امام حسین (ع) در مدینه منوره: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| عنوان = امام حسین (ع) در مدینه منوره | | عنوان = امام حسین (ع) در مدینه منوره | ||
| عنوان اصلی = | | عنوان اصلی =مع الركب الحسيني من المدينة إلی المدينة | ||
| برگرداننده = عبدالحسین بینش | | برگرداننده = عبدالحسین بینش | ||
| ویراستار = | | ویراستار = | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۱: | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }}با کاروان حسینی از مدینه تا مدینه در دو جلد توسط علی الشاوی، نجم‌الدین طبسی، محمدجواد طبسی به عربی تالیف شده است و عبدالحسین بینش آن را به فارسی ترجمه کرده است. عنوان جلد اول کتاب '''امام حسین(ع) در مدینه منوره''' می‌باشد. | ||
== درباره کتاب == | |||
با کاروان حسینی از مدینه تا مدینه، ترجمه کتاب «مع الركب الحسيني من المدينة إلی المدينة»، اثر جمعی از پژوهشگران و نویسندگان معاصر به نام‌های علی الشاوی، شیخ نجم‌الدین طبسی، شیخ محمدجواد طبسی، شیخ عزتاللَّه مولایی، شیخ محمدجعفر طبسی و شیخ محمدامین پور‌امینی است که توسط عبدالحسین بینش در دو جلد، جلد اول 856 صفحه و جلد دوم با 837 صفحه به فارسی ترجمه شده و توسط انتشارات زمزم هدایت منتشر گردیده است. | |||
جلد اول این کتاب تاریخ دوران امامت [[حسین بن على (ع)|امام حسین (ع)]] و پیشامدهای مربوط به باقیمانده خاندان پیامبر (ص)، پس از [[شهادت]] امام تا بازگشت مجدد کاروان حسینی به مدینه را در بر می‌گیرد. در مورد قیام امام حسین (ع) زمینه‌ها و علل این قیام به طور اجمالی در این کتاب بیان شده است. دوران پنجاه ساله پس از رحلت پیامبر (ص) تا سال 60 هجری در گفتاری با عنوان «مطالعه‌ای در ماهیت و پیامدهای جریان نفاق» بیان شده است. | |||
== محتوای کتاب == | |||
مطالب اصلی کتاب در دو جلد شامل عناوین زیر است: | |||
* تاریخ وقایع حضور امام حسین (ع) در مدینه تا حرکت به مکه مکرمه | |||
* تاریخ حضور امام حسین (ع) در مکه مکرمه | |||
* تاریخ وقایع حرکت امام (ع) از مکه تا [[کربلا]] | |||
* تاریخ وقایع حضور امام (ع) در کربلا تا [[شهادت]] | |||
* تاریخ وقایع کاروان حسینی، پس از شهادت امام حسین (ع) تا رسیدن به [[شام]] | |||
* تاریخ وقایع کاروان حسینی، در شام و در فاصله شام تا ورود به مدینه، | |||
هر مقطع را یکی از پژوهشگران انجام داده‌اند و علی الشاوی کار همه پژوهشگران را مورد نقد و بررسی قرار داده‌اند و سپس همه آنها را با یک قلم به نگارش درآورده است. در کتاب حاضر نویسنده علل و پیدایش ضعف روحی و دوگانگی در شخصیت انسان مسلمان را که سبب شده جامعه اسلامی تا آنجا اوج بگیرد که دل‌های مردم با امام حسین (ع) و شمشیرهایشان علیه او باشد، بررسی نموده و افق‌های پیروزی حسینی را در دوران قیام عاشورا و پس از آن تا دوران ظهور و در خود دوران ظهور نشان میدهد. | |||
== چکیده جلد اول == | |||
در فصول اول این کتاب به زمینه‌های پیدایش قیام امام حسین(ع) می‌پردازد و به جریان نفاق در جامعه اسلامی، که آن را بر پایه عامل ترس از اقتدار و شوکت اسلام و مسلمانان می‌داند، اشاره میکند و به برخی از این حزاب می‌پردازد. | |||
در فصلهای بعدی دوره نهضت امام حسین (ع) را در فاصله روزی که ایشان از [[بیعت]] با [[یزید]] ممانعت کرد تا زمان رسیدن نامه [[عبید الله بن زیاد|عبیدالله ابن زیاد]] به [[حر بن یزید ریاحی|حر]]، می‌پردازد. این دوره معانی متفاوتی در نظر افراد مختلف دارد که به اندازه سطح درک و شعور خود از آن برداشت می‌کنند و پاسخ هریک نیز با عنایت به گنجایش عقل و معرفت خودش است. در تعریف افق‌های پیروزی [[حسینی]] سه مقطع قابل ذکر است که مقطع اول، عصر [[عاشورا]] که شامل جدایی میان امویت و اسلام و فروپاشی حکومت اموی بود، مقطع دوم پس از عاشورا تا دوران ظهور، و مقطع سوم دوران ظهور. | |||
