در حال ویرایش وصال شیرازى

'''میرزا محمد شفیع شیرازی''' از شعرا و عزلسرایان سده سیزدهم قمری است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = وصال شیرازی
| تصویر                  =وصال شیرازی.jpg 
| توضیح تصویر            = 
| نام اصلی               = میرزا محمد شفیع شیرازی
| زمینه فعالیت           = 
| ملیت                   = |
| تاریخ تولد             = 1197ه.ق. 
| محل تولد               = شیراز
| والدین                 =  
| تاریخ مرگ              = رجب 1262 ه.ق. 
| محل مرگ                = شیراز
| محل زندگی              = 
| مختصات محل زندگی       = 
| مدفن                   = شاهچراغ
|در زمان حکومت           = 
|اتفاقات مهم             =
| نام دیگر               = 
|لقب                     = میرزا کوچک
|بنیانگذار               = 
| پیشه                   = 
| سال‌های نویسندگی        = 
|سبک نوشتاری             = 
|کتاب‌ها                  = 
|مقاله‌ها                 =
|نمایشنامه‌ها             =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار             = 
|تخلص                    =وصال 
|فیلم (های) ساخته بر اساس اثر (ها)=
| همسر                   = 
| شریک زندگی             =
| فرزندان                = وقار، حکیم، داوری، فرهنگ، توحید، یزدانی
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                 =
|حوزه                    = 
|شاگرد                   =
|استاد                   =
|علت شهرت                =
| تأثیرگذاشته بر         =
| تأثیرپذیرفته از        = 
| وب‌گاه                  = 
| imdb_id                = 
| soure_id               =
|گفتاورد                 = 
|امضا                    =
}}
==زندگینامه==
میرزا محمد شفیع شیرازی معروف به میرزا کوچک و متخلص به «وصال» در سال 1197 ه. ق. در شیراز متولد شد. خاندانش در دوره صفویه و افشاریان و زندیان به اعمال دیوانی مشغول بودند. او دوران جوانی را مدتی سرگرم تحصیل ادب خط به ویژه خط نسخ و هنرهای زیبا، موسیقی و سیر در مقامات عرفانی بود. وصال علوم متداول زمان را نزد برخی دانشمندان همچون میرزا ابولقاسم سکوت فراگرفت. خود نیز فرزندانی چون [[وقار شیرازى|وقار]]، میرزا محمود طبیب متخلص به حکیم، میرزا ابولقاسم فرهنگ، [[داورى شیرازى|داوری]] و یزدانی که همه اهل علم و هنر بودند تربیت نمود و نام خاندان وصال را پر آوازه کرد.  

وی در سال 1262 ه. ق. در شیراز درگذشت.

==آثار==
وصال شیرازی در ساختن مثنوی مهارت داشت و داستان «شیرین و فرهاد» را که [[وحشی بافقی‌|وحشی بافقی]] آغاز کرده بود به پایان رسانیدو دیوان وی شامل قصاید، غزلیات نغز و لطیف و مثنویها و نیز مدایح و مراثی بسیار است. کتابی نیز در ترجمه و شرح نظم «اطواق الذهب» زمخشری دارد.

او به خاطر ادارت خاص و اعتقاد راستین به پیامبر اکرم(ص) و خاندان او(ع) اشعار سوزناک و ترکیب بندهای استادانه در مصائب [[حسین بن على (ع)|حضرت سید الشهدا]] و [[اهل بیت]] عصمت و طهارت دارد. مرثیه های شور انگیز او که به سبک و روش [[محتشم کاشانی‌|محتشم کاشانی]] است به شهرت ادبی او افزوده است.<ref>مراثی وصال، از صبا تا نیما، ج1، ص 40 و 41، فرهنگ معین، فارسنامه ی ناصری، ج 2، ص 990 و  995</ref>

