در حال ویرایش حزنى بروجردى

'''حزنی بروجردی''' (م ۱۲۹۶ ه. ق) شاعر سده سیزدهم بود.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = حُزنى بروجردى
| تصویر                  =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی               = ملا ابراهیم بروجردی
| زمینه فعالیت           = شعر و ادبیات
| ملیت                   =ایرانی
| تاریخ تولد             =
| محل تولد                =
| والدین                 = ملا محمد على از شعراى دوره ناصرى
| تاریخ مرگ              =۱۲۹۶ ه. ق
| محل مرگ                 =
| علت مرگ                 =
| محل زندگی               =
| مختصات محل زندگی         =
| مدفن                   =
|در زمان حکومت           =
|اتفاقات مهم             =
| نام دیگر               =
|لقب                     =
|بنیانگذار               =
| پیشه                   = شاعر
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری             =  سبک عراقى
|کتاب‌ها                 =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار             =
|تخلص                    =حزنى
|فیلم‌(های) ساخته بر اساس اثر(ها)=
| همسر                    =
| شریک زندگی             =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                   =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت               =
| تأثیرگذاشته بر         =
| تأثیرپذیرفته از         =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
==زندگینامه==

ملا ابراهیم متخلص «حزنى»، فرزند ملا محمدعلى از شعراى دوره ناصرى بود.

==آثار==

حزنی بروجردی در سبک عراقى شعر مى‌سروده‌است. او را باید از شاعران پیشگام در سرودن اشعار عاشورایی با «قرائت عرفانى» در زبان فارسى دانست. همچنین [[صفى اصفهانى]] در زبدةالاسرار خود و عمان سامانى در گنجینةالاسرار خود به تبین عرفانى حادثه [[کربلا]] پرداخته‌است. او پیرو تفکری است که باید ریشه حادثه [[عاشورا]] را در «عالم ذر» جستجو کرد.

==اشعار==
{{شعر}}
{{ب| ساز کرد اندر بدن آلات جنگ | بهر جانبازى کمر را بست تنگ }}

{{ب| شعله‌آسا بر میانش ذو الفقار | آفتابى بود در نصف النهار }}

{{ب| بود شمشیرش عیان بر شکل «لا» | آیتى بود آن به نفى ماسوا }}

{{ب| جوشنش از حلقه گیسوى حور | ظاهر از هر حلقه‌اش صوت زبور }}

{{ب| بر کفش از شاخه طوبى سنان | جسم سوز و چشم دوز و جان ستان }}

{{ب| بود ظاهر در بر و دوشش کمان | همچو قوس اللّه اندر آسمان }}

{{ب| [[ذوالجناح|ذو الجناح]] عشق را بنهاد زین | تنگ بربستش ز زلف حور عین }}

{{ب| موسى‌یى بر طور سینا شد عیان | یا چو نور کردگار لم یزل }}

{{ب| یا که نور کردگار لم یزل | در تجلى گشت باز اندر جبل }}

{{ب| فاش گویم: شد عیان بى‌پرده یار | سرِّ «کنتُ کنز» گردید آشکار }}

{{ب| زمرۀ سبّوحیان از خود خجل | جمله از «نحن نُسبِّح» منفعل }}

{{ب| گشت سرّ «انّى اعلم» آشکار | کشف «ما لا تعلمون» از کردگار }}

{{ب| جمله اندر قول «لا علم لنا» | «ربّنا الاّ بما علّمتنا» }}

{{ب| عرشیان را سر به زیر پر همه | فرشیان را لرزه بر پیکر همه }}

{{ب| انبیا سرگرم از سوداى او | اولیا لا گشته از الاّى او }}

{{ب| رفته از سر هوش و از دل‌شان قرار | کاین چه شورست و چه عشق است و چه کار؟ }}

{{ب| جذبه شوق ملاقات اله | مى‌کشیدش تا میان قتلگاه<ref>''دامنه تاثیر آثار عاشورایى. همان، ص ۲۳۸ و ۲۳۹.''</ref> }}
{{پایان شعر}}

==منابع==

*''[[کاروان شعر عاشورا|محمدعلی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج ۱، ص ۳۱۹-۳۲۱.]]''

==پی نوشت==
[[رده:شاعران]]
<references />{{شاعران}}
[[رده:شاعران قرن سیزدهم]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران ایرانی]]