در حال ویرایش سپیده کاشانی‌

'''سپیده کاشانی''' (1315 ه. ش- 1371 ه. ش) یکی از شاعران معاصر است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =سپیده کاشانی 
| تصویر                  =سپیده کاشانی.jpg
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی               =
| زمینه فعالیت           =
| ملیت                   =
| تاریخ تولد             =1315 ه. ش
| محل تولد                =کاشان
| والدین                 =
| تاریخ مرگ              =1371 ه. ش
| محل مرگ                 =
| علت مرگ                 =بیماری سرطان
| محل زندگی               =
| مختصات محل زندگی         =
| مدفن                   =
|مذهب                   =
|در زمان حکومت           =
|اتفاقات مهم             =
| نام دیگر               =
|لقب                     =
|بنیانگذار               =
| پیشه                   =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری             =
|کتاب‌ها                 =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار             =
|تخلص                    = «سپیده»
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی             =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                   =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت               =
| تأثیرگذاشته بر         =
| تأثیرپذیرفته از         =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
==زندگینامه==
سرور اعظم با کوچکی معروف به «سپیده کاشانی» متخلّص به «سپیده» فرزند حسین به سال 1315 ه. ش در شهر کاشان در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود. پدر و مادرش اولین و بزرگترین معلمانش بودند. در شانزده سالگی به تهران هجرت کرد.

خود می‌گوید: «از همان کودکی با شعر خصوصا با اشعار حافظ، سعدی و مولانا آشنا شدم و اشعار حافظ مرا تحت تأثیر قرار داد و شعر و ادبیات نیمی از زندگیم شد». سپیده از شاعران معتقد و سخت پای‌بند به اصول و مبانی اسلامی بود و بیشتر به قالب‌های شعر کلاسیک توجه داشت.

سپیده کاشانی در سال 1352 شمسی نخستین مجموعه‌ی اشعارش را به نام «پروانه‌های شب» به چاپ رسانید و پس از پیروزی انقلاب فعّالیّتهای ادبی خود را وسعت بخشید و با مطبوعات و رادیو و تلویزیون همکاری نزدیک داشت و سروده‌های انقلابی زیادی فراهم ساخت. مدت 10 سال و از سال 1360، عضو رسمی شعر و ادب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تالار وحدت بود. و مجموعه‌ی دیگری به نام «سخن آشنا» از او منتشر شده است.

کاشانی شاعری خوش قریحه و نیکوپرداز و شعرش از لطافت و ظرافت خاصی برخوردار است و به سبک کلاسیک و نو هر دو شعر می‌سرود. سرانجام در بهمن سال 1371 شمسی بر اثر بیماری سرطان چشم از جهان فرو بست و با تجلیل به خاک سپرده شد. <ref>سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج 3، ص 1736.</ref>
==اشعار==

===مهر جاودانه===
{{شعر}}


{{ب| خجسته باد قدوم تو، ای که بدر تمامی‌|فروغ دیده‌ی ما، مهر جاودانه‌ی شامی }}

{{ب| شکفتی ای گل صبر و شکیب دامن زهرا|تو زینبی و چو نام تو نیست نادره نامی }}

{{ب| چگونه وصف تو گویم که در کلام نگنجی‌|چه از قیام تو گویم، که قامتی ز قیامی }}

{{ب| سخن ز صبر نگویم، که خویش اسوه‌ی صبری|رسالتت نستایم، که در پیام تمامی }}

{{ب| تویی تو زینت ابْ، زینب ای عصاره‌ی عصمت‌|تو حلم فاطمه، علم علی، تو روح پیامی }}

{{ب| هنوز سوز کلامت زند شرر به دل و جان‌|که از تبار حسینی، که از نژاد کرامی }}

{{ب| جمال عشق درخشید با پیام تو آن سان‌|که در کمال بدین جلوه کس ندید کلامی }}

{{ب| تو سایبان یتیمان، طلایه‌دار حسینی‌|صلای نهضت حق، قسط و عدل را تو دوامی }}

{{ب| مراست آرزوی آنکه آستان تو بوسم‌|تو ای فروغ دل ما تو ای که زینت شامی }}

{{ب| خوشا طواف سر کوی دوست کردن و مردن‌|چنین خوش است «سپیده»! سفر به حسن ختامی }} 
{{پایان شعر}}


===متاعی از عقیق خون===
{{شعر}}


{{ب| گل صحرای جنون خاطره‌ی مجنون داشت‌|برگ‌برگ گل آن دشت نشان خون داشت }}

{{ب| خار آن از سفر عشق حکایت می‌کرد|ریگزارش اثر از قافله‌ی مجنون داشت }}

{{ب| نقش پایی که عیان بود بر آن دشت غریب‌|داستان سفری در افق گلگون داشت }}

{{ب| با صبا چون سخن از داغ شقایق گفتم‌|دیدمش شعله نفس زمزمه‌ای محزون داشت }}

{{ب| آن که با داغ دل لاله سحر کرد شبی‌|سیل اشک از مژه مواج‌تر از جیحون داشت }}

{{ب| دل آشفته‌ی ما را به اسارت می‌برد|کاروانی که متاعی ز عقیق خون داشت }}

{{ب| آه، زان پرسش معصوم دو چشمان یتیم‌|کاندر آن محکمه از عشق سخن افزون داشت }}

{{ب| نقش خاتم به جبین داشت دلارا سروی‌|رایت افراشته بر دوش ره گردون داشت }}

{{ب| رفت فرهاد و پیامش همه شیرین کاری‌ست‌|ناقه در اشک غم لاله و شان گلگون داشت }}

{{ب| نام اگر یافت «سپیده» زره گمنامی‌|عاشقی بود که عطر سخنش افسون داشت <ref>نغمه‌های رود عطش؛ ص 181.</ref> }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| می‌رسد بوی خوش آشنا|عطر نجف، رایحه‌ی کربلا }}

{{ب| می‌شنوم نغمه‌ی صبر و ثبات‌|زمزمه‌ی دجله، سرود فرات }}

{{ب| قافله سالار درآ، می‌زند|بر سفر قدس صدا می‌زند }}

{{ب| آی برادر چو رسیدی به اوست‌|آنکه سلام شب و صبحم بر دوست }}

{{ب| باز رسان از طرف ما سلام‌|از سر اخلاص ببر این پیام }}

{{ب| گو که سواری ز خمین آمده‌|عاشق و خونخواه حسین (ع) آمده }}

{{ب| نور تبار است و علمدار ما|راهبر و سیّد و سالار ما }}

{{ب| «ما و امید کرمت یا علی (ع)|ای سر ما و قدمت یا علی (ع)» }}

{{ب| شیر و شان! دست علی (ع) یارتان‌|مسجد اقصی‌ست خریدارتان }}

{{ب| مسجد اقصی صف نور و نماز|بر رهتان دوخته چشم نیاز }}

{{ب| یکسو احمد (ص) سوی دیگر علی (ع)|راه گشاینده‌ی نور جلی }}

{{ب| پر شده جان از گل سرخ دعا|تا که بریزیم به پای شما }}

{{ب| سینه‌ی ما پایگه کربلاست‌|شاخه‌ای از خیبر و بدر شماست }}

{{ب| باد به اسلام و به رهبر سلام‌|تهنیت این فتح به تو یا امام! <ref>همپای جلودار؛ ص 234 و 235.</ref> }}
{{پایان شعر}}




==منابع==

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1333-1334.

==پی نوشت==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />{{شاعران}}