در حال ویرایش سید رضا مؤید

{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =سیّد رضا مؤیّد 
| تصویر                  =سید رضا مؤید.jpg


| توضیح تصویر            =
| نام اصلی               =
| زمینه فعالیت           =
| ملیت                   =
| تاریخ تولد             =1321 ه. ش 
| محل تولد                =مشهد
| والدین                 =
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                 =
| علت مرگ                 =
| محل زندگی               =
| مختصات محل زندگی         =
| مدفن                   =
|مذهب                   =
|در زمان حکومت           =
|اتفاقات مهم             =
| نام دیگر               =
|لقب                     =
|بنیانگذار               =
| پیشه                   =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری             =
|کتاب‌ها                 =«گلهای اشک»، «جلوه‌های رسالت» و «نغمه‌های ولایت» 
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار             =
|تخلص                    =«مؤیّد»
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی             =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                   =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت               =
| تأثیرگذاشته بر         =
| تأثیرپذیرفته از         =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
'''سیّد رضا مؤیّد''' (1312 ه.ش) یکی از شاعران معاصر است. 
==زندگینامه==
سیّد رضا مؤیّد فرزند سیّد محمد متخلص به «مؤیّد» در سال 1321 ه. ش در مشهد در خانواده‌ای مذهبی و علاقمند به امور دینی متولد شد، و پس از تحصیلات ابتدایی به شغل آزاد روی آورد.
مؤیّد با مطالعه اثر ادبی و دیوانهای سایر شعرا از آغاز جوانی به سرودن اشعار به ویژه مدایح و [[مرثیه|مراثی]] مذهبی پرداخت، وی از شاعران نامور [[اهل بیت]] پیامبر (ص) به شمار می‌رود.

از مؤید تاکنون سه دفتر به نام «گلهای اشک»، «جلوه‌های رسالت» و «نغمه‌های ولایت» منتشر شده است.
==اشعار==

===حافظ خون شهیدان===
{{شعر}}


{{ب| ماجرای کربلا شرح بلای زینب است‌|عصر عاشورا شروع کربلای زینب است }}

{{ب| شرح صدرش <ref>شرح صدر: گشادگی سینه که کنایه از صبر و طاقت بسیار است.</ref> در نمی‌آید به فهم اهل دل‌|صبر زینب آیت صبر خدای زینب است }}

{{ب| رو «أَ لَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ» <ref>اشاره به آیه 2 از سوره انشراح که خداوند متعال به پیامبر گرامیش می‌فرماید: «آیا سینه‌ات را گشاده نکردیم؟».</ref> بخوان کاین آیه را|عشق گفتا بعد پیغمبر ثنای زینب است }}

{{ب| باغبان گلشن سرخ ولایت اشک اوست‌|حافظ خون شهیدان گریه‌های زینب است }}

{{ب| پرچم سرخی که عاشورا به خاک و خون فتاد|بر سر پا باز با صبر و رضای زینب است }}

{{ب| کوفه و روز اسیری دیدن زینب دریغ‌|چون در و دیوار کوفه آشنای زینب است }}

{{ب| نی همین در شام و کوفه بلکه اندر کوی عشق‌|هرکجا پا می‌گذاری جای پای زینب است }}

{{ب| خطبه‌ی او افتخارِ ملّت اسلام شد|بانگ «الإسلامُ یَعلُوا» <ref>اشاره است به حدیث معروف نبوی «الاسلام یعلوا و لا یعلی علیه» اسلام برتری دارد و هیچ دین و آئینی را بر آن برتری نیست.</ref> در ندای زینب است }}

{{ب| پرچم‌اش سرهای هفتاد و دو تن بر نیزه‌هاست‌|ای دریغا در کف دشمن لوای زینب است }}

{{ب| چون توانایی به ترک جان نبودش سر شکست‌|قتلگاه کوچک محمل منای زینب است <ref> گلهای اشک؛ ص 104.</ref> }}
{{پایان شعر}}