==اشعار==
===شعر1===
ترکیب بند مصائب خامس اصحاب کسا(ع)<ref>گلشن وصال، ص 30- 42</ref>
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt">این جامه سیاه فلک در عزاى کیست؟</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">وین جیب چاک گشته صبح از براى کیست؟</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">این جوى خون که از مژه خلق جارى‌ست</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">تا در مصیبت که و در ماجراى کیست؟</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">این آه شعله‌ور که ز دلها رود به چرخ</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">ز اندوه دل‌گداز و غم جانگزاى کیست؟</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">خونى اگر نه دامن دلها گرفته است</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">این لَختِ دل به دامن ما خونبهاى کیست؟</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">گر نیست حشر و در غم خویش است هر کسى</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">در آفرینش این همه غوغا براى کیست؟</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">شد خلق مختلف ز چه در نوحه متفق؟</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">اینگونه جن و انس و ملک در عزاى کیست؟</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">هندو و گبر و مومن و ترسا به یک غمند</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">این جان از جهان شده تا آشناى کیست؟</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">ذرات از طریق صدا نوحه مى‌کنند</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">تا این صدا ز ناله اندوه‌فزاى کیست؟</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">صاحب عزاى کسى است که دلهاست جاى او</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">دلها جز آنکه مونس دلهاست-جاى کیست؟</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">آرى خداست در دل و صاحب عزا خداست</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">زان هر دلى به تعزیه شاه کربلاست</span>
|}

===شعر 2===
<br />
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt">شاهنشهى که کشور دل تختگاه اوست</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |محنت، سپاهدار و مصیبت سپاه اوست
|-
| class="b" |آن سید حجاز که در کیش اهل راز
| style="width:2em;" |
| class="b" |کفر است سجده ای که نه بر خاک راه اوست
|-
| class="b" |آن بیکسى که با همه آهن دلى، سنان
| style="width:2em;" |
| class="b" |بر زخم دل ز طعن سنان 1عذرخواه اوست<ref>منظور از سنان در مصرع اول نیزه است و طعن سنان در مصرع دوم ضربتی است که سنان بن انس با نیزه بر آن حضرت وارد آورده</ref>
|-
| class="b" |هر زخم او دهانى و پیکان:زبان آن
| style="width:2em;" |
| class="b" |و آن جمله یکزبان به شهادت گواه اوست
|-
| class="b" |گویى که سقف چرخ چرا شد سیاه پوش؟
| style="width:2em;" |
| class="b" |از دود آتشى است که در خیمه‌گاه اوست
|-
| class="b" |گفتى:گناه او چه؟که شمرش گلو برید
| style="width:2em;" |
| class="b" |انصاف و رحم و جود و مروت گناه اوست
|-
| class="b" |جز این که شد زیارت او زندگى‌فزا
| style="width:2em;" |
| class="b" |دیگر چه چاره بهر غم عمرکاه اوست؟
|-
| class="b" |بر کربلاى او نرسد فخر کعبه را
| style="width:2em;" |
| class="b" |کان یوسف عزیز امامت به چاه اوست
|-
| class="b" |سبط نبى فروغ ده جرم نیرَیَن<ref>نیرین=آفتاب و ماه</ref>
| style="width:2em;" |
| class="b" |رخشنده آفتاب سپهر وفا [[امام حسین علیه‌السلام|حسین]]
|}

