در حال ویرایش نافع‌ بن‌ هلال بجلی (بخش)

===شهادت===
صبح عاشورا، نافع‌ بن‌ هلال‌ جملی‌ با اذن‌ امام‌ حسین (ع) به‌ میدان‌ شتافت‌. او‌ در روز عاشورا، تیرهای‌ زهرآگین‌ به‌ سوی دشمن‌ می‌انداخت. <ref>نهایه الارب فی معرفه انساب العرب، قلقشندی، احمدبن علی، بیروت: 1405 ﻫ ق / 1984 م. ، ج7، ص189. </ref> ابو مخنف‌ گوید: نافع‌ نامش‌ را بر روی‌ تیرهای‌ خود نوشته‌ و آن‌ها را مسموم‌ نموده‌ و پرتاب‌ می‌نمود. هنگامی‌ که‌ تیرهایش‌ تمام‌ شد، شمشیر کشید و حمله‌ کرد و چنین ‌رجز خواند: <ref>ر.ک : وقعة الطف، ص221-222؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ج2، ص455؛البدایه و النهایه، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: 1932 م.، ج8، ص183؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، 1381 ش. ، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، 1381 ش. ، ج1، ص264. </ref>{{شعر}}
{{م| اَنَا الهُزَبْرُ الْجَمَلی }}
{{م| اَنَا الْغُلام‌ُ الیمَنِی‌ُّ الْجَمَلی }}
{{م| ان اقتل الیوم فهذا املی }}
{{م| ‌دینی‌ عَلی‌ دین‌ِ عَلی‌ٍّ }}
{{م| دینی‌ عَلی دین‌ِ حُسَین‌ِ بْن‌ِ عَلی‌ٍّ }}
{{م| و ذاک رأیی و الاقی عملی }}
{{پایان شعر}}

من‌ از قبیله‌ بنو جمل‌ هستم‌. من‌ پیرو دین‌ علی‌ هستم‌. من‌ جوان‌ یمنی‌ بنو جمل‌ هستم‌. من‌ پیرو دین‌ حسین ‌بن‌ علی‌ هستم‌. اگر امروز کشته می‌شوم، این آرزوی من است و این اندیشه‌ام بوده که در راه خدا شهید شوم و پاداش خود را خواهم دید. 

آنگاه مردی از بنی‌ قطیعه به نام‌ [[مزاحم بن حریث|مزاحم‌ بن‌ حریث]]<nowiki/>‌ به مقابله با نافع به میدان آمد و گفت‌: «من‌ با تو خواهم‌ جنگید. من‌ بر دین‌ عثمان‌ هستم‌.»

نافع ‌پاسخ‌ ‌داد: «نه‌، تو پیرو‌ شیطان‌ هستی‌.» نافع‌ بر مزاحم‌ حمله‌ آورد و او را به‌ هلاکت‌ رساند. 

کوفیان‌ با سنگ و تیر او را مورد ضربه‌های‌ خود قرار دادند تا اینکه‌ بازوهایش‌ شکست و‌ توسط [[شمر بن ذی الجوشن|شمر]] اسیر شد. او را به نزد عمر بن‌ سعد بردند. ابن‌ سعد بر او خرده‌ گرفت‌ که‌ چرا خود را به‌ این‌ روز انداختی‌؟ نافع‌ در حالی‌ که‌ خون‌ از سر و رویش ‌می‌ریخت‌، پاسخ‌ داد: «پروردگار من‌ از هدف‌ من‌ آگاه‌ است‌. من‌ دوازده‌ تن‌ از شما را کشته‌ و تعدادی‌ را زخمی‌ نموده‌ام‌ و اینک‌ نیز اگر بازوانم‌ را از دست‌ نمی‌دادم‌، شما نمی‌توانستید مرا اسیر کنید.» وقتی‌ شمر خواست‌ گردنش‌ را بزند، نافع‌ گفت‌: «به‌ خدا سوگند اگر تو مسلمان‌ بودی‌، برای‌ تو دشوار بود که‌ پاسخ‌ خون‌ ما را در درگاه‌ خداوند بدهی‌، ستایش‌ خدای‌ را که‌ آرزوی (شهادت‌)‌ ما را برای‌ اجرا در دست‌ بدترین‌ِ خلق‌ خود قرار داد. پس‌ از آن‌ شمر وی‌ را به‌ شهادت‌ رساند. 

او به هنگام شهادت حدود 45 سال سن داشت. <ref>ر.ک : وقعة الطف، ص70؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: 1996 – 2000 م.، ج3، ص171؛تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص403-440.</ref> 

در [[زیارت رجبیه]] و [[زیارت ناحیه مقدسه]] به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی نافِعِ بنِ هِلالِ بنِ البَجَلِی المُرادی“