در حال ویرایش اسداللّه صنیعیان (بخش)

===نمونه‌ای از مثنوی (بیت الاحزان)، وضع میدان جنگ در روز [[عاشورا]]===
{{شعر}}


{{ب| صبح عاشورا که خورشید فلک‌|پرتو افشان از سما شد بر سمک <ref>سمک: کنایه از زمین است.</ref> }}

{{ب| زندگی شب رخت بر بست از میان‌|خیل انجم از نظرها شد نهان }}

{{ب| شب نهان گشت و مه گیتی فروز|محو شد در جلوه‌ی خورشید روز }}

{{ب| سر ز بستر پر دلان برداشتند|قامت گرد افکنی افراشتند }}

{{ب| زیب تن کردند شمشیر و زره‌|هر کمانداری کمان را کرد زره }}

{{ب| نیزه‌داران از یمین و از یسار|جملگی بر اسب بی‌رحمی سوار }}

{{ب| سنگ اندازان گروهی یک طرف‌|فرقه‌ی دیگر همه خنجر به کف }}

{{ب| تا به دشت کربلا شد از دو سو|جیش کفر و لشکر دین، روبرو }}

{{ب| بسکه بر دین عرصه شد از کفر تنگ‌|کار کفر و دین کشید آخر به جنگ }}

{{ب| شاه دین یعنی حسین بن علی‌|مظهر حق آن ولی ابن ولی }}

{{ب| لشکری آراست ز اصحاب شجاع‌|تا که سازند از حریم دین دفاع }}

{{ب| گرچه از حیث عدد بودند کم‌|لیک بودند از وفا ثابت قدم }}

{{ب| در شرافت هر یکی اندر جهان‌|تا قیامت افتخار انس و جان }}

{{ب| در شجاعت هر یک از برنا و پیر|بی‌شبیه و بی‌قرین و بی‌نظیر }}

{{ب| در شریعت پیروان مصطفی‌|در طریقت شیعیان مرتضی }}

{{ب| پیش هر یک ز آن رجال ارجمند|بیم را گفتی که سر ببریده‌اند }} 

{{ب| آری، آری نزد مردان بیم چیست‌|در درون حق پرستان، بیم نیست }}

{{ب| بیم از شرک است و در اقلیم عشق‌|نیست شرک آن را که شد تسلیم عشق }} 
{{پایان شعر}}