===شعر 3===
<br />
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |اى دل اگر تو را قدرى درد دین بود
| style="width:2em;" |
| class="b" |قدر حسین و تغزیه‌اش بیش از این بود
|-
| class="b" |انصاف ده که جسم تو بر خوابگاه ناز
| style="width:2em;" |
| class="b" |وانگه به خاک آن بدن نازنین بود؟
|-
| class="b" |این شرط دوستى است که او تشنه‌لب شهید
| style="width:2em;" |
| class="b" |ما را به کام شربت ماء معین بود؟
|-
| class="b" |ما آب سرد را به تکلف خوریم و او
| style="width:2em;" |
| class="b" |سیراب ز آب خنجر شمشیر لعین بود؟
|-
| class="b" |ما اشک ازو مضایقه داریم و چشم ما
| style="width:2em;" |
| class="b" |بر چشمه‌سار کوثر خلد برین بود؟
|-
| class="b" |ما آب شور بسته بر او کوفیان فرات
| style="width:2em;" |
| class="b" |این فرق بین که با اثر مهر و کین بود؟
|-
| class="b" |او بیدریغ سر دهد از بهر ما به تیغ؟
| style="width:2em;" |
| class="b" |ما را دریغ ازو دلى اندهگین بود؟
|-
| class="b" |ما پروریم جسم خود از ناز و اى دریغ
| style="width:2em;" |
| class="b" |کآن جسم نازپرور او بر زمین بود!
|-
| class="b" |عشرت کنیم و تغزیه‌اش مى‌کنیم نام
| style="width:2em;" |
| class="b" |حاشا که راه و رسم محبت چنین بود!
|-
|هر لحظه سرگذشتى ازو گوش مى‌کنیم
|
|ناگشته زیب گوش،فراموش مى‌کنیم!
|}


===شعر 4===
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |اى چرخ از کمال تو تیرى رها نشد
| style="width:2em;" |
| class="b" |کازاده‌اى نشان خدنگ بلا نشد
|-
| class="b" |دور تو بر خلاف مراد است اى دریغ
| style="width:2em;" |
| class="b" |بس کام ناروا شد و کامت روا نشد!
|-
| class="b" |از بو البشر گرفته بگو تا به مصطفى
| style="width:2em;" |
| class="b" |آن کیست کز تو خسته تیغ جفا نشد؟
|-
| class="b" |آدم نشد جدا ز تو از گلشن بهشت
| style="width:2em;" |
| class="b" |یا نوح از تو غرقه بحر فنا نشد
|-
| class="b" |عیسى نگشت بسته دارت؟چرا نگشت!
| style="width:2em;" |
| class="b" |یحیى نشد قتیل ز تیغت؟چرا نشد!
|-
| class="b" |دندان مصطفى نشکست از عناد تو؟
| style="width:2em;" |
| class="b" |یا حمزه از تو خسته زخم عنا نشد؟
|-
| class="b" |نشکافت از تو تارک حیدر به تیغ کین؟
| style="width:2em;" |
| class="b" |یا درد دل حواله خیر النساء نشد؟
|-
| class="b" |اى طشت واژگون<ref>طشت واژگون= کنایه از آسمان</ref> مگر از حیله‌هاى تو
| style="width:2em;" |
| class="b" |در طشت،پاره جگر مجتبى نشد؟
|-
| class="b" |با این همه تطاول<ref>تطاول= دست درازی، تعّدی و گستاخی</ref> و با این همه خلاف
| style="width:2em;" |
| class="b" |ظلمى به سان واقعه کربلا نشد
|-
| class="b" |کارى نکرده‌اى که توان باز گفتنش
| style="width:2em;" |
| class="b" |ور باز گویمت نتوانى شنفتنش!
|}

===شعر 5===
<br />
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |شاه عرب چو سوى عراق از حجاز شد
| style="width:2em;" |
| class="b" |شد بسته راه مهر و در کینه باز شد
|-
| class="b" |ایمان به کفر و سبحه<ref>سبحه = تسبیح</ref> به زُنار<ref>زُنّار= رشته ای متّصل به صلیب که مسیحیان به گردن خود آویزند. کمربندی که زرتشتیان به کمر میبندند.</ref> شد بدل
| style="width:2em;" |
| class="b" |اسلام پایمال و حقیقت مجاز شد
|-
| class="b" |هر جا که نیزه‌اى ز سرى سربلند گشت!
| style="width:2em;" |
| class="b" |هر جا که ناوکى<ref>ناوکی= تیر سه شاخه</ref> به دلى دلنواز شد
|-
| class="b" |رازى نهان نماند ز غمازى سنان
| style="width:2em;" |
| class="b" |از بس که رخنه‌ها به دل اهل راز شد
|-
| class="b" |بر جسمهاى پاک و بدنهاى چاک چاک
| style="width:2em;" |
| class="b" |نعل سمند<ref>سمند= اسبی که رنگش به زردی بود</ref> و خاک زمین پرده‌ساز شد!
|-
| class="b" |بنشست بس که خاک و روان گشت بس که خون
| style="width:2em;" |
| class="b" |هر پیکرى ز غسل و کفن بى‌نیاز شد!
|-
| class="b" |از چار سو رسید به او:ناوک سه‌پر
| style="width:2em;" |
| class="b" |چندان که شاه عرصه دین شاهباز شد!
|-
| class="b" |گردن چنان فراخت که بگذشت از سماک
| style="width:2em;" |
| class="b" |رَمح<ref>رَمح= نیزه</ref> سنان چو از سر شه سرفراز شد
|-
| class="b" |و آن گه برهنه پرده‌نشین دختر بتول
| style="width:2em;" |
| class="b" |ز اورنگ<ref>اورنگ= تخت</ref> ناز بر شتر بى‌جحاز<ref>جهاز= ساز و برگ</ref> شد
|-
| class="b" |آن دم ببست راه فلک از هجوم آه
| style="width:2em;" |
| class="b" |کافتاد راه قافله غم به قتلگاه
|} 

