در حال ویرایش حسین پژمان بختیاری‌ (بخش)

==اشعار==

====مکتب [[حسین|حسین (ع)]]====
{{شعر}}
{{ب| این ماه، ماه ماتم سبط پیمبرست؟ | یا ماه سربلندى فرزند حیدرست؟ }}

{{ب| شیر اوژَنى که بر تن و فرق مبارکش | از زخم تیرْ جوشن و از تیغْ مغفرست }}

{{ب| آن کو نهال دین محمد ز خون او | سیراب گشت و سایه فکن گشت و بَروَرست }}

{{ب| در ظاهر ار شکسته شد آن شیر دل منال | کز آن شکست بادۀ فتحش به ساغرست }}

{{ب| سر لوح فتحْ‌نامۀ او شد شکستِ او | مرد حق ار شکسته شود، هم مظفّرست }}

{{ب| امروز عید فتح حسین است و آل او | زارى مکن که خستۀ شمشیر و خنجرست }}

{{ب| او کشته گشت و ملت اسلام زنده شد | وین کشته از هزار جهان زنده، برترست }}

{{ب| شیرین، شهادتى که به اسلام داد جان | فرخنده، رفتنى که چنین هستى آورست }}

{{ب| او کشته نیست، زندۀ اعصار و قرن‌هاست | کِش نام نیک تا به ابد زیب دفترست }}

{{ب| از خونِ آن [[حسین]]، حسینى دگر بزاد | وین نقش جاودانه از آن روى و منظرست }}

{{ب| مرگ از براى ماست نه درخوردِ او، که ما | ترسان ز محشریم و، وى آن سوىِ محشرست }}

{{ب| چندین ز تشنه‌کامى و مظلومى‌اش مگوى | کو شَهْم <ref>شَهْم: دلیر، بزرگ و سَرور.</ref> و قادرست، نه مسکین و مضطرست }}

{{ب| خوارىّ و سرشکستگى آرد قبول ظلم | او تا جهان به جاست عزیزست و سَرورست }}

{{ب| آن آهنینْ جگر که ز تصویر تیغ او | تبْ لرزه مر سپاه عدو را به پیکرست }}

{{ب| مظلوم نیست، خانه برانداز ظالم است | لبْ‌تشنه نیست، ساقى تسنیم و کوثرست }}

{{ب| مظلومْ نى، که رایت پیروزمند او | پیوسته بر بسیط زمین سایه گسترست }}

{{ب| آن کس که بى‌سپاه زند بر سپاه خصم | دریاى لشکرست، نه محتاج لشکرست }}

{{ب| آن کو به پاى خویشتن آید به قتلگاه | مرگ ستمگرست، نه مرد ستَمْبَرست }}

{{ب| چون کودکان گمشده گریان مباش از آنک | او شاهْ مرد و، قصّۀ او مرد پرورست }}

{{ب| بر [[عمر بن سعد|ابن سعد]] و [[عبید الله بن زیاد|ابن زیاد]]ست و بر [[یزید]] | ار [[گریه]] جایزست، وگر نوحه درخورست }}

{{ب| کان جمع تیره بخت پلید جهول را | دنیا نماند و، کیفر عقبى مقررست }}

{{ب| او کشته شد که دین نبى جاودان شود | جان جهان فداش که بى‌مثلْ گوهرست }}

{{ب| زارى مکن به ماتم سلطان دین از آنک | در سوگ مرد، شیوۀ مردانه خوشترست }}

{{ب| رو کسب فخر و فیض کن از مکتب حسین | کان مکتبت به دولت جاوید رهبرست }}

{{ب| در راه حفظ میهن و آیین و دین و داد | باش آن چنان که زادۀ زهراى اطهرست }}

{{ب| آیین سربلندى و هنجار نام و ننگ | در مکتب حسین، نه در جاى دیگرست }}

{{ب| تسخیر کاخ عزّت و طىّ طریق حق | صعب است و پر مخاطره، امّا میسّرست }}

{{ب| دیندار باش و عدلْ گزین باش و مرد باش | کاین مکتبِ گزیدۀ سبط پیمبرست }}

{{ب| در راه دوست تکیه به شمشیر تیز کن | کارى که کرد شاه شهیدان، تو نیز کن <ref>دیوان پژمان بختیارى، ص 8 تا 11.</ref> }}


{{پایان شعر}}