===دریای ولایت===
{{شعر}}


{{ب| به دریای ولایت، گوهرم من‌|بر اورنگ شهامت، افسرم من }}

{{ب| نگینم، گوشوار عرش دین را|در انگشت شرف، انگشترم من }}

{{ب| به صورت شد علیّ اصغرم، نام‌|به معنی خود ولیّ اکبرم من }}

{{ب| علی اکبر، نبی را بود مظهر|علیّ مرتضی را مظهرم من }}

{{ب| حسین بن علی، فلک نجات است‌|بر این پربار کشتی، لنگرم من }}

{{ب| حریم او بهشت آرزوهاست‌|بهشت آرزوها را، درم من }}

{{ب| بُوَد حبل المتین، بند قماطم‌|مخوان اصغر، که میر اکبرم من }} 

{{ب| اگر عیسی، سخن در مهد می‌گفت‌|مسیح عترت پیغمبرم من }}

{{ب| لبم سرچشمه‌ی آب حیات است‌|کجا محتاج شیر مادرم من؟ }}

{{ب| حسین اتمام حجت کرد با من‌|خدای عشق را پیغمبرم من }}

{{ب| اگر امروز آب از تیر خوردم‌|به فردا جرعه بخش کوثرم من }}

{{ب| ره صد ساله را شش ماهه رفتم‌|ز همراهان در این وادی، سرم من }}

{{ب| پدر خون مرا بر عرش پاشید|بلی، عرش خدا را زیورم من }}

{{ب| چو زهرا پای در محشر گذارد|شفاعت را اساس دیگرم من <ref> تجلی عشق در حماسه عاشورا؛ ص 245.</ref> }}
{{پایان شعر}}


===شیر زن [[کربلا]]===
{{شعر}}


{{ب| زینب ای جلوه‌ی آیات خدا|سر و پا نور عنایات خدا }}

{{ب| زینب ای محیی <ref>محیی: احیاء کننده، زنده کنند.</ref> آیین رسول‌|حامی حکم حقّ و دین رسول }}

{{ب| زینب ای زینت سامان علی‌|ناز پرورده‌ی دامان علی }}

{{ب| زینب ای آیینه‌ی روی حسن‌|مظهر صبر حسن، خوی حسن }}

{{ب| زینب ای خواهر ممتاز حسین‌|همدم و همره و همراز حسین }}

{{ب| زینب ای نابغه در فضل و کمال‌|صبر را برده به سر حدّ کمال }}

{{ب| صبر از صبر تو بی‌تاب شده‌|آتش از سوز غمت آب شده }}

{{ب| زینب ای امّ ابیّها <ref>ام ابیها: مادر پدرش. این لقب را رسول اللّه (ص) به دختر بزرگوار خود فاطمه (س) داد.</ref> مامت‌|شده خوش زینِ ابیها <ref>زینب: زینب مرکّب از زین (زینت) و 
اب (پدر).</ref> نامت }}

{{ب| کمترین وصف تو تسلیم و رضاست‌|قَدَرت امر بر و بنده قضاست }}

{{ب| روزها صائم <ref>صائم: روزه‌دار.</ref> و شبها قائم‌|بر لبت نغمه‌ی قرآن دائم }}

{{ب| باشدت خون خدا در رگ و پوست‌|که سراپای وجودت همه اوست }}

{{ب| چشمه‌ی علم تو، جاری از غیب‌|ساحت قدس تو، عاری از عیب }}

{{ب| یاد تو زنده کند دلها را|حل کند نام تو مشکلها را }}

{{ب| زینب ای شیر زن کرب و بلا|و ای بلی گفته به پیمان بلا }}

{{ب| اندر آن نهضت پر جوش حسین‌|همه جا همره و همدوش حسین }}

{{ب| چون حسین بن علی را کشتند|دست در خون خدا آغشتند }}

{{ب| شدی از حکم قضای ازلی‌|نایب خاصّ حسین بن علی }}

{{ب| رُخت از آتش دل چون مرجان‌|داغ هفتاد و دو قربان بر جان }} 

{{ب| ای بزرگ اسرا قافله را|ترک ناکرده شبی نافله <ref> نافله: نمازهای مستحبی، تهجّد و نماز شب منظور است.</ref> را }}

{{ب| بر سر نی، سر آن عرش سریر|خواند قرآن و تو کردی تفسیر }}

{{ب| ای تو بانوی دوم در اسلام‌|بر تو و روح دلیر تو سلام }}

{{ب| در مدیح تو سخن بسیار است‌|لیک تقریر سخن دشوار است <ref>جلوه‌های رسالت؛ ص 64.</ref> }}
{{پایان شعر}}

==='''یادگار پیغمبر (ص)'''===
{{شعر}}


{{ب| آفتابی کز تجلّی بی‌قرینش یافتم‌|در فلک می‌جستم امّا در زمینش یافتم }}

{{ب| ماه من تا پرده از رخسار نورانی گشود|مهر را شرمنده‌ی نور جبینش یافتم }}

{{ب| خرمن گیسو پریشان کرد و من عشاق را|چنگها بر تار زلف عنبرینش یافتم }}

{{ب| کیست این محبوب دل، آرام جان، روح روان‌|که آفرینش را به ذکر آفرینش یافتم }}

{{ب| این محمّد صورت و سیرت، علیّ اکبر است‌|آنکه حق را در جمال نازنینش یافتم }}

{{ب| جان پیغمبر حسین و او بود جان حسین‌|در دل دریای دین دُرّ ثمینش یافتم }}

{{ب| زاده‌ی لیلا و مجنونش دل هر عاقلی‌ست‌|وارث «طاها» سلیلِ «یا» و «سین» ش یافتم }}