===شعر 6===
<br />
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |زینب چو دید پیکرى اندر میان خون
| style="width:2em;" |
| class="b" |چون آسمان و،زخم تن از انجمش<ref>انجمن= جمع نجم، ستارگان، اختران</ref> فزون
|-
| class="b" |بیحد جراحتى نتوان گفتنش که چند؟!
| style="width:2em;" |
| class="b" |پامال پیکرى نتوان دیدنش که چون؟!
|-
| class="b" |خنجر در او نشسته چو شهپر که در هما<ref>هما= پرنده ای است از راسته شکارچیان که قدما این مرغ را موجب سعادت می دانستند.</ref>
| style="width:2em;" |
| class="b" |پیکان<ref>پیکان= آهن سر تیر و نیزه</ref> ازو دمیده چو مژگان که از جفون<ref>جفون= جمع جَفن، پلک چشم</ref>
|-
| class="b" |گفت:این به خون تپیده نباشد حسین من
| style="width:2em;" |
| class="b" |این نیست آن‌که در بر من بود تا کنون
|-
| class="b" |یکدم فزون نرفت که رفت از کنار من
| style="width:2em;" |
| class="b" |این زخمها به پیکر او چون رسید؟چون؟
|-
| class="b" |گر این حسین قامت او از چه بر زمین؟
| style="width:2em;" |
| class="b" |ور این حسین رایت او از چه سرنگون؟
|-
| class="b" |گر این حسین من سر او از چه بر سنان
| style="width:2em;" |
| class="b" |ور این حسین من تن او از چه غرق خون؟
|-
| class="b" |یا خواب بوده‌ام من و گم گشته است راه!
| style="width:2em;" |
| class="b" |یا خواب بوده آن‌که مرا بوده رهنمون!
|-
| class="b" |مى‌گفت و مى‌گریست که جانسوز ناله‌اى
| style="width:2em;" |
| class="b" |آمد ز حنجر شه لب‌تشنگان برون
|-
| class="b" |کاى عندلیب گلشن جان!آمدى؟بیا
| style="width:2em;" |
| class="b" |ره گم نگشته خوش به نشان آمدى بیا
|} 

