در حال ویرایش حر بن یزید ریاحی (بخش)

===نبرد در راه حق===
پس از گفتگویی دوباره و بی‌نتیجه با عمر بن سعد و ذکر سخنانی در تقبیح رفتار زشت کوفیان، رجزگویان با آنان جنگید و در حالی‌ که‌ شعری‌ از عنتره‌ شاعر عرب را‌ می‌خواند به‌ دشمن‌ یورش‌ برد:{{شعر}}
{{م| مازِلت‌ُ أرْمیهِم‌ْ بِثُغرَة‌ِ نَحرِهِ }}

{{م| وَ لَبانِه‌ِ حَتّی‌ تَسَرْبَل‌َ بِالدَّم‌ِ }} <ref>لواعج الاشجان، امین، سیدمحسن، ترجمه ناصر پاکپرور. تهران: واحد تحقیقات اسلامی بنیاد بعثت، 1366 ش. ، امین، سیدمحسن، ترجمه ناصر پاکپرور. تهران: واحد تحقیقات اسلامی بنیاد بعثت، 1366 ش. ، ص272؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ج2، ص199. </ref>
{{پایان شعر}}

همواره‌ گلوگاه‌ و سینه‌ او را با تیر زدم، آن‌سان که پیراهنی‌ از خون بر قامتش نشست. 

حُرّ بر دشمن‌ می‌تاخت‌ و آنان‌ را به‌ هلاکت‌ می‌رساند و می‌خواند: <ref>مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، 1367 ﻫ ق. ، ج2، ص13.</ref>

{{شعر}}
{{م| اِنّی اَنَا الحُرّ وَ مَأوی الضَّیف }} 

{{م| عَن خَیر مَن حَلَّ بِلاد الخَیف }} 

{{م| اَضرِبُ فی اَعناقکم بالسَّف }} 

{{م| اضربُکُم و لا اَری مِن حَیف }} 
{{پایان شعر}}

من حُرّم، پناهگاه میهمان و زبانزد مهمان‌نوازی که گردن‌هایتان را به شمشیر می‌سپارم. من پاسدار بهترین مرد سرزمین مکه‌ام. می‌جنگم و‌ شمشیر می‌زنم و پروا نمی‌کنم که نبرد من ستمگرانه نیست.