{{ب| گرچه نامش در شمار چارده معصوم نیست‌|لیک در انگشتر عصمت نگینش یافتم }}

{{ب| در وجاهت، در بلاغت، در ملاحت، در کمال‌|یادگار رحمة للعالمینش یافتم }}

{{ب| در شجاعت چون علی و در سخاوت چون حسن‌|در عبادت همچو زین العابدینش یافتم }}

{{ب| هاشمی و در جلالت بی‌نظیرش دیده‌ام‌|فاطمی و با امامت همنشینش یافتم }}

{{ب| گر نبود او را شهادت بُد امامت را سزا|کز ولایت چون امیر المؤمنینش یافتم }}

{{ب| چون ادب پرورده‌ی دامان علم و حکمت است‌|با علوم اولین و آخرینش یافتم }}

{{ب| کیست موسی در حضورش بنده‌ی خدمتگزار|کیست عیسی اندر اینجا خوشه‌چینش یافتم }}

{{ب| می‌ستاید دشمنش بر همّت و آزادگی‌|همّت او را ز عزم آهنینش یافتم }}

{{ب| از نبرد کربلایش با چنان استادگی‌|دست و شمشیر علی در آستینش یافتم }}

{{ب| در مسیر کربلا کز «لا نُبالی» <ref> اشاره است به سخن علی اکبر (ع) در جواب پدرش که: «اذا لا نبالی بالموت ان نموت محقّین» مرگ چه اعتباری دارد وقتی که ما بر حق هستیم؟.</ref> گل فشاند|پای تا سر عشق و سر تا پا یقینش یافتم }}

{{ب| از اذانش صبح عاشورا برای اهل بیت‌|موج تسکین در صدای دلنشینش یافتم }}

{{ب| تا زبان بنهاد مولا در دهان اکبرش‌|با چنان لب تشنگی، ماء معینش یافتم }}

{{ب| شد روان بر رزم و با او شد روان روح حسین‌|این حقیقت در وداع آخرینش یافتم }}

{{ب| من که سر تا پا گناهم دست حاجت می‌برم‌|در حضورش چون شفیع المذنبینش یافتم }}

{{ب| من کجا و مدح آن مولا که در توصیف او|این همه گفتم، ولی بهتر از اینش یافتم  }}

{{ب| ای «موید» عزّت و آزادی و اخلاص را|از رسول اللّه و آل طاهرینش یافتم <ref> سخنوران نامی معاصر ایران؛ ص 3428 و 3429.</ref> }}
{{پایان شعر}}


