در حال ویرایش خواجوی کرمانی‌ (بخش)

===شعر ۲===
در منقبت ائمه اثنی عشر:{{شعر}}
{{ب| تا کی بر آستانه‌ی این شش دری سرا|باشم از آشیانه‌ی مالوف خود جدا }}

{{ب| وقتست کز منازل تقلید بگذرم‌|و آدم به صحن گلشن تحقیق متکا }}

{{ب| من رافضی نیم که کنم پشت بر عتیق‌|یا خارجی که روی بتابم ز مرتضی }}

{{ب| کین اگر به کعبه کنم سجده یا به دیر|باشد مرا به عترت پیغمبر اقتدا }}

{{ب| دانی که چیست رایحه‌ی بوستان قدس‌|یک شمه از روایح انفاس مصطفی }}

{{ب| اقصی خرام بادیه پیمای شوخ موسیقی دنی <ref> اشاره به آیه ۸ سوره نجم.</ref>| گیتی فروز مملکت آرای و الضحی }}

{{ب| مه طلعتی که بر قد قدرش بریده‌اند|دیبای «قُمْ فَأَنْذِرْ» <ref> قُمْ فَأَنْذِرْ: اشاره به آیه‌ی ۲ سوره مدثر. ای رسولی که خود را به لباس در پیچیده‌ای برخیز و به اندرز و پند قوم را خدا ترس گردن.</ref> و استبرق <ref> استبرق: دیبای ستبر.</ref> «دَنی» <ref> دنی: اشاره به آیه ۸ سوره نجم «ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّی»: آنگاه نزدیک آمد و بر او نازل گردید.</ref> }}

{{ب| هم بسته را شفاعت او می‌دهد نجات‌|هم خسته را به کلی از او می‌رسد شفا }}

{{ب| چون هر دو کون روشن از انوارِ روی اوست‌|صلوا علیه ما طلع البدر فی الدجی <ref> سلام بر او زمانی که ماه در تاریکی‌ها طلوع می‌کند.</ref> }}

{{ب| فرخنده روز آنک شبی بیندیش به خواب‌|کالورد فی الحدیقه و الشمس فی السماء <ref> مانند گل در گلستان و خورشید در آسمان.</ref> }}

{{ب| بر لوح خاطرم ز چه معنی بود غبار|چون گشته‌ام غبارِ در شاه اولیا }}

{{ب| فرمانروای ملک «سلونی» امیر نحل <ref> نحل: عطایا، بخشش‌ها.</ref> |دارای دادگستر اقلیم «هَلْ أَتی» }}

{{ب| گر نام او کنم به مثل نقش بر زمین‌|بر خاک ره فتد شه سیاره از هوا }}

{{ب| یا رب به حق آن چمن آرای «لو کَشَف»|کو بود سرو خوش نظر باغ «لا فتی» }}

{{ب| یا رب به حق خُلق حسن کز شمامه‌اش‌|بوئیست در نسیم روان پرور صبا }}

{{ب| یا رب به حق آن گل سیراب تشنه لب‌|کو را نصیبه کرب و بلا شد کربلا }}

{{ب| یا رب به حق آن علی عالی آستان‌|کو بود ممالک توحید را پادشا }}

{{ب| یا رب به حق خازن گنجینه هُدی‌|باقر که بود مخزن اسرار اهتدا }}

{{ب| یا رب به حق جعفر صادق که آفتاب‌|باشد چو صبح بر نفس صدق او گوا }}

{{ب| یا رب به حق موسی کاظم که چون کلیم‌|بودی به طور قرب شب و روز در دعا }}

{{ب| یا رب به حق آن علی موسوی گُهر|کو را نهند خسرو معموره‌ی رضا }}

{{ب| یا رب به حق آن تقی متقی که او|اقطاب هفت صومعه را بود مقتدا }}

{{ب| یا رب به حق شمع سرا پرده تقی‌|یعنی علی نقی صدف گوهر تقا }}

{{ب| یا رب به حق شکر شیرین عسکری‌|کو بود طوطی شکر بستان اتقا }}

{{ب| یا رب به حق مهدی هادی که چرخ را|باشد به آستانه مرفوعش التجا }}

{{ب| کاین خسته را که بسته‌ی بند طبیعتست‌|آزاد کن ز محنت این چار اژدها }}

{{ب| گر من گنه کنم کرمت بی‌نهایتست‌|شب را امید هست که روز آید از قفا <ref>دیوان خواجوی کرمانی؛ ص ۵۵۹ - ۵۶۰ </ref> }}
{{پایان شعر}}