در دوران [[معاویه|معاویه،]] امام حسین (ع) می‌کوشید که منزلت و فضیلت [[اهل بیت]] را بشناساند و در مواقع مناسب حقایقی را متذکر می‌شدند (مانند واقعه غدیرخم) تا از کهنه شدن و مورد غفلت واقع شدن آن جلوگیری کند، همچنین سعی می‌کرد شیعیان و امت خود را از هرگونه گزندی محفوظ بدارد. ساختن روایات جعلی درباره زندگی اهل بیت بسیار شایع بود که امام حسین (ع) نیز از این مورد مستثنا نبودند. در فصل دوم کتاب نمونه‌هایی از مهمترین این روایات ذکر شده‌ست. | |||
داستان آغاز انقلاب امام حسین (ع)، با مرگ معاویه و بیعت گرفتن از امام حسین (ع) برای یزید (که ذکر شخصیت وی در کتاب آمده‌است)، آغاز شد، که می‌توان آن را نخستین عامل از عوامل قیام مقدس حسینی و مهمترین علل قیام امام حسین (ع) نیز [[امر به معروف و نهی از منکر]] بود. امام برای اجرای دستور الهی شبانه مدینه را ترک کرد. علل ترک مدینه در شب را نه بخاطر ترس از حاکم، بلکه بدلیل اینکه نمی‌خواستندچشم کسی به زنان کاروان بیوفتد، ذکر کردند. | |||
در فصل چهارم نام یاران دیگر امام بجز هاشمیان که با وی از مدینه برون آمدند، ذکر شده‌است و مولف با استناد به کتاب بحارالانوار از همراهی فرشتگان و جنیان نیز با کاروان امام حسین (ع) سخن گفته‌است. | |||
نخستین شهید قیام امام حسین (ع) [[مسلم بن عقیل]] بوده اما نخستین فرستاده امام به بصره [[سلیمان بن رزین|سلیمان]] بود که قبل از مسلم به شهادت رسید. امام حسین (ع) در هنگام رسیدن به مکه، وبعد از گزاردن حج خطبه‌هایی ایراد فرمودند که در کتاب توضیحی در مورد آنها داده‌شده‌است. اشخاصی در مکه به کاروان پیوستند که به چهار دسته تقسیم می‌شوند: | |||
1) اهل مدینه | |||
2) کسانی که محل زندگیشان مشخص نیست | |||
3) اهل کوفه | |||
4) اهل بصره | |||
و بعد از آن کاروان به سمت حجاز حرکت کرد. [[عبدالله بن جعفر]] سعی فراوانی در منصرف کردن امام حسین (ع) داشت ولی موفق نشد. سپس دو پسر خود محمد و عون را با کاروان رهسپار کرد ولی خود بدلیل نابینایی و ناتوانی به مدینه بازگشت. فصلی از کتاب به منزلگاه‌هایی که امام در طول مسیرش از مکه تا کربلا از آنها عبور کرده و حوادثی که در طول مسیر برایشان اتفاق افتاده‌است، پرداخته‌شده‌است. | |||
== بخشی از کتاب == | |||
... هنگامی که اباعبدالله از مدینه حرکت کرد دسته‌های منظمی از فرشتگان نشان‌دار یا نیک‌خلق خنجر بدست و سوار بر اسبان بهشتی آمدند و بر آن حضرت سلام کردند و گفتند: ای حجت خداوند بر مردم، خداوند سبحان در جاهای فراوانی جدت را به وسیله ما یاری کرد و اینک ما را به یاری تو فرستاده‌است. حضرت به آنان فرمود وعده‌گاهم قتلگاه و جایی است که در آن به شهادت می‌رسم و آن کربلاست، چون بدانجا وارد شدم، نزد من بیایید. (ص 320)... . | |||
[[رده: کتاب‌ها]] | [[رده: کتاب‌ها]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۰۸
| امام حسین (ع) در مدینه منوره مع الركب الحسيني من المدينة إلی المدينة | |
|---|---|
_%D8%AF%D8%B1_%D9%85%D8%AF%DB%8C%D9%86%D9%87_%D9%85%D9%86%D9%88%D8%B1%D9%87.jpg) | |
| برگرداننده | عبدالحسین بینش |
| به کوشش | علی الشاوی |
| ناشر | زمزم هدایت |
| محل نشر | قم |
| تاریخ نشر | 1386 |
| شابک | 978-964-2854-14-1 |
| تعداد صفحات | 376 |
| موضوع | واقعه کربلا و سرگذشتنامه امام حسین (ع) |
با کاروان حسینی از مدینه تا مدینه در دو جلد توسط علی الشاوی، نجم‌الدین طبسی، محمدجواد طبسی به عربی تالیف شده است و عبدالحسین بینش آن را به فارسی ترجمه کرده است. عنوان جلد اول کتاب امام حسین(ع) در مدینه منوره می‌باشد.