===ترک عاشق===
{{شعر}}


{{ب| بار دیگر بند بندم نی شده است‌|خونم اندر ساغر دل می‌شده است }}

{{ب| نی نوای نینوایی می‌زند|سینه ساز کربلایی می‌زند }}

{{ب| نینوا و ناله‌های نای او|کربلا و شور عاشورای او }}

{{ب| روز عاشورا هزاران راز داشت‌|رازها در پرده‌ی اعجاز داشت }}

{{ب| بود هر رازی نهان در سینه‌ای‌|چون که در ویرانه‌ای گنجینه‌ای }}

{{ب| عشق را فصل نوینی دیگر است‌|ناله‌های آتشینی دیگر است }}

{{ب| چون جهاد روز عاشورا رسید|فرصت یاران سرآمد تا رسید }}

{{ب| نوبت جانبازی اندر راه دین‌|بر غلام ترک زین العابدین }}

{{ب| «جَون» نام او که بر جانش سلام‌|زشت روی و خوبرویانش غلام }}

{{ب| آن ره اندر کوی دلبر یافته‌|تربیت‌ها از ابوذر یافته }}

{{ب| با علی دست ارادت داده بود|سال‌ها در خدمتش استاده بود }}

{{ب| آن چه از عشق و وفا تحصیل کرد|در قیام کربلا تکمیل کرد }}

{{ب| پاسبان درگه مولا حسین‌|او بلال امّا اذانش یا حسین }}

{{ب| از فضیلت اهل دل را قبله‌گاه‌|کعبه عرفان و روپوشش سیاه }}

{{ب| رنگ رویش خال روی کربلا|خون سرخش آبروی کربلا }}

{{ب| معنی و اللیل و همگام سحر|کعبه‌ی بی‌عشق حسینی را حَجَر }}

{{ب| سنگ جانش در بغل آیینه داشت‌|گوهر عشق خدا در سینه داشت }}

{{ب| همّتش سیراب و کامش تشنه بود|شعله‌ی شوقش کم از آتش نبود }}

{{ب| دیده‌ی مردان حق را مردمک‌|مانده از ایثار او حیران ملک }}

{{ب| رسم و راهِ بندگی در کار او|شرمساری گرمی بازار او }}

{{ب| گرچه شرم از رنگ و خون خویش داشت‌|انقلابی در درون خویش داشت }}

{{ب| درگه مولا به مُژگان رُفته بود|تُرک عاشق تَرک دنیا گفته بود }}

{{ب| کای امام عشق بازان یا حسین‌|پیشوای سرفرازان یا حسین }}

{{ب| اذن دیدار شهیدانم ببخش‌|اذن جانبازی ده و جانم ببخش }}

{{ب| گم شدم در خویش پیدا کن مرا|قطره‌ام واصل به دریا کن مرا }}

{{ب| رحمتی تا عقده‌ی دل وا شود|ناله‌ام فریاد عاشورا شود }}

{{ب| در حریمت گرچه محرم نیستم‌|خاک پای اکبرت هم نیستم؟ }} 
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| دوست می‌دارم که قربانت شوم‌|یا بلا گردان یارانت شوم }}

{{ب| من که از غم‌ها فتادم از نفس‌|تا به کی پرپر زنم در این قفس؟ }}

{{ب| بذل جان و ترک سر خواند مرا|تیغ و خنجرها به برخواند مرا }}

{{ب| گفت مولا، ای به ما خدمتگزار|وی تو را در وادی همّت گذار }}

{{ب| من تو را با خویش وا بگذاشتم‌|بیعتم از گردنت برداشتم }}

{{ب| عافیت بگزین و زین جا درگذر|سوی سامان شو ز صحرا درگذر }}

{{ب| جون گفت: ای بهتر از جان و تنم‌|منّت آقایی‌ات بر گردنم }}

{{ب| این که فرمودی که آزادی برو|دست و پا برچین از این وادی برو }}

{{ب| این سخن در کام جان شیرین نبود|مزد عمری خدمت من این نبود }}

{{ب| سر نسایم بر سرای دیگری‌|غیر این جا نیست جای دیگری }}

{{ب| بنده‌ام من بنده‌ی این بارگاه‌|نیستم هرگز رفتین نیمه راه }}

{{ب| ای مرا عشقت به دار آویخته‌|رحمتی کاین جا شود آمیخته }}

{{ب| تیره خون من به خون‌های شما|اسم ناچیزم به اسمای شما }}

{{ب| ریزه‌خوارت را به خواری رد مکن‌|باب رحمت را به رویم سد مکن }}

{{ب| چون حبیب و حُرّ سعیدم کن حسین!|روسیاهم، رو سپیدم کن حسین! }}

{{ب| لابه کرد و فیض رحمانی گرفت‌|در منایش اذن قربانی گرفت }}

{{ب| آمد و جنگید و کشت و کشته شد|پیکرش در خاک و خون آغشته شد }}

{{ب| آسمان بر آن رشادت بوسه زد|بندبندش را شهادت بوسه زد }}

{{ب| خواست تا خواند امامش را به بر|کاید و گیرد غلامش را به بر }}

{{ب| گفت وای من جسارت تا کجا!|من کجا و زاده‌ی زهرا کجا! }}

{{ب| در وداع آخرینش با حسین‌|زیر لب آهسته گفتا یا حسین }}

{{ب| ناگهان حس کرد روی صورتش‌|گرمی لب‌های خشک حضرتش }}

{{ب| کین دعا می‌خواند ای حیّ مجید|برای او نیکو کن و رویش سفید }}

{{ب| در جوار رحمتت جاییش ده‌|با رسول اللّه شناساییش ده }}

{{ب| آن دعا کز حجّت معبود بود|در منای عاشقان مشهود بود }}

{{ب| صورت او چون قمر تابنده شد|کربلا از عطر او آکنده شد }}

{{ب| برگ زرینی دگر امضا زدند|بر کتاب سرخ عاشورا زدند }}

{{ب| دل نوازی بین که ننهاد آن امام‌|امتیازی بین فرزند و غلام }}

{{ب| جون را تودیع با لبخند کرد|کرد کاری را که با فرزند کرد }}

{{ب| جزء هفتاد و دو تن شد در مقام‌|آن کش از هفتاد و دو ملّت سلام <ref>رستاخیز لاله‌ها؛ ص 159- 161.</ref> }}
{{پایان شعر}}

==منابع==

*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1370-1374.]

==پی نوشت==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />{{شاعران}}