در حال ویرایش هر که دارد هوس کرب و بلا بسم اللّه

'''هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله،''' این شعر که در [[چاووش خوانی|چاووش‌خوانی]]<nowiki/>‌هاى کاروانهاى مسافر [[کربلا]] خوانده مى‌شد، بر گرفته از کلام [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] هنگام خروج از مکه و حرکت به سوى مسلخ عشق، [[کوفه]] و کربلاست. 

==معنا و مفهوم==
هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله شعری است که برگرفته از کلام امام حسین(ع) است که فرمودند:  

«الا...و من کان باذلا فینا مهجته موطّنا على لقاء اللّه نفسه فلیرحل معنا فانّى راحل مصبحا ان شاء اللّه» <ref>کشف‌الغمّه،ج ۲،ص ۲۴۱ ،حیاةالامام الحسین،ج ۳،ص ۴۸.</ref>  

که دعوتى بود به آنکه هر کس آمادۀ فدا کردن خون و جان و مهیّاى دیدار خداست، سحرگاهان همراه امام حرکت کند.دعوت به خط [[شهادت]] و ایثار، در مرام حسینیان و عاشورائیان نهفته است و کربلا و زیارت مرقد [[سیدالشهدا (ع)|سیدالشهدا(ع)]]، رمز این دل سپردن به کعبۀ عشق و مناى [[شهادت]] است.  

{|
|هر که دارد هوس کرب و بلا،بسم الله 
|
|هر که دارد سر همراهى ما،بسم الله 
|}

==منبع==

* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۶۹-۴۷۰.]

==پی نوشت==
<references />
[[رده:مفاهیم]]
[[رده:مفاهیم اسلامی]]