درباره کتاب[ویرایش | ویرایش مبدأ]
با کاروان حسینی از مدینه تا مدینه، ترجمه کتاب «مع الركب الحسيني من المدينة إلی المدينة»، اثر جمعی از پژوهشگران و نویسندگان معاصر به نام‌های علی الشاوی، شیخ نجم‌الدین طبسی، شیخ محمدجواد طبسی، شیخ عزتاللَّه مولایی، شیخ محمدجعفر طبسی و شیخ محمدامین پور‌امینی است که توسط عبدالحسین بینش در دو جلد، جلد اول 856 صفحه و جلد دوم با 837 صفحه به فارسی ترجمه شده و توسط انتشارات زمزم هدایت منتشر گردیده است.
جلد اول این کتاب تاریخ دوران امامت امام حسین (ع) و پیشامدهای مربوط به باقیمانده خاندان پیامبر (ص)، پس از شهادت امام تا بازگشت مجدد کاروان حسینی به مدینه را در بر می‌گیرد. در مورد قیام امام حسین (ع) زمینه‌ها و علل این قیام به طور اجمالی در این کتاب بیان شده است. دوران پنجاه ساله پس از رحلت پیامبر (ص) تا سال 60 هجری در گفتاری با عنوان «مطالعه‌ای در ماهیت و پیامدهای جریان نفاق» بیان شده است.
محتوای کتاب[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مطالب اصلی کتاب در دو جلد شامل عناوین زیر است:
- تاریخ وقایع حضور امام حسین (ع) در مدینه تا حرکت به مکه مکرمه
- تاریخ حضور امام حسین (ع) در مکه مکرمه
- تاریخ وقایع حرکت امام (ع) از مکه تا کربلا
- تاریخ وقایع حضور امام (ع) در کربلا تا شهادت
- تاریخ وقایع کاروان حسینی، پس از شهادت امام حسین (ع) تا رسیدن به شام
- تاریخ وقایع کاروان حسینی، در شام و در فاصله شام تا ورود به مدینه،
هر مقطع را یکی از پژوهشگران انجام داده‌اند و علی الشاوی کار همه پژوهشگران را مورد نقد و بررسی قرار داده‌اند و سپس همه آنها را با یک قلم به نگارش درآورده است. در کتاب حاضر نویسنده علل و پیدایش ضعف روحی و دوگانگی در شخصیت انسان مسلمان را که سبب شده جامعه اسلامی تا آنجا اوج بگیرد که دل‌های مردم با امام حسین (ع) و شمشیرهایشان علیه او باشد، بررسی نموده و افق‌های پیروزی حسینی را در دوران قیام عاشورا و پس از آن تا دوران ظهور و در خود دوران ظهور نشان میدهد.
چکیده جلد اول[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در فصول اول این کتاب به زمینه‌های پیدایش قیام امام حسین(ع) می‌پردازد و به جریان نفاق در جامعه اسلامی، که آن را بر پایه عامل ترس از اقتدار و شوکت اسلام و مسلمانان می‌داند، اشاره میکند و به برخی از این حزاب می‌پردازد.
