حسین صبحدل: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «دربارة « صبحدل، گر هگشای دلتنگی فلق »، نوشتة محمدرضا اسدزاده، خیم ، ه شمارة 36...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | |||
| نام = حسین صبحدل | |||
1386، 47 - 46 | | تصویر = Hossein Sobhdel.jpg | ||
| توضیح تصویر = | |||
| نام اصلی = | |||
| زمینه فعالیت =مداحی و روضه خوانی | |||
| ملیت =ایرانی | |||
| تاریخ تولد =1310 | |||
| محل تولد =تهران | |||
| والدین = | |||
| تاریخ مرگ =1388 | |||
| محل مرگ =تهران | |||
| علت مرگ =بیماری ریوی | |||
| محل زندگی =تهران | |||
| مختصات محل زندگی = | |||
| مدفن = | |||
|مذهب = | |||
|در زمان حکومت = | |||
|اتفاقات مهم = | |||
| نام دیگر = | |||
|لقب = | |||
|بنیانگذار = | |||
| پیشه = | |||
| سال‌های نویسندگی = | |||
|سبک نوشتاری = | |||
|کتاب‌ها = | |||
|مقاله‌ها = | |||
|نمایشنامه‌ها = | |||
|فیلم‌نامه‌ها = | |||
|دیوان اشعار = | |||
|تخلص = | |||
|فیلم ساخته بر اساس اثر= | |||
| همسر = | |||
| شریک زندگی = | |||
| فرزندان = | |||
|تحصیلات = | |||
|دانشگاه = | |||
|حوزه = | |||
|شاگرد = | |||
|استاد = | |||
|علت شهرت = | |||
| تأثیرگذاشته بر = | |||
| تأثیرپذیرفته از = | |||
| وب‌گاه = | |||
|گفتاورد = | |||
|امضا = | |||
}} | |||
'''حسین صبحدل''' (زاده 1310 در تهران- درگذشته 1388 در تهران) موذن و مدیر برنامه‌های مذهبی رادیو در سال‌های دهه ۶۰ بود. | |||
==زندگینامه== | |||
صبحدل از همان دوران کودکی به موذنی در مساجد و فعالیت در هیات‌های مذهبی پرداخت و مدیریت برنامه‌های مذهبی افرادی از جمله آیت‌الله سید محمود طالقانی در مسجد هدایت، دکتر علی شریعتی در حسیینه ارشاد و عبدالکریم سروش در مسجد امام صادق (ع) اقدسیه با وی بود. او مسئولیت برنامه‌های مذهبی رادیو را نیز مدت‌ها عهده‌دار بود. وی به موسیقی آوازی، دستگاهی و ردیف موسیقی سنتی تسلطی کامل داشت و اذان وی از جمله اذان‌های مشهور ایرانی است. اجرای سرود «ماه [[محرم]]»، مناجات‌های رادیو، دعای هنگام تحویل سال و بیش از 1300 اثر رادیویی دیگر، بخشی از تلاش‌های فرهنگی و هنری حسین صبحدل به شمار می‌رود. همچنین برگزاری جلسات قرآن، مسابقات قرآنی در دهه‌های 60 و 70، تهیه‌کنندگی و نویسندگی برنامه‌های سحر و مناسبت‌های مذهبی هم از دیگر فعالیت‌های وی به شمار می‌رود. حسین صبحدل از میانه‌های سال 1385 به بیماری سخت ریوی دچار شد و بعد از چند سال بیماری روز 13 آبان 1388 در سن 78 سالگی دار فانی را وداع گفت. | |||
==آثار== | |||
*[http://www.magiran.com/magtoc.asp?mgID=3027&Number=36&Appendix=0 درباره «صبحدل، گره‌گشای دلتنگی فلق»، نوشته محمدرضا اسدزاده، خیمه، شماره 36 - 35، مهر و آبان 1386، ص 47 - 46.] | |||
==منابع== | |||
*[http://www.magiran.com/magtoc.asp?mgID=3027&Number=36&Appendix=0 وب سایت بانک اطلاعات نشريات کشور] | |||
*مأخذ شناسی مناسک آیینی شیعه در ایران و جهان، پیمان اسحاقی. | |||
[[رده:مداحان]] | |||
[[رده:مداحان معاصر]] | |||
[[رده:مداحان ایرانی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۲۰
| حسین صبحدل | |
|---|---|
 | |
| زمینهٔ کاری | مداحی و روضه خوانی |
| زادروز | 1310 تهران |
| مرگ | 1388 تهران |
| ملیت | ایرانی |
| محل زندگی | تهران |
| علت مرگ | بیماری ریوی |
حسین صبحدل (زاده 1310 در تهران- درگذشته 1388 در تهران) موذن و مدیر برنامه‌های مذهبی رادیو در سال‌های دهه ۶۰ بود.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
صبحدل از همان دوران کودکی به موذنی در مساجد و فعالیت در هیات‌های مذهبی پرداخت و مدیریت برنامه‌های مذهبی افرادی از جمله آیت‌الله سید محمود طالقانی در مسجد هدایت، دکتر علی شریعتی در حسیینه ارشاد و عبدالکریم سروش در مسجد امام صادق (ع) اقدسیه با وی بود. او مسئولیت برنامه‌های مذهبی رادیو را نیز مدت‌ها عهده‌دار بود. وی به موسیقی آوازی، دستگاهی و ردیف موسیقی سنتی تسلطی کامل داشت و اذان وی از جمله اذان‌های مشهور ایرانی است. اجرای سرود «ماه محرم»، مناجات‌های رادیو، دعای هنگام تحویل سال و بیش از 1300 اثر رادیویی دیگر، بخشی از تلاش‌های فرهنگی و هنری حسین صبحدل به شمار می‌رود. همچنین برگزاری جلسات قرآن، مسابقات قرآنی در دهه‌های 60 و 70، تهیه‌کنندگی و نویسندگی برنامه‌های سحر و مناسبت‌های مذهبی هم از دیگر فعالیت‌های وی به شمار می‌رود. حسین صبحدل از میانه‌های سال 1385 به بیماری سخت ریوی دچار شد و بعد از چند سال بیماری روز 13 آبان 1388 در سن 78 سالگی دار فانی را وداع گفت.
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- وب سایت بانک اطلاعات نشريات کشور
- مأخذ شناسی مناسک آیینی شیعه در ایران و جهان، پیمان اسحاقی.