در حال ویرایش مجرم افشار

'''مجرم افشار''' از شاعران آئینی قرن سیزدهم است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = محمد على افشار
| تصویر                  = 
| توضیح تصویر            = 
| نام اصلی               = 
| زمینه فعالیت           = شاعر
| ملیت                   = ایرانی
| تاریخ تولد             =
| محل تولد                =همدان 
| والدین                 =  
| تاریخ مرگ              =  1280 ه.ق
| محل مرگ                 = کرمانشاه
| علت مرگ                 =
| محل زندگی               =
| مختصات محل زندگی         = 
| مدفن                   =
|در زمان حکومت           =
|اتفاقات مهم             =
| نام دیگر               =
|لقب                     = 
|بنیانگذار               =
| پیشه                   =
| سال‌های نویسندگی        = 
|سبک نوشتاری             =
|کتاب‌ها                 =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار             =
|تخلص                    = مجرم
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی             =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                   =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت               =
| تأثیرگذاشته بر         =
| تأثیرپذیرفته از         = 
| وب‌گاه                  = 
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}

=زندگینامه=
میرزا محمدعلى، زادگاهش قریه چنار (در حوالی همدان) متخلص به «مجرم» و اصالتا از طایفه افشار بوده‌است. وی در کودکی علاوه بر تحصیل، در ایام [[عاشورا]] در مجالس شبیه نسخه اطفال مى‌خوانده‌است؛ اما در زمینه شعر زیر نظر میرزا حاجى محمد (بیدل) آموزش دیده و قریب به بیست هزار بیت سروده‌است. 

بعد از فوت مجرم افشار دیوانش از بین رفته‌است.<ref>حدیقة الشعراء،سید احمد دیوان بیگى شیرازى،با تصحیح و تحشیه دکتر عبد الحسین نوائى(انتشارات زرین، تهران،سال ۱۳۶۶)،ج ۳،ص ۱۵۱۸ و ۱۵۱۹.</ref>

==آثار==

آثار مجرم به سبک عراقى است که گاهی با سبک خراسانى همراه است. اشعار وی حاوی مضامین عرفانی بوده و در مثنوى عرفانى خود چهار مقوله (حسن، عشق، جبر و اختیار) را در رابطه با حادثه [[عاشورا]] مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و ضمن نفى جبر و اثبات اختیار، به بیان این چهار مقوله پرداخته‌است.

==اشعار==
{{شعر}}
{{ب|طبع من! اى مرغ لاهوت آشیان | در مکانى لیک باشى لامکان}}
 
{{ب|سیر را از این مکان پر باز کن | بر فضاى لا مکان پر باز کن}} 

{{ب|برشکن این بیضه ناسوت را | سیر بنما گلشن لاهوت را }}

{{ب|ز آن گلستانى وز آن خرم فضا | چون بدین ویران سرا گردى رضا؟}}
 
{{ب|جمع کن این صورت تفریق را | ز آن سپس بگشا لب تحقیق را}} 

{{ب|شمه‌اى از حسن و عشق آغاز کن | بر رخم درهاى معنى باز کن}} 

{{ب|تا بدانم حالت عشاق را | بنگرم تکلیف‌هاى شاق را}} 

{{ب|حسن چِبْوَد؟ عشق چه؟ معشوق کیست؟ | در رهش جانبازى عاشق ز چیست؟}} 

{{ب|این چه تکلیف است کز جان درگذر؟ | از جفا و از ستم منما حذر!}} 

{{ب|سر بده از خویش و فرزند و تبار | اهل خود را کن اسیر هر دیار}}
 
{{ب|اکبرت را طعمه شمشیر کن |خون، غذاى اصغر بى‌شیر کن}} 

{{ب|تشنه‌لب در زیر خنجر جان سپار | این مثل جبرست یا خود اختیار؟ }}

{{ب|گر بود جبر این چه جبارى بود |این چه ظلم و زحمت و خوارى بود؟}}

{{ب|ور همى‌گویى که باشد جبر خاص | جبر خاص اوست مختص خواص }}

{{ب|من ندانم جبر خاص و جبر عام | پخته گو مطلب نماند هیچ خام}} 

{{ب|بر خواص خویشتن جبر از چه راه؟ | و آن گهى تکلیف بر صبر از چه راه؟}} 

{{پایان شعر}}


در بیان حسن و عشق و پاره‌اى اسرار در نفى جبر و اثبات اختیار و مراتب این چهار:

{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt">طبع گفت:اى بیخبر از راز عشق </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> لب ببند ایرا<ref>زیرا</ref> نیى دمساز عشق</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">با دلیل عقل دارى قیل و قال </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> عقل را اینجا بود پا در عقال</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">چون ز شاه عشق آیت شد جهان </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> از سپاه عقل رایت شد نهان</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">خود ظهور حسن و عشق از حق بود </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> هر دوان از یک محل مشتق بود</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">چون ظهور عقل کو از مصدرست </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> لیک اندر عقل مصدر مضمر است</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">حسن و عشق، اکنون چو نور و ناردان </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> کاین دو از آتش همى گردد عیان</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">نور را، زیب رخ لیلى کند </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> نار او در قلب مجنون جا کند</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">نام آن در رخ همى حسن آمده </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> نام این عشق و به دل آتش زده</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">چون که درهاى مراتب باز شد </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> حسن و عشق از یکدیگر ممتاز شد</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">خود مقام جمع و تفریق‌ست این </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> گوش بگشا جاى تحقیق‌ست این</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">عین یکدیگر بود شیر و پنیر </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> در مراتب این پنیر و اوست شیر</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">گاه نور گونه لیلى شود </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> تا که مجنون بیند و شیدا شود</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">هستى عاشق بسوزد ز آن شرار </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> بلکه هم تفویض و جبر و اختیار</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">از مگس گردد عسل پیدا مثل </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> گر مگس وقتى کند میل عسل </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">چون عسل فانى بود اندر مگس </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> این مثل را مى‌نگوید جبر کس</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">اختیار زرع با زارع بود<ref>به حدیث: «الزّرع للزارع و لو کان غاصبا» اشاره دارد.</ref> </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> این حدیث نغز از شارع بود</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">هرچه بر عاشق کند معشوق او </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> جبر بنماید تو را بر او نکو</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">آرى آرى عاشقان مست او </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> هستى خود را بداند هست او</span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">این بود معنى براى جبر خاص </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> مى‌نباشد بهر هرکس جز خواص<ref>همان، ص ۱۵۱۹ تا ۱۵۲۲.</ref></span>
|}
<br />
==منابع==

*[[کاروان شعر عاشورا|محمدعلی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا،زمزم هدایت، ج ۱، ۲۹۳-۲۹۶.]]

==پی نوشت==
[[رده:شاعران]]
<references />{{شاعران}}
[[رده:شاعران قرن سیزدهم]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:شاعران عاشورایی]]