===شعر 7===
<br />
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |آمد به گوش دختر زهرا چو این خطاب
| style="width:2em;" |
| class="b" |از ناقه خویش را به زمین زد به اضطراب
|-
| class="b" |چون خاک جسم پاک برادر به بر کشید
| style="width:2em;" |
| class="b" |بر سینه‌اش نهاد رخ خود چو آفتاب
|-
| class="b" |گفت اى گلو بریده!سر انورت کجاست؟
| style="width:2em;" |
| class="b" |وز چیست گشته پیکر پاکت به خون خضاب؟
|-
| class="b" |اى میر کاروان گه آرام نیست خیز!
| style="width:2em;" |
| class="b" |ما را ببر به منزل مقصود و خوش بخواب
|-
| class="b" |من یک تن ضعیفم و یک کاروان اسیر
| style="width:2em;" |
| class="b" |وین خلق بى‌حمیت و دهر پرانقلاب
|-
| class="b" |از آفتاب پوشمشان یا ز چشم خلق
| style="width:2em;" |
| class="b" |اندوه دل نشانمشان یا که التهاب؟
|-
| class="b" |زین العباد را ز دو آتش کباب بین
| style="width:2em;" |
| class="b" |سوز تب از درون و برون تاب آفتاب
|-
| class="b" |گر دل به فرقت تو نهم،کو شکیب و صبر؟
| style="width:2em;" |
| class="b" |ور بیتو رو به شام کنم کو توان و تاب؟
|-
| class="b" |دستم ز چاره کوته و راه دراز پیش
| style="width:2em;" |
| class="b" |نه عمر من تمام شود نه جهان خراب
|-
| class="b" |لختى چو با برادر خود شرح راز کرد
| style="width:2em;" |
| class="b" |رو در نجف نمود و سر شکوه باز کرد
|}

===شعر 8===
<br />
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |کاى گوهرى که چون تو نپرورده نُه صدف<ref>نُه صدف کنایه از عرش و کرسی و هفت آسمان یا فلک الافلاک و فلک ثواب و هفت سیاره که بنا بر هیات قدیم جمعا نه طبقه می شوند.</ref>
| style="width:2em;" |
| class="b" |پروردگانت:زار و،تو آسوده در نجف
|-
| class="b" |دارى خبر که نور دو چشم تو شد شهید
| style="width:2em;" |
| class="b" |افتاد شاهباز تو از شُرفۀ<ref>شُرفه= کنگره، آنچه از عمارت که پیش آمد و بر قسمت پایین مسلّط باشد، ایوان، بالکن و جمع آن شُرَف است</ref> شرف؟
|-
| class="b" |تو ساقى بهشتى و کوثر به دست توست
| style="width:2em;" |
| class="b" |وین کودکان زار تو از تشنگى:تلف!
|-
| class="b" |این اهل بیت توست بدین گونه دستگیر
| style="width:2em;" |
| class="b" |اى دستگیر خلق!نگاهى به این طرف
|-
| class="b" |این نور چشم توست که ناوک‌زنان شام
| style="width:2em;" |
| class="b" |دورش کمان گشاده چو مژگان کشیده صف<ref>شاعر تیراندازان اطراف پیکر مطهر حضرت سیدالشهداء(ع) را به مژگان اطراف چشم تشبیه کرده است.</ref>
|-
| class="b" |چندین هزار تن،قدر انداز<ref>قدرانداز= کمانداری که تیرش خطا نرود و به هدف اصابت کند.</ref> ازو از قضا
| style="width:2em;" |
| class="b" |با آن همه خطا<ref>خطا= در اینجا به معنی جرم و گناه</ref> همه را تیر بر هدف
|-
| class="b" |هر جا روان ز سروقدى جویى از گلو
| style="width:2em;" |
| class="b" |هر سو جدا از تا جورى دست از کتف
|-
| class="b" |تا کى جوار<ref>جوار= همسایگی، پناه</ref> نوح؟لب نوحه برگشا<ref>اشاره به قبر حضرت نوح(ع) که در نجف اشرف در جوار حضرت علی(ع) قرار دارد.</ref>
| style="width:2em;" |
| class="b" |یعقوب‌سان بنال که شد<ref>شد= رفت</ref> یوسفت ز کف
|-
| class="b" |چون نوح بر گروه و چو یعقوب بر پسر
| style="width:2em;" |
| class="b" |نفرین«لاتذر»کن و افغان وااسف<ref>اشاره به آیات قرآن سوره نوح آیه 26 و وسره یوسف آیه 84 که نفرین بر قومش و تاسف یعقوب در فراق یوسف(ع) را بیان می فرماید.</ref>
|-
| class="b" |چندى چو شکوه‌هاى دلش بر زبان گذشت
| style="width:2em;" |
| class="b" |ز آن تن-ز بیم طعنه شمر و سنان-گذشت
|}

