در حال ویرایش سید حمیرى

{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = سید حمیری
| تصویر                  = 
| توضیح تصویر            = 
| نام اصلی               = 
| زمینه فعالیت           = 
| ملیت                   = 
| تاریخ تولد             = 
| محل تولد                = 
| والدین                 =   
| تاریخ مرگ              = ۱۷۳ هجری قمری 
| محل مرگ                 = رمیله، بغداد
| علت مرگ                 = 
| محل زندگی               = 
| مختصات محل زندگی         = 
| مدفن                   = 
|مذهب                   = شیعه 
|در زمان حکومت           = 
|اتفاقات مهم             = 
| نام دیگر               = 
|لقب                     = 
|بنیانگذار               = 
| پیشه                   = شاعر
| سال‌های نویسندگی        = 
|سبک نوشتاری             = 
|کتاب‌ها                 = 
|مقاله‌ها                = 
|نمایشنامه‌ها            = 
|فیلم‌نامه‌ها              = 
|دیوان اشعار             = 
|تخلص                    = 
|فیلم ساخته بر اساس اثر= 
| همسر                    = 
| شریک زندگی             = 
| فرزندان                = 
|تحصیلات                  = 
|دانشگاه                = 
|حوزه                   = 
|شاگرد                  = 
|استاد                  = 
|علت شهرت               = 
| تأثیرگذاشته بر         = 
| تأثیرپذیرفته از         = 
| وب‌گاه                  = 
|گفتاورد                = 
|امضا                  = 
}}
'''سید حمیری''' از برجسته‌ترین شاعران شیعه که در عراق مى‌زیست و مورد عنایت خاص ائمه، بخصوص امام صادق(ع) بود. در مدح [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] و [[مرثیه|مرثیۀ]] [[سیدالشهدا (ع)|سید الشهدا(ع)]] و شهداى [[کربلا]]، آثار برجسته‌اى سروده است. 

==زندگینامه==
نامش ابو هاشم، اسماعیل بن محمد الحمیرى بود.در سال ۱۰۵ ه به دنیا آمد. خانواده‌اش از محبت [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] دور بودند؛ اما خودش شیفتۀ آل على بود و هنر و زبانش را وقف آن دودمان پاک کرد. 

امام صادق(ع) به او فرمود:«سمتک امک سیدا،وفقت فى ذلک و انت سید الشعراء» <ref>الغدیر،ج ۲،ص ۲۳۲.</ref> مادرت تو را«سید»نامید،در این باره موفق شدى و تو سالار شاعرانى.سید حمیرى،علاوه بر چیرگى در شعر و ادب،در علوم قرآنى، تفسیر،حدیث و کلام نیز چهره‌اى بارز بود و نامش در کنار نام عالمان بزرگ مطرح است.

اما زبان شعرى او در مدح دودمان پیامبر و هجو و رسوا کردن بنى امیه،بسیار نافذ و بران بود.مجموعۀ شعر او نیز(دیوان السید الحمیرى)چاپ شده است.

حضرت صادق(ع) در منزل خود او را نشاند و خانوادۀ امام، پشت پرده نشستند. امام از او خواست در سوگ [[حسین|حسین(ع)]] شعر بخواند. او هم [[مرثیه]]<nowiki/>‌اى خواند،



با این مطلع:

امرر على جدث الحسین فقل لاعظمه الزکیه 

و امام صادق(ع) گریست و صداى ناله از خانۀ آن حضرت بلند شد،تا حدى که به او گفتند:دیگر بس است.او نیز شعرش را متوقف کرد. <ref>اعیان الشیعة،ج۱،ص ۵۸۶.</ref>  

سرانجام،در رمیلۀ بغداد،در سال ۱۷۳ ق وفات یافت. <ref>پیرامون شخصیّت او،از جمله ر.ک:«الغدیر»،ج ۲،«شاعر العقیده»،محمد تقى حکیم،«سید حمیرى،سالار شاعران»،محمد صحّتى.</ref>

==منبع==

*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۳۴-۲۳۵.]

==پی‌نوشت==
<references />{{شاعران}}
[[رده:افراد]]
[[رده:شاعران عرب]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:مرثیه‌سرا]]