در فصلهای بعدی دوره نهضت امام حسین (ع) را در فاصله روزی که ایشان از بیعت با یزید ممانعت کرد تا زمان رسیدن نامه عبیدالله ابن زیاد به حر، می‌پردازد. این دوره معانی متفاوتی در نظر افراد مختلف دارد که به اندازه سطح درک و شعور خود از آن برداشت می‌کنند و پاسخ هریک نیز با عنایت به گنجایش عقل و معرفت خودش است. در تعریف افق‌های پیروزی حسینی سه مقطع قابل ذکر است که مقطع اول، عصر عاشورا که شامل جدایی میان امویت و اسلام و فروپاشی حکومت اموی بود، مقطع دوم پس از عاشورا تا دوران ظهور، و مقطع سوم دوران ظهور.
در دوران معاویه، امام حسین (ع) می‌کوشید که منزلت و فضیلت اهل بیت را بشناساند و در مواقع مناسب حقایقی را متذکر می‌شدند (مانند واقعه غدیرخم) تا از کهنه شدن و مورد غفلت واقع شدن آن جلوگیری کند، همچنین سعی می‌کرد شیعیان و امت خود را از هرگونه گزندی محفوظ بدارد. ساختن روایات جعلی درباره زندگی اهل بیت بسیار شایع بود که امام حسین (ع) نیز از این مورد مستثنا نبودند. در فصل دوم کتاب نمونه‌هایی از مهمترین این روایات ذکر شده‌ست.
داستان آغاز انقلاب امام حسین (ع)، با مرگ معاویه و بیعت گرفتن از امام حسین (ع) برای یزید (که ذکر شخصیت وی در کتاب آمده‌است)، آغاز شد، که می‌توان آن را نخستین عامل از عوامل قیام مقدس حسینی و مهمترین علل قیام امام حسین (ع) نیز امر به معروف و نهی از منکر بود. امام برای اجرای دستور الهی شبانه مدینه را ترک کرد. علل ترک مدینه در شب را نه بخاطر ترس از حاکم، بلکه بدلیل اینکه نمی‌خواستندچشم کسی به زنان کاروان بیوفتد، ذکر کردند.
در فصل چهارم نام یاران دیگر امام بجز هاشمیان که با وی از مدینه برون آمدند، ذکر شده‌است و مولف با استناد به کتاب بحارالانوار از همراهی فرشتگان و جنیان نیز با کاروان امام حسین (ع) سخن گفته‌است.
نخستین شهید قیام امام حسین (ع) مسلم بن عقیل بوده اما نخستین فرستاده امام به بصره سلیمان بود که قبل از مسلم به شهادت رسید. امام حسین (ع) در هنگام رسیدن به مکه، وبعد از گزاردن حج خطبه‌هایی ایراد فرمودند که در کتاب توضیحی در مورد آنها داده‌شده‌است. اشخاصی در مکه به کاروان پیوستند که به چهار دسته تقسیم می‌شوند:
1) اهل مدینه
2) کسانی که محل زندگیشان مشخص نیست
3) اهل کوفه
4) اهل بصره
و بعد از آن کاروان به سمت حجاز حرکت کرد. عبدالله بن جعفر سعی فراوانی در منصرف کردن امام حسین (ع) داشت ولی موفق نشد. سپس دو پسر خود محمد و عون را با کاروان رهسپار کرد ولی خود بدلیل نابینایی و ناتوانی به مدینه بازگشت. فصلی از کتاب به منزلگاه‌هایی که امام در طول مسیرش از مکه تا کربلا از آنها عبور کرده و حوادثی که در طول مسیر برایشان اتفاق افتاده‌است، پرداخته‌شده‌است.
بخشی از کتاب[ویرایش | ویرایش مبدأ]
... هنگامی که اباعبدالله از مدینه حرکت کرد دسته‌های منظمی از فرشتگان نشان‌دار یا نیک‌خلق خنجر بدست و سوار بر اسبان بهشتی آمدند و بر آن حضرت سلام کردند و گفتند: ای حجت خداوند بر مردم، خداوند سبحان در جاهای فراوانی جدت را به وسیله ما یاری کرد و اینک ما را به یاری تو فرستاده‌است. حضرت به آنان فرمود وعده‌گاهم قتلگاه و جایی است که در آن به شهادت می‌رسم و آن کربلاست، چون بدانجا وارد شدم، نزد من بیایید. (ص 320)... .