===شعر9===
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |در کوفه کاروان عزا چون گذار کرد
| style="width:2em;" |
| class="b" |دوران ستیزه‌هاى نهان آشکار کرد
|-
| class="b" |شد کربلا ز درد اسیرى ز یادشان
| style="width:2em;" |
| class="b" |و اندوهشان زمانه:یکى بر هزار کرد
|-
| class="b" |در پرده شد حق و چو ندیدند کوفیان
| style="width:2em;" |
| class="b" |بى‌پرده جلوه حجت پروردگار کرد
|-
| class="b" |بردند خوارشان به بر زاده زیاد
| style="width:2em;" |
| class="b" |تا کس چو دید خوارى‌شان افتخار کرد
|-
| class="b" |کاى آل بو تراب چو بر حق نبوده‌اید
| style="width:2em;" |
| class="b" |رسوا نمودتان حق و،بى‌اعتبار کرد!
|-
| class="b" |طاقت ز دست زینب بیدل عنان ربود
| style="width:2em;" |
| class="b" |گفت اى لعین عزیز خدا را که خوار کرد
|-
| class="b" |شکر خدا که دولت پاینده ز آن ماست
| style="width:2em;" |
| class="b" |ناحق کسى که تکیه به ناپایدار<ref>ناپایدار کنایه از دنیا</ref> کرد
|-
| class="b" |خواریم پیش خلق و به نزد خدا عزیز
| style="width:2em;" |
| class="b" |ما را خدا ز روز ازل کامکار<ref>کامکار= سعادت مند، خوشبخت</ref> کرد
|-
| class="b" |فردا که بهر ما و تو محشر به پا شود
| style="width:2em;" |
| class="b" |بینى که کردگار کرا شرمسار کرد
|-
| class="b" |در خشم رفت و خواست که زارش به خون کشد
| style="width:2em;" |
| class="b" |ترسید از آن‌که بار مکافات چون کشد؟
|} 


===شعر 10===
<br />
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |چون شام جاى عترت شاه شهید شد
| style="width:2em;" |
| class="b" |صبحى براى روز قیامت پدید شد
|-
| class="b" |عهد ستم به آل نبى باز تازه گشت
| style="width:2em;" |
| class="b" |پیمان غصه با دل ایشان جدید شد
|-
| class="b" |آن در سپاس کاندُه عثمان زیاد رفت!
| style="width:2em;" |
| class="b" |وین شادمان که دهر به کام یزید شد!
|-
| class="b" |اسلام را به کفر شد آمیزش آن زمان
| style="width:2em;" |
| class="b" |کان سر فروغ بزم یزید پلید شد
|-
| class="b" |چون گوى آفتاب-که شد زیور سپهر
| style="width:2em;" |
| class="b" |آیین<ref>آیین= زینت، زیور</ref> طشت زر سر شاه شهید شد!
|-
| class="b" |با چوب خیزران به سر شه زدى که:شکر!
| style="width:2em;" |
| class="b" |کاین سر برید و قفل غمم را کلید شد!
|-
| class="b" |اندیشه شهادت زین العباد کرد
| style="width:2em;" |
| class="b" |دوزخ صفت به نعرۀ«هل من مزید<ref>اشاره به آیه 30 سوره قاف دارد، "روزی که جهنم را گوییم: آیا امروز مملو از وجود کافران شدی؟ گوید: آیادوزخیان بیشتر از این هم هستند؟"</ref>»شد
|-
| class="b" |زینب چو این مشاهده بنمود شد ز هوش
| style="width:2em;" |
| class="b" |یکباره از حیات جهان ناامید شد
|-
| class="b" |زد جیب جامعه چاک و به سر بر فشاند خاک
| style="width:2em;" |
| class="b" |فریاد برکشید و به پیش یزید شد
|-
| class="b" |گفت:اى یزید!ظلم به ما بیش ازین مکن
| style="width:2em;" |
| class="b" |حق را به خود زیاده بر این خشمگین مکن
|}<br />
===شعر 11===
<br />
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |این غم رسیده را به من مبتلا ببخش
| style="width:2em;" |
| class="b" |بر ما نگه مکن به رسول خدا ببخش
|-
| class="b" |بر ما ستمکشان به جز این محرمى نماند
| style="width:2em;" |
| class="b" |محرومیش ببین و به حرمان ما ببخش
|-
| class="b" |خونى در او نمانده که ریزى به تیغ کین
| style="width:2em;" |
| class="b" |ما را بریز خون و به این مبتلا ببخش
|-
| class="b" |بسیار خون ناحق ازین قوم ریختى
| style="width:2em;" |
| class="b" |او را به خون ناحق ما خونبها ببخش
|-
| class="b" |ما را کشتى و دعوى اسلام مى‌کنى؟
| style="width:2em;" |
| class="b" |یک تن به صدق خویش بر این مدعا ببخش
|-
| class="b" |بیمار و نوجوان و پدر کشته و اسیر
| style="width:2em;" |
| class="b" |بر حرف او نظر مکن و ماجرا ببخش
|-
| class="b" |خُرد است اگر درشتى ازو رفت درپذیر
| style="width:2em;" |
| class="b" |زار است،بر ستیزه این بینوا ببخش
|-
| class="b" |هر چند دل ز سنگ بود سخت‌تر،تو را
| style="width:2em;" |
| class="b" |اى سنگدل!به این دل مجروح ما ببخش
|-
| class="b" |دانى که ما نبیره سالار محشریم
| style="width:2em;" |
| class="b" |ما را،ز بیم پرسش روز جزا ببخش
|-
| class="b" |چندان نیاز کرد که که بگذشت از انتقام
| style="width:2em;" |
| class="b" |اذن مدینه داد به آن بیکسان ز شام
|} 

