در حال ویرایش حسن بن حسن

{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| تصویر              =
| اندازه تصویر       =
|توضیح تصویر         =
| نام کامل           =حسن بن حسن
| لقب                =حسن مثنی
| نسب                =
| خویشاوندان سرشناس  =امام حسن(ع)، امام حسین(ع)
| تاریخ تولد         =سال ۴۴ هجری
| شهر تولد           =
| کشور تولد          =
| محل زندگی           = مدینه 
| تاریخ وفات/شهادت   =سال ۹۷ هجری
| شهر وفات/شهادت     =
| نحوه وفات/شهادت     =
| مدفن               =
| از یاران           =امام حسین(ع)
| فعالیت‌های اجتماعی  =
| مشایخ              =
| شاگردان           =
| آثار              =
| نقش های برجسته              = از جانبازان نبرد کربلا 
}}'''حسن بن حسن'''، فرزند امام حسن(ع) و از جانبازان نبرد [[کربلا]] در روز [[عاشورا]] است.

==زندگینامه==
حسن بن حسن معروف به حسن مثنی، فرزند امام حسن مجتبی(ع) و خوله دختر منظور فزاریه است.<ref>ارشاد مفید، ج ۲، ص ۲۰؛ نتقیح المقال، ج ۲، ص ۲۷۲؛ تاریخ طبر،ج 5، ص ۴۶۹.</ref> او قبل از حرکت [[امام حسین(ع)]] به جانب [[کوفه]] در سال ۶۰ هجری به خواستگاری یکی از دختران عمویش رفت. امام که دارای دو دختر به نامهای فاطمه و سکینه بود به او فرمود: «فرزندنم هرکدام یک از این دو را میخواهی و دوست داری انتخاب کن.»

حسن مثنی از شرم پاسخی نداد. امام خود صلاح فرزند برادر را چنین دید و فرمود: «من فاطمه را برای تو برمیگزینم. همانا او بیشترین شباهت را به مادرم فاطمه دختر پیامبر دارد.»

سپس او را به ازدواج حسن درآورد. <ref>ارشاد مفید، ج ۲، ص ۲۵؛ اعیان الشیعه، ج ۵، ص ۴۴.</ref>

او در نبرد کربلا زخمی شد و پس التیام به مدینه بازگشت و در سال ۹۷ هجری در ۵۳ سالگی در زمان سلیمان بن عبدالملک درگذشت.

==نقش در نبرد کربلا==
حسن مثنی با کاروان امام حسین(ع) از مدینه به مکه و سپس به [[کربلا]] عازم شد و در روز [[عاشورا]] در ۱۷ سالگی<ref>اعیان الشیعه، ج۵، ص ۴۴</ref> به اذن امام به میدان رفت. او توانست  جمعی از سپاهیان دشمن را که در برخی منابع ۱۷ نفر گفته شده است مجروح کند یا به هلاکت رساند. در این نبرد حسن مثنی علاوه بر زخمهای فراوان، دست راست خود را از دست داد و بیهوش روی زمین افتاد و دشمن با خیال شهادت دست از او کشید اما فردای آن روز، ۱۱ محرم، وقتی [[عمر بن سعد|عمر سعد]] دستور داد که سرهای شهدا را جدا کنند و به کوفه بفرستند، سربازان متوجه شدند که او زندست. 

[[اسماء بن خارجه فزاری]] که در میان سپاه دشمن بود و با مادر حسن مثنی نسبت خویشاوندی داشت تقاضا کرد که زندگی او را به وی ببخشند و به اسارت ببرند. او گفت: «اگر [[عبید الله بن زیاد|عبیدالله بن زیاد]] به من بخشید که هیچ اما اگر نبخشید هر چه رای او باشد.» عمر سعد پیشنهاد اورا پذیرفت. در کوفه نیز عبیدالله بن زیاد گفت: «او را به ابی حسان (کنیه اسماء بود) واگذار کردم چون پسر خواهر اوست.»

اسماء هم او را معالجه کرد و به مدینه فرستاد.<ref>تنقیح المقال، ج ۲، ص ۲۷۲.</ref>

==منبع==

*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2513384&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author سید اصغر ناظم زاده قمی، اصحاب امام حسین از مدینه تا کربلا، مرکز چاپ و نشر دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، موسسه بوستان کتاب، ۱۳۹۰، ص ۱۳۲-۱۳۵]

==پی نوشت==
[[رده:افراد]]
<references />{{خاندان پیامبر}}
[[رده:اهل بیت]]
[[رده:جانبازان کربلا]]
[[رده:فرزندان امام حسن(ع)]]