در حال ویرایش ابن الوردی الشافعی‌

{{جعبه زندگینامه
| اندازه جعبه       =
| عنوان             = ابن الوردی
| نام               = عمر بن مُظفّر
| زادروز            = ۱۲۹۰ (میلادی)/ ۶۸۹ (قمری)
| زادگاه            =معره نعمان
| تاریخ مرگ         = مارس ۱۳۴۹ (میلادی)/ ذی‌الحجّة ۷۴۹ (قمری)
| مکان مرگ          = حلب
| محل زندگی         = شام
| پیشه              = ادیب، شاعر، نویسنده در رشته‌های گوناگون
| آثار              = تتمة المختصر فی أخبار البشر. خریدة العجائب وفریدة الغرائب.
}}
'''ابو حفص، زین الدّین عمر بن مظفّر بن عمر بکری حلّی معرّی شافعی (ابن الوردی الشافعی‌)'''، فقیه، شاعر، ادیب و مورّخ صوفی که به سال ۶۹۱ (ه. ق.) در معرّة النعمان به دنیا آمد و نسبش به ابوبکر خلیفه‌ اول می‌رسد. <ref>تاریخ ابن الوردی؛ ج ۱، ص ۳۹۱.</ref>

== زندگینامه ==
دوران جوانی را در تنگدستی و پریشانی گذراند. اما از تحصیل علم بازنماند. وی در سال ۷۱۵ هجری در دمشق در حضور «ابن تیمیه» مباحثاتی در فقه و تفسیر و نحو داشته که موجب شگفتی شده است و ابن تیمیه تأثیر عمیق بر افکار وی باقی گذاشت. گرایش‌های صوفیانه‌ی برخی استادان او از جمله «شرف الدّین بارزی» و «عبس سر جاوی» یکی از زمینه‌های پیدا شدن اندیشه تصوّف در وی بوده است.

ابن وردی از آغاز جوانی نبوغ و استعداد خود را در مسایل فقهی و ادبی به ثبوت رسانید و به مقام قضاوت شام برگزیده شد و سپس در شهرهای حلب و دمشق به کار قضا پرداخت. مدتی نیز نیابت «ابن نقیب» قاضی حلب را برعهده داشت. <ref>تاریخ ابن الوردی؛ ج ۲، ص ۹۱.</ref>

== ورود به حیطه شعر ==
تألیفات گوناگون و مجالس درس و شهرت ابن الوردی الشافعی‌، باعث شد تا به عنوان فقیهی بلندپایه معروف شود. در اشعار او تمایز دو گانه‌ی دنیاگرایی و دنیاگریزی که بین دو مرحله از شعر او به چشم می‌خورد، نمودار است و دو مرحله از سیر تحوّل فکری او در دوران جوانی را نشان می‌دهد. شعر او مورد ستایش «سبکی»، «ابن شاکر»، «ابن فضل عمری» و «صفدی» قرار گرفته است. هر چند منتقدان معاصر، شعر ابن وردی را متوسط و مشحون از صنایع بدیعی و به‌ویژه ایهام و جناس و بر روی هم متکلّف و مصنوع می‌دانند. نثر وی نیز مسجّع و پر تکلّف است.

== آثار ابن وردی ==
بیشتر شهرت ابن الوردی، مربوط به کتاب تاریخ او موسوم به «تتمة المختصر فی اخبار البشر» یا «تاریخ ابن الوردی» که خلاصه و ذیلی بر کتاب «المختصر فی اخبار البشر» ابو الفدا است. ابن وردی این کتاب را به یک سوم تقلیل داد و در مقابل نکاتی از نظم و نثر خود و نیز برخی اخبار و روایات تاریخی به آن افزود. در میان اضافات او، اخبار برخی زاهدان و متصوّفان و ذکر اقوال و کرامات ایشان درخور اعتناست. «الفیه فی تعبیر المقامات» یا «الالفیه الوردیة فی تعبیر الرؤیا»، «البهجة الوردیة» که کتابی است منظوم و دارای ۵۰۶۳ بیت می‌باشد. «التحفة الوردیة فی مشکلات الاعراب» ارجوزه‌ای ۱۵۳ بیتی در نحو.

«دیوان» که علاوه بر اشعار، رسایل، مقامات و خطبه‌های او را نیز دربر دارد. «شرح الفیه ابن مالک» و بسیاری آثار دیگر. <ref>المفصّل فی التاریخ الادب العربی؛ ج ۲، ص ۱۹۲.</ref>

== وفات ==
ابن وردی در معرة النعمان مدرسه‌ای ساخت و ماههای پایانی عمر خود را در آن اقامت گزید و سرانجام گرفتار بیماری طاعون شد و در ۲۷ ذیحجه سال ۷۵۹ ه ق درگذشت و صفدی در قطعه‌ای وی را رثا گفت. <ref>مسالک الابصار؛ ج ۱۴، ص ۲۰۶.</ref>

ابن وردی باوجود گردن نهادن به مذهب شافعی، دوستی صحابه و ولایت را به هم آمیخته و در اشعارش بدان اشاره می‌کند.
{|
|فیا سائلی عن مذهبی إنّ مذهبی‌ولاء به حبّ الصحابة یمزج
|-
|فمن رام تقویمی فإنی مقوّم‌و من رام تعویجی فإنی معوّج <ref>ادب الطف؛ ج ۴، ص ۲۰۱. دیوان ابن الوردی الشافعی؛ ص ۲۰۶.</ref>
|}
'''ترجمه'''

ای کسی‌که درباره‌ی مذهب من سئوال می‌کنی مذهب من دوستی صحابه و ولایت است. کسی‌که این راه را درست می‌داند پس من بر همین راه درست هستم و کسی‌که این راه را منحرف می‌داند، پس من بر همین راه باقی می‌مانم.

او در عزای حسین (ع) مرثیه می‌خواند و آن حضرت و خاندانش را ذخیره‌ی خویش می‌شمرد.
{|
|أرأس السبط ینقل و السبایایطاف بها و فوق الأرض رأس
|-
|و مالی غیر هذا السبی ذخرو مالی غیر هذا الرأس رأس <ref>ادب الطف؛ ص ۱۹۷.</ref>
|}
'''ترجمه'''

سر سبط پیامبر، امام حسین (ع) روی زمین به‌گونه‌ای بود که درندگان دور آن می‌چرخیدند و مرثیه بر عزای حسین (ع) و خاندانش ذخیره‌ای برای من هستند.

==منابع==

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، [[مرضیه محمدزاده|محمدزاده]]، ج‌۱، ص:۳۵۷-۳۵۸.

==پی‌نوشت==
[[رده:هنر]]
[[رده:ادبیات]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران عرب]]
<references />{{شاعران}}