===شعر 12===
<br />
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |چون خیمه زد ز شام به یثرب،امام ناس
| style="width:2em;" |
| class="b" |آسوده گشت عترت پیغمبر،از هراس
|-
| class="b" |یعقوب اهل بیت نبى با بشیر گفت
| style="width:2em;" |
| class="b" |کاین مژده را به مژده یوسف مکن قیاس
|-
| class="b" |رو در مدینه،قصه یوسف بگو به خلق
| style="width:2em;" |
| class="b" |وز گرگ و پیرهن،سخنى‌گوى در لباس
|-
| class="b" |آمد بشیر و،آمدنِ شه به خلق گفت
| style="width:2em;" |
| class="b" |آشوب حشر کرد عیان از هجوم ناس
|-
| class="b" |هریک امید بار سفر کرده‌اى به دل
| style="width:2em;" |
| class="b" |تا بیندش به کام و،به بخت آورد سپاس
|-
| class="b" |دیدند مردمى ز مصیبت سیاهپوش
| style="width:2em;" |
| class="b" |دیدند خیمه‌اى ز عزا:قیر گو پلاس
|-
| class="b" |آن یک ز روى خویش،خراشان ترش جگر
| style="width:2em;" |
| class="b" |وین یک ز موى،خویش پریشان ترش هواس
|-
| class="b" |یک کاروان ز زن،همه مردانِ‌شان قتیل
| style="width:2em;" |
| class="b" |یک بوستان دُروده ریاحین‌شان به داس
|-
| class="b" |آن یادگار آل عبا،شمع انجمن
| style="width:2em;" |
| class="b" |اهل مدینه،واقعه‌پرسان به التماس
|-
| class="b" |برخاست ز آن میان و،قیامت به پا نمود
| style="width:2em;" |
| class="b" |یعنى بیان واقعۀ کربلا نمود
|}

