حسن میرزا علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''حسن میرزا علی،''' از هنرمندان ایرانی در زمینه پرده خوانی است. | '''حسن میرزا علی،''' از هنرمندان ایرانی در زمینه [[پرده خوانی|پرده خوانی]] است. | ||
[[en:Hassan mirza ali]] | [[en:Hassan mirza ali]] | ||
{{جعبه اطلاعات هنرمند | {{جعبه اطلاعات هنرمند | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۰۰
حسن میرزا علی، از هنرمندان ایرانی در زمینه پرده خوانی است.
| حسن میرزا علی | |
|---|---|
 | |
| زاده |
1325 شمسی تهران |
| ملیت | ایرانی |
| شناخته‌شده برای | هنرهای نمایشی |
شیوه اجرای نمایش[ویرایش | ویرایش مبدأ]
حسن میرزا علی در اجرای گفتار و حرکات پرده خوانی به مقام مرشدی و کمال رسیده است. مرشد میرزا علی در حرکات تند و سریع است، کلام او سبب تندی در حرکات و نتیجتاً بروز شیوه حماسی است. سال‌ها تعزیه خوانی توانایی او را در روایت مجالس پرده مضاعف کرده است و بدین طریق رد پای شیوه‌های اجرایی تعزیه در پرده خوانی مرشد میرزا علی دیده می‌شود. ارتباط با مخاطب، تسلط و اعتماد به نفس، قدرت بداهه در انطباق‌های مورد نیاز در نسبت با موضوعات معاصر و ایمان به حقیقت داستان‌های مورد روایتش دیگر ویژگی‌های اجرای اوست.
شیوه اجرای آواز[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مرشد میرزا علی به دلیل آشنایی با نغمات تعزیه که گستره کمی قابل توجهی دارد، در اجرای آوازهای پرده خوانی بسیار موفق است. برای نمونه در اجرای این مجموعه درآمد [۱] -پیش دانگ [۲]- ماهور [۳] آغاز می‌کند، این در حالی است که گردش نغمه با آنچه ما به عنوان فضای صوتی ماهور می‌شناسیم انطباق صرف ندارد. تنوع و آزادی که در خواندن اشعار وجود دارد در اجرای نغمه آن نیز دیده می‌شود و خواننده خود را ملزم به رعایت قوانین حاکم بر موسیقی دستگاهی نمی‌داند. تنها شکلی که به وضوح می‌توان در اجرای خواننده دید، حرکت پلکانی او روی نغمات و پرده‌هاست که این شیوه را می‌توان با موسیقی ردیفی قابل قیاس دانست.
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- منبع این مدخل از مجموعه سی جلدی مرشدان پرده خوان و حاصل فعالیت‌های پژوهشی حمیدرضا اردلان است. در این مداخل برای رعایت حقوق ناشر و مؤلف و همچنین ترغیب علاقمندان به تهیه اثر، خلاصه‌ای از کتاب سی جلدی مرشدان پرده خوان آورده شده است.
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ درآمد نام قسمت یا قسمت‌های نخستین آوازها و دستگاه‌های موسیقی سنتی ایران است.
- ↑ اساس موسیقی دستگاهی ایران مبنی بر تتراکوردها -دانگ‌های- به هم پیوسته است. مهم‌ترین نغمه در هر گوشه که به نغمه شاهد معروف است نقطه آغاز تتراکورد اول محسوب می‌شود. همچنین نغمات پیش از نغمه شاهد را که به اندازه یک تتراکورد و گاه یک پنتاتونیک است پیش دانگ معرفی می‌کنیم.
- ↑ دستگاه‌های موسیقی ایران دارای شش دانگ پیوسته است. تمرکز در هر دانگ و تأکید روی یک نغمه خاص سبب بروز تغییر فونکسیون نغمات می‌شود. دو دانگ پیش و اول در هر دستگاه که درآمد دستگاه در آن‌ها اجرا می‌شوند مفهوم اصلی دستگاه‌اند.