در حال ویرایش فرصت شیرازی (بخش)

===ترجیع‌بند عاشورایى===
۱
{{شعر}}

{{ب| دارم از کینۀ سپهر برین | زخم‌ها بر دل و همه خونین }}

{{ب| بارم از دیده اشک‌هاى روان | کشم از سینه ناله‌هاى حزین }}

{{ب| همه جان‌ها به حسرت و غم جفت | همه دل‌ها به درد و غصّه قرین }}

{{ب| تا به دامان زده گریبان چاک | خلق در ماتم امام مبین }}

{{ب| از زمین است نوحه تا به سپهر | از سپهر است ناله تا به زمین }}

{{ب| بر همه اهل ارض در همه رو | این ندا داده جبرئیل امین: }}

{{ب| کُلُّ یَوم کَیَوم عاشوراء | کربلا، کُلُّ عَرصَةِ الغَبراء }}
{{پایان شعر}}
۲
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> چون [[حسین بن على (ع)|حسینِ على]] امام امم </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> در زمین بلا نهاد قدم </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> دست افشاند بر جهان یک سر </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> دل به حق بست و رست از عالم </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> پا نهاد از ولا به دشت بلا </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> سر نهاد از رضا به تیغ ستم </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آتش ظلم آن گروهِ شریر </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> زد به جان جهان شرارۀ غم </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> نوحه‌گر در عزاى او شب و روز </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> ملک و دیو و دد بنى آدم </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> زین شهادت به هر زمان غوغاست </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> زین مصیبت به هر زمین ماتم </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کُلُّ یَوم کَیَوم عاشوراء </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> کربلا، کُلُّ عَرصَةِ الغَبراء </span>
|}


۳
{{شعر}}
{{ب| مى‌کنم یاد از برادر او | آن‌که بودى به جان برابر او }}

{{ب| رایت افراز: حضرت عباس | که همى بود یار و یاور او }}

{{ب| از پىِ آب رفت با لب خشک | تیرى آمد به دیدۀ تر او }}

{{ب| تیغ کین آختند و افکندند | مشرکین دست‌ها ز پیکر او }}

{{ب| ناگه از تیشه ستم افتاد | بر زمین سروِ نازپرور او }}

{{ب| در غمش سال و ماه در همه جا | گفت کلثوم زار خواهر او }}

{{ب| کُلُّ یَوم کَیَوم عاشوراء | کربلا، کُلُّ عَرصَةِ الغَبراء }}
{{پایان شعر}}
۴
{{شعر}}
{{ب| یادم از اکبر جوان آمد | که سوى رزمگه دوان آمد }}

{{ب| هر که دید آن جمال را مى‌گفت: | نبىِ آخرُ الزّمان آمد }}

{{ب| تیغ بگرفت و حمله کرد و بکشت | کز عدو بانگِ الامان آمد }}

{{ب| آه از آن دم که از جفاى سپهر | بر سرش تیغ جان‌ستان آمد }}

{{ب| از سرِ زین فتاد بر سر خاک | چون از آن زخم ناتوان آمد }}

{{ب| در همه عمر مادرش: لیلا | گفت، هر جا که در فغان آمد: }}

{{ب| کُلُّ یَوم کَیَوم عاشوراء | کربلا، کُلُّ عَرصَةِ الغَبراء }}
{{پایان شعر}}
۵
{{شعر}}
{{ب| یادم آمد ز قاسم ناشاد | که در آن دشت تازه شد داماد }}

{{ب| کرد در حجله با عروس وداع | خواست از عمّ خویش اذن جهاد }}

{{ب| رفت و از آن عدو بکشت بسى | شورشى در میان قوم افتاد }}

{{ب| سوى او با سنان و خنجر و تیغ | لشکر از هر کنار روى نهاد }}

{{ب| بر زمین ناگه آمد از سرِ زین | نخل قدَّش ز تیشۀ بیداد }}

{{ب| مادر از داغ او به مدت عمر | همه‌جا گفت با دو صد فریاد: }}

{{ب| کُلُّ یَوم کَیَوم عاشوراء | کربلا، کُلُّ عَرصَةِ الغَبراء }}
{{پایان شعر}}
۶
{{شعر}}
{{ب| یادم آمد از آن رضیع صغیر | طفل شش ماهه اصغر بى‌شیر }}

{{ب| برد آن طفل را امام مبین | از حرم سوى آن گروه شریر }}

{{ب| گفت:گیرم که من گنهکارم | نیست این کودکِ مرا تقصیر }}

{{ب| برسانید بر گلویش آب | که ز بى‌شیرى‌اش رخ است چو قیر }}

{{ب| آوخ آوخ که از کمان قضا | بر گلوى لطیفش آمد تیر }}

{{ب| زین مصیبت به هر زمان و مکان | همه گویند از صغیر و کبیر: }}

{{ب| کُلُّ یَوم کَیَوم عاشوراء | کربلا، کُلُّ عَرصَةِ الغَبراء }}
{{پایان شعر}}
۷
{{شعر}}
{{ب| کرد شاه شهید با دل ریش | تکیه از بى‌کسى به نیزه خویش }}

{{ب| گفت: آیا کسم کند یارى؟ | که نه یارم به جاى ماند و نه خویش }}

{{ب| بوالحنوق‌اش جواب داد و فکند | سوى او ناوکى که داشت به کیش <ref>ترکش، تیردان.</ref> }}

{{ب| شاه از صدر زین به خاک افتاد | با دلِ پر ز ریش و حال پریش }}

{{ب| همچو تیرش سنان رسید به سر | رو به پهلویش از سنان سرِ نیش }}

{{ب| یک زمان بى‌فغان نباید بود | زین ستم‌هاى قومِ کافرکیش }}

{{ب| کُلُّ یَوم کَیَوم عاشوراء | کربلا، کُلُّ عَرصَةِالغَبراء }}
{{پایان شعر}}
۸
{{شعر}}
{{ب| آه از آن دم که شمرِ زشت سِیَر | شد به بالین شاه تشنه‌جگر }}

{{ب| پاى بر سینه‌اش نهاد ز کین | دست برد از جفا سوى خنجر }}

{{ب| برد خنجر به سوى حنجر او | کرد خنجر حیا از آن حنجر }}

{{ب| شه دین را برید سر ز قفا | شرم ننمود او ز پیغمبر }}

{{ب| «فرصتا»! لب ببند و شو خاموش | زین جگرسوز قصّه هین بگذر }}

{{ب| در همه سال و ماه و هفته و روز | گریه کن در عزاى آن سرور }}

{{ب| کُلُّ یَوم کَیَوم عاشوراء | کربلا، کُلُّ عَرصَةِالغَبراء <ref>همان، ص ۴۵۴ تا ۴۵۸.</ref> }}
{{پایان شعر}}