در حال ویرایش ابوالحسن فراهانی

وی از شعرا و فضلای نامدار سدۀ یازدهم هجری، از سادات حسینی فراهان و معاصر با امام قلی‌خان والی فارس بوده است. 

وی در انواع علوم عقلی و نقلی دستی تمام داشت و در فنون ادب نیز، شهرۀ زمان خود بود. وی در اثر سخن چینی و توطئۀ بدخواهان به دستور حاکم فارس به قتل رسید. دیوانی از وی به یادگار مانده است. 

اشعار این دیوان در قالب‌های قصاید، مثنوی، رباعی، دوبیتی، قطعه‌های ادبی و مدایح سروده شده است. در جای جای دیوان، مدح و منقبت پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت مکرّم ایشان از جمله، حضرت علی بن موسی الرضا (ع) مشاهده می‌شود.

در سراسر دیوان وی، [[مداحى|مدح]] و رثای [[حسین بن على (ع)|حضرت ابا عبدالله الحسین (ع)]] می‌درخشد. اشعار منقبتی ابوالحسن در باب آن حضرت، بسیار است.

==کتاب شناسی==
دیوان میرزا ابوالحسن از شعرای بزرگ صفویه (شهید به سال ۱۴۰۳ هجری قمری)، به تصحیح و اهتمام مجتبی برزآبادی فراهانی، تهران: فردوس، ۱۳۶۷

{{شاعران}}
[[رده:شاعران]]