===شعر 13===


{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |بس کن وصال قصۀ محشر چه مى‌کنى؟
| style="width:2em;" |
| class="b" |کردى قیامت، این همه دیگر چه مى‌کنى؟
|-
| class="b" |بس کن وصال! کاین نفس شعله ‌ناک تو
| style="width:2em;" |
| class="b" |آتش به عالمى زد یکسر، چه مى‌کنى؟
|-
| class="b" |قصد تو بود سوختن خلق،سوختند
| style="width:2em;" |
| class="b" |این حرف سوزناک، مکرر چه مى‌کنى؟
|-
| class="b" |جان تَذَرْوْ و فاخته را،سوختنى ز غم
| style="width:2em;" |
| class="b" |شرح شکست سرو و صنوبر چه مى‌کنى<ref>تذر و فاخته دو نوع پرنده زیبا که اولی بیشتر در اطراف سرو و دومی اغلب بر گرد صنوبر می گردد. سرو وصنوبر در بیان قامت رسا نیز به کار می روند.</ref>؟
|-
| class="b" |آه درون به طارم گردون<ref>طارم گردون کنایه از آسمان </ref> چه مى‌برى؟
| style="width:2em;" |
| class="b" |آیینه سپهر، مکدر چه مى‌کنى؟
|-
| class="b" |تشویش جان حیدر و زهرا چه مى‌دهى؟
| style="width:2em;" |
| class="b" |شرح بلاى آل پیمبر چه مى‌کنى؟
|-
| class="b" |صد دفتر از بلاى حسین ار کنى رقم
| style="width:2em;" |
| class="b" |نبود یک از هزار میسر،چه مى‌کنى؟
|-
| class="b" |گویى سرش به طشت یزید:آفتاب و چرخ
| style="width:2em;" |
| class="b" |تعریف آفتاب به اختر چه مى‌کنى؟
|-
| class="b" |گویى شب وداع وى و روز رستخیز
| style="width:2em;" |
| class="b" |بیهوده، شب به روز برابر،چه مى‌کنى؟
|-
| class="b" |چندان که مى‌نشینم ازین ماجرا خموش
| style="width:2em;" |
| class="b" |خونین دلم ز سینه خروشد که:برخروش!
|}<br />
===شعر 14===
<br />
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |یا رب به نور دیده زهرا و آل اویا رب!
| style="width:2em;" |
| class="b" |به زخم پیکر اختر مثال او
|-
| class="b" |یا رب به آن سر ز سنان سربلند اویا رب!
| style="width:2em;" |
| class="b" |به آن تنِ زِ هَیون<ref>هیون= شتر تند و تیز</ref>، پایمال او
|-
| class="b" |یا رب به آن سمند<ref>سمند= اسب زرد رنگ، مطلق اسب، در اینجا مراد اسب امام علی(ع) است.</ref> که در دشت کربلا
| style="width:2em;" |
| class="b" |رنگین به خون راکب او گشته،یال او
|-
| class="b" |یا رب! به ناله‌اى که اگر کافرى کشد
| style="width:2em;" |
| class="b" |مسلم به خود حرام شمارد قتال او
|-
| class="b" |یا رب! به گریه‌اى که اگر دشمنى کند
| style="width:2em;" |
| class="b" |دشمن اگرچه سنگ،به گرید به حال او
|-
| class="b" |یا رب! به بیکسى که اگر الغیاث گفت
| style="width:2em;" |
| class="b" |جستى امان ز تیغ و بدادى مجال او
|-
| class="b" |یا رب! به آن‌که این همه را کرد و خصم را
| style="width:2em;" |
| class="b" |بر وى نسوخت دل،ز یمین و شمال او
|-
| class="b" |کز لطف،جرم آن‌که ملول است بر حسین
| style="width:2em;" |
| class="b" |بخشى و،روز حشر نجویى ملال او
|-
| class="b" |ز آن سان که برکشنده او،وصل او حرام
| style="width:2em;" |
| class="b" |سازم حرام،فرقت او بر وصال او
|-
| class="b" |شیرازیان، که تعزیه اوست کارشان-
| style="width:2em;" |
| class="b" |بخشاى جمله را و زِ ذلت برآرشان
|}

==منبع==

*''[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 755-757.]''

==پی نوشت==
<references />{{شاعران}}
[[رده:افراد]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران ایرانی]]