمدار: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «از لقبهاى قمر بنى هاشم است که در کربلا،پرچم لشکر امام بر دوش او بود.نقش علمدا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
از لقبهاى قمر بنى هاشم است که در کربلا،پرچم لشکر امام بر دوش او بود.نقش علمدار در میدان نبرد،مهم بود و عامل حفظ انسجام نیروهاى سپاه محسوب مى‌شد.روز عاشورا،امام حسین«ع»یاران اندک خود را به سه جناح چپ و راست و قلب تقسیم کرد و براى هر یک فرماندهى برگزید و پرچم را به دست برادرش عباس داد. <ref>بحار الأنوار،ج 45،ص 5 و 39.</ref>
'''علمدار''' از لقبهاى [[قمر بنى هاشم«ع»|قمر بنى هاشم]] است که در [[کربلا]]، پرچم لشکر امام بر دوش او بود.


روز عاشورا نیز چون عباس«ع»خدمت امام آمد و از او اذن میدان طلبید،امام گریست و ابتدا اجازه نداد و فرمود:تو علمدار منى،اگر تو بروى و کشته شوى،سپاه من از هم مى‌پاشد:«یا اخى انت صاحب لوائى و اذا مضیت تفرّق عسکرى». <ref>معالى السبطین،ج 1،ص 441.</ref>
== مفهوم ==
نقش علمدار در میدان نبرد،مهم بود و عامل حفظ انسجام نیروهاى سپاه محسوب مى‌شد. روز [[عاشورا]]، [[امام حسین(ع)]] یاران اندک خود را به سه جناح چپ و راست و قلب تقسیم کرد و براى هر یک فرماندهى برگزید و پرچم را به دست برادرش [[عباس ابن علی(ع)|عباس]] داد. <ref>بحار الأنوار،ج ۴۵،ص ۵ و ۳۹.</ref>


روز عاشورا نیز چون عباس(ع) خدمت امام آمد و از او اذن میدان طلبید، امام گریست و ابتدا اجازه نداد و فرمود: «تو علمدار منى، اگر تو بروى و کشته شوى، سپاه من از هم مى‌پاشد، یا اخى انت صاحب لوائى و اذا مضیت تفرّق عسکرى». <ref>معالى السبطین،ج ‍۱،ص ۴۴۱.</ref>


== منبع ==


* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۲۱.]


 
== پی‌نوشت ==
 
<references />
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 321.
[[رده:مفاهیم]]
[[رده:افراد]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۰۱

علمدار از لقبهاى قمر بنى هاشم است که در کربلا، پرچم لشکر امام بر دوش او بود.

مفهوم[ویرایش | ویرایش مبدأ]

نقش علمدار در میدان نبرد،مهم بود و عامل حفظ انسجام نیروهاى سپاه محسوب مى‌شد. روز عاشورا، امام حسین(ع) یاران اندک خود را به سه جناح چپ و راست و قلب تقسیم کرد و براى هر یک فرماندهى برگزید و پرچم را به دست برادرش عباس داد. [۱]

روز عاشورا نیز چون عباس(ع) خدمت امام آمد و از او اذن میدان طلبید، امام گریست و ابتدا اجازه نداد و فرمود: «تو علمدار منى، اگر تو بروى و کشته شوى، سپاه من از هم مى‌پاشد، یا اخى انت صاحب لوائى و اذا مضیت تفرّق عسکرى». [۲]

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. بحار الأنوار،ج ۴۵،ص ۵ و ۳۹.
  2. معالى السبطین،ج ‍۱،